deze kolom schetst 12 beleidsoplossingen die het Congres kan gebruiken om armoede te verminderen en de economische veiligheid voor iedereen op een billijke manier te vergroten.
Veiligheidsnetprogramma ’s uitbreiden ten behoeve van alle behoeftigen
Veiligheidsnetprogramma’ s kunnen mensen helpen om verschillende economische crises te doorstaan door te voorzien in basisbehoeften en stabiliteit te bieden. Toch heeft de pandemie aangetoond hoe jammerlijk ontoereikend De Amerikaanse veiligheidsnetstructuur is.
voor de pandemie dekt de werkloosheidsverzekering van de staat nergens in het land de maandelijkse uitgaven en sluit miljoenen anderen uit vanwege hun werkclassificatie, eerdere verdiensten, arbeidsduur of immigratiestatus.
de Coronavirus Aid, Relief and Economic Security (CARES) Act zorgde voor een tijdelijke verhoging van 600 dollar per week voor UI, waardoor miljoenen mensen uit de armoede werden gehaald voordat die bepaling eind juli 2020 zou aflopen. Het Amerikaanse reddingsplan bleef een $ 300 wekelijkse aanvulling op UI die begon in December 2020, het verstrekken van een inkomen aan miljoenen langdurig werklozen en zelfstandigen, onafhankelijke aannemers, gig werknemers, en anderen. Helaas, dit supplement en de andere tijdelijke federale UI uitbreidingen zijn ingesteld om nationaal te vervallen op September 6, 2021. Om het nog erger te maken, hebben ten minste 26 gouverneurs toegezegd sommige of al deze programma ‘ s nog eerder te beëindigen, waardoor de voordelen voor 4,7 miljoen mensen worden verminderd en hun vermogen om te herstellen van de pandemie ernstig wordt aangetast.Ook programma ‘ s zoals het supplemental Nutrition Assistance Program (SNAP), bedoeld voor mensen met de laagste inkomens, hebben niet genoeg gedaan om honger en voedselonzekerheid in Amerika te voorkomen. Zelfs voordat covid-19 hit, de ontoereikende voordeel bedragen gedwongen 45 procent van SNAP ontvangers om het voedsel dat ze aten te beperken of overslaan maaltijden gewoon om het te maken door de maand; en bijna een derde van SNAP ontvangers moest een voedsel pantry te bezoeken om zichzelf gevoed te houden. Van December 2019 tot December 2020 steeg de vraag naar charitatieve voedselhulp met bijna 50 procent. Dit was vooral gebruikelijk voor huishoudens van kleur, huishoudens met kinderen, en mensen met een handicap. Gelukkig bevatte het Amerikaanse reddingsplan aanzienlijke uitbreidingen van voedselhulpprogramma ‘ s om de hoge hongerniveaus tijdens de crisis te helpen verzachten. Maar er moet meer worden gedaan. Wetgevers moeten uitbreiden in aanmerking komen voor SNAP, ervoor te zorgen dat momenteel uitgesloten groepen-met inbegrip van ongedocumenteerde immigranten en veel studenten—in staat zijn om de nodige voedselhulp te ontvangen. Er moet ook een einde worden gemaakt aan zware werkvereisten die alleen maar bedoeld zijn om mensen van hulp af te houden in plaats van werk aan te moedigen.Tijdelijke uitbreidingen van het vangnet zijn niet voldoende om de miljoenen Amerikanen te helpen die nog steeds worstelen met de gevolgen van de pandemie voor de economie en de gezondheid. Het Congres moet blijven investeren in en moderniseren van vangnetprogramma ‘ s, om ervoor te zorgen dat de uitkeringsniveaus worden uitgebreid en toegankelijker zijn dan voor de crisis. Zij zou ook moeten overwegen automatische triggers in te voeren die de voordelen bij toekomstige economische schokken, zoals recessies, zouden vergroten, zonder dat daarvoor wetgevende maatregelen nodig zijn. Niet alleen zou dit voorkomen dat mensen in armoede vallen terwijl het Congres argumenteert over hoeveel hulp nodig is, het hebben van een systeem dat automatisch uitgebreide voordelen teweegbrengt zou ook helpen de klap van toekomstige recessies te verzachten en de economie te stimuleren door geld te geven aan mensen die het dringend nodig hebben op een tijdige manier.
goedbetaalde banen creëren die voldoen aan de behoeften van het gezin
om de economie op een billijke manier op te bouwen, moeten miljoenen nieuwe, goedbetaalde banen worden gecreëerd in sleutelsectoren, met aanzienlijke bescherming van werknemers om de lasten voor werkende gezinnen te verlichten. Voordat de pandemie een groot deel van het land sloot, bedroeg de werkloosheid 3.5 procent, maar in April 2020 was de werkloosheid gestegen tot bijna 15 procent. Een jaar later is de werving opwaarts, maar de werkloosheid is op 5,8 procent, wat nog steeds aanzienlijk hoger is dan pre-pandemie aantallen.
hoewel de stijging van de werkgelegenheid een goed teken is, blijven dezelfde mensen die voor de crisis worstelden achterblijven: de werkloosheidspercentages voor zwarte en Spaanse personen liggen op respectievelijk 9,1% en 7,3%, vergeleken met een werkloosheidspercentage van 5,1% voor blanke mensen. Op dezelfde manier blijft de gehandicaptengemeenschap moeite hebben om weer aan het werk te komen, met 10,2 procent werklozen per mei 2021. Het is niet de eerste keer dat deze gemeenschappen grote verschillen in werkloosheid zien in vergelijking met hun blanke en niet-gehandicapte leeftijdsgenoten, aangezien dergelijke verschillen zelfs in de maanden voorafgaand aan de pandemie, toen de werkloosheid laag was, consequent aanwezig waren.
vrouwen hebben vooral het zwaarst te lijden gehad van banenverlies omdat zij oververtegenwoordigd zijn in de zwaarst getroffen banen in de dienstensector. Van februari 2020 tot mei 2021 verloren vrouwen netto 4,2 miljoen banen. Bovendien schommelde de arbeidsparticipatie van vrouwen sinds April 2020 tussen 54,6 en 56,2 procent—het laagste percentage sinds het einde van de jaren tachtig.
hoewel pandemiegerelateerde stimuleringspakketten de economie hebben geholpen te versterken, is de groei van de arbeidsmarkt traag, omdat veel Amerikanen nog steeds niet meer aan het werk kunnen als gevolg van problemen in verband met zorgverlening of meer tijd nemen om veilige en fatsoenlijke banen te vinden die in hun basisbehoeften voorzien.
het scheppen van de banen die nodig zijn om een billijke Amerikaanse economie op te bouwen vereist federale Investeringen. Het Amerikaanse banenplan is gericht op het investeren van $2,3 biljoen om nieuwe banen te creëren door het herbouwen van wegen en bruggen, het creëren van een groene energie-economie, het uitbreiden van essentiële banen in de verzorgende sector, het ondersteunen van de binnenlandse productie, en ervoor te zorgen dat deze banen zorgen voor fatsoenlijke lonen en voordelen en zijn toegankelijk voor Amerikanen uit alle lagen van de bevolking. Als het Amerikaanse banenplan wordt aangenomen, kan het de economie hervormen en opnieuw opbouwen door de kloof van 7,6 miljoen banen die sinds februari 2020 verloren zijn gegaan, aanzienlijk te verkleinen en door mensen in staat te stellen financiële zekerheid te scheppen en te sparen voor de toekomst.
het minimumloon verhogen om de economische stabiliteit voor iedereen te waarborgen
het is tijd voor het Congres om het federale minimumloon te verhogen om de levensstandaard van miljoenen Amerikanen op zinvolle wijze te verbeteren. Vandaag de federale minimumloon is slechts $ 7,25 per uur, dat is ongeveer $ 15.000 per jaar voor een fulltime baan. Het is al meer dan tien jaar niet meer verhoogd en is niet voldoende om een één-volwassen, één-kind huishouden uit de armoede te houden. Dit is niet hoe het minimumloon was bedoeld om te werken: in de late jaren 1960, een fulltime werknemer verdiende $1,60 per uur bij minimumloon, wat gelijk is aan meer dan $12 per uur in de huidige dollars.
er zijn ook veel werknemers die minder dan het minimumloon of een “subminimumloon” verdienen.”Getipt werknemers zijn slechts gegarandeerd een subminimum loon van $2.13 federaal, ondanks bewijs van staten die aantonen dat het beëindigen van de subminimale loon landelijke zou aanzienlijk verminderen armoede en ongelijkheid zonder nadelige gevolgen voor de werkgelegenheid.
Subminimale lonen zijn ook een probleem voor gehandicapte werknemers. In 1938 gaf de Fair Labor Standards Act werkgevers toestemming om, na het ontvangen van een certificaat van de loon-en Hour Division, Onder het minimumloon te betalen aan werknemers met een handicap. Werknemers die onder deze classificatie vallen, krijgen een geschat gemiddelde van $2,15 per uur. Dit is slechts een van de vele redenen waarom in 2019 minstens 1 op de 4 gehandicapten onder de armoedegrens leefde.
de verhoging van de Loonwet zou het federale minimumloon geleidelijk verhogen tot $ 15 per uur in 2025 en vervolgens indexeren naar mediane loongroei, zodat het minimumloon automatisch zou stijgen wanneer de lonen op nationaal niveau stijgen. Het wetsvoorstel zou ook het subminimumloon voor getipte werknemers, tieners in dienst voor 90 dagen of minder, en gehandicapte werknemers uitfaseren. Deze veranderingen zouden oplopen tot 3.7 miljoen Amerikanen uit de armoede en vooral profiteren mensen van kleur, vrouwen, en mensen met een handicap, die onevenredig zijn vertegenwoordigd in lage lonen banen.
voor meer informatie over het minimumloon, zie “bouwen aan een economie die alle kinderen ondersteunt, vereist verhoging van het minimumloon,” “beëindiging van het getipt minimumloon zal armoede en ongelijkheid verminderen,” en “verhoging van het minimumloon zou transformerend zijn voor vrouwen.”
zorg voor permanent betaald gezins-en medisch verlof en betaalde ziektedagen
de Verenigde Staten zijn de enige geïndustrialiseerde natie ter wereld die werknemers geen toegang tot betaald verlof garandeert. Vanaf Maart 2020 had naar schatting 25 procent van de werknemers in de particuliere sector—en 69 procent van de werknemers die minder dan $11 per uur verdienden—geen toegang tot één betaalde ziektedag. Bovendien hadden in 2020 4 op de 5 werknemers in de particuliere sector geen toegang tot betaald familieverlof voor langdurige zorgbehoeften; en de ongelijkheid was erger onder de laagstbetaalde werknemers, waar 95 procent geen toegang had tot betaalde vrije tijd.
dit brengt werknemers in de onmogelijke positie om te moeten afzien van het noodzakelijke inkomen, of zelfs van hun baan, om te herstellen van een ziekte of om voor een ziek familielid te zorgen. Elk jaar verliezen werknemers en hun gezinnen naar schatting $22,5 miljard aan lonen als gevolg van een gebrek aan toegang tot betaald gezin en medisch verlof. Terwijl het Congres deze behoefte tijdens de pandemie aanpakte door tijdelijk betaald ziekteverlof en betaald kinderverzorgingsverlof te verstrekken via de Families First Coronavirus Response Act, sloten mazen en vrijstellingen miljoenen werknemers uit. Het programma werd ook vrijwillig in 2021, waardoor werkgevers nu weer kunnen weigeren betaald verlof aan te bieden.
het Congres moet prioriteit geven aan passerend betaald ziekteverlof en permanent betaald gezins-en medisch verlof, met name om de laagst verdienende personen te ondersteunen. Verschillende voorstellen-waaronder het American Families Plan, De Family and Medical Insurance Leave (FAMILY) Act, en de Healthy Families Act-zijn geïntroduceerd om dit probleem aan te pakken. Zij omvatten uitgebreid betaald gezins-en medisch verlof, waardoor werknemers vrij kunnen nemen van werk om te herstellen van een gezondheidstoestand, de zorg voor een kind of geliefde, of rouwen om het verlies van een geliefde.
voor meer informatie over betaald verlof, zie “Quick Facts on Paid Family and Medical Leave” en “The Rising Cost of Inaction on Work-Family Policies.”
vergroting van de arbeidskracht om de arbeidsmarkt weer in evenwicht te brengen
vakbondsvertegenwoordiging is een belangrijke bescherming tegen uitbuiting en discriminatie van werknemers. Vakbonden helpen hun leden om met werkgevers te onderhandelen over fatsoenlijke lonen en uitkeringen en om ervoor te zorgen dat werkende mensen een stem hebben in de Amerikaanse democratie door het bevorderen van progressieve prioriteiten, met inbegrip van de staat en lokale minimumloon verhogingen. Uit onderzoek blijkt dat vakbonden de lonen en uitkeringen van werknemers verhogen, de economische mobiliteit in toekomstige generaties stimuleren, de armoede verminderen, het algemene welzijn van werknemers verbeteren en de verschillen in beloning en welvaart tussen mannen en vrouwen en tussen rassen dichten. In het midden van massale ontslagen als Staten gesloten vorig jaar, vakbonden waren in staat om verlof en werk-share regelingen met werkgevers te onderhandelen om de leden te helpen hun baan te houden. Maar in 2020, slechts 12 procent van de essentiële werknemers werden gedekt door een vakbond contract, en werknemers die proberen te verenigen geconfronteerd met een zware strijd.
het Passeren van de Bescherming van het Recht op het Organiseren van (PRO) Handelen zou vergroten werknemer macht door het creëren van nieuwe sancties voor werkgevers die represailles tegen werknemers proberen te organiseren, een verbod op gedwongen arbitrage-overeenkomsten, die voorkomen dat werknemers uit het voeren van collectieve geschillen, het aannemen van een nieuwe reeks van de werkgever richtlijnen om te voorkomen dat de werknemers worden verkeerd geclassificeerde als onafhankelijke contractanten, en ervoor te zorgen dat werknemers kunnen onderhandelen in de moderne economie. Bovendien zou de Wet op de Vrijheid van dienstverlening om te onderhandelen voor miljoenen werknemers in de publieke sector essentiële bescherming bieden om zich collectief te organiseren en te onderhandelen. Door ervoor te zorgen dat werkgevers tijdens de pandemie verantwoordelijk zijn voor hun werknemers, kunnen zij de voordelen van herstel delen naarmate de economie zich weer opent.
verder moeten beleidsmakers werknemersbescherming integreren in at-will werkgelegenheid en just-In-time planning om eerlijke arbeids-en werkstandaarden te garanderen.
voor meer informatie over arbeidersmacht, zie “American Workers Need bonden,” “Combating Pay hiaten with bonden and Expanded Collective marking,” en “bonden helpen de middenklasse, ongeacht de maatregel.”
maak permanente verhogingen van de child tax credit en earned income tax credit
twee van de meest effectieve anti-armoede tools van het land, de child tax credit (CTC) en earned income tax credit (EITC), opgeheven 7,5 miljoen Amerikanen uit de armoede in 2019.
beide programma ‘ s bieden ouders een betrouwbare bron van inkomsten, helpen hen te voorzien in onmiddellijke behoeften en plannen voor de toekomst, terwijl ze dagelijks financieel stabieler worden. Deze programma ‘ s betalen ook op lange termijn dividenden door het verbeteren van baby en moeder gezondheid resultaten, terwijl het stimuleren van het onderwijs, gezondheid, en inkomen potentieel van toekomstige generaties.
de American Rescue Plan Act was in staat om een aantal flagrante gaten in de belastingkredieten te dichten door:
- het Maken van de CTC volledig terugbetaald, zodat met een laag inkomen kunnen ouders krijgen de volle punten als hun belasting lager is dan het bedrag door het betalen ze het verschil
- de Verhoging van het bedrag van de CTC tot $3,600 voor kinderen onder de 6 en $3.000 voor kinderen in de leeftijd van 6 tot 17
- de Distributie van de CTC maandelijks in plaats van allemaal tegelijk belasting op tijd
- Bijna verdrievoudiging van het maximale EITC voor werknemers die niet de opvoeding van de kinderen in hun huis
- de Herziening van de vereisten om EITC toegankelijk voor werknemers leeftijd 19 tot en met 24, evenals de werknemers die zijn 65 jaar en ouder
- het verlengen van de kredieten of het verstrekken van aanvullende financiering aan Puerto Rico en andere Amerikaanse gebieden
deze wijzigingen zijn echter tijdelijk en zullen in 2022 aflopen. Gezien het feit dat de veranderingen in het CTC alleen al naar schatting bijna 4 miljoen kinderen uit de armoede zouden halen, is de beste manier om ervoor te zorgen dat deze kredieten laagbetaalde werknemers en gezinnen met kinderen blijven steunen, hen permanent te maken. Beleidsmakers moeten het CTC ook zo toegankelijk mogelijk maken door belemmeringen voor immigrantengezinnen weg te nemen.
voor meer informatie over de CTC en het EITC, zie “nu Is het tijd om de Kinderbelastingfaciliteit en de Belastingfaciliteit voor verdiende inkomsten permanent uit te breiden.”
gelijke beloning om een eerlijke arbeidsmarkt te creëren
gelijke beloning zorgt ervoor dat werknemers eerlijk worden betaald. In 2019, vrouwen die fulltime werken, het hele jaar door verdiende slechts 82 cent voor elke $1 verdiend door hun mannelijke collega ‘ s. Deze loonkloof is nog erger voor vrouwen van kleur: voor elke dollar verdiend door blanke, niet-Spaanse mannen in 2019, Zwarte Vrouwen verdiende 63 cent, inheemse vrouwen verdiende 60 cent, en Latinas verdiende 55 cent. Terwijl vrouwen uit Azië, Amerika en de Pacific Islander (AAPI) gemiddeld 85 procent verdienden van wat blanke, niet-Spaanse mannen verdienden, waren er veel grotere verschillen voor veel AAPI-subpopulaties. Gehandicapte vrouwen worstelen ook met een loonkloof, het ontvangen van 80 cent voor elke dollar verdiend door mannen met een handicap. Als vrouwen in dit land gelijke beloning krijgen voor mannen, zou armoede voor werkende vrouwen met de helft worden verminderd en zou $512,6 miljard aan de economie worden toegevoegd door extra lonen.Bovendien is gelijke beloning essentieel om werknemers te helpen de stabiliteit en besparingen te bereiken die nodig zijn om de huidige en toekomstige crises te doorstaan. De pandemie heeft de economische vooruitgang van vrouwen tot stilstand gebracht, omdat een gebrek aan toegang tot kinderopvang en betaald verlof, in combinatie met het massale banenverlies, veel vrouwen volledig uit de arbeidsmarkt heeft gedwongen, waardoor de loonkloof tussen mannen en vrouwen nog groter is geworden. Zo hebben moeders van jonge kinderen tijdens de crisis drie keer zoveel banen verloren als vaders. Dit komt bovenop de altijd aanwezige samenstellende factoren zoals vooringenomenheid en discriminatie die de inkomsten van vrouwen kunnen laten leeglopen.Het aannemen van de Paycheck Fairness Act zou de bestaande bescherming van gelijke beloning verbeteren, discriminerende praktijken verder bestrijden en werkgevers beter verantwoordelijk houden voor loondiscriminatie. Pandemie of niet, het waarborgen van gelijke beloning is altijd essentieel geweest voor de economische zekerheid van vrouwen en gezinnen.
voor meer informatie over gelijke beloning, zie “Quick Facts About the Gender Lounge Gap” en “When Women Lose All the Jobs: Essential Actions for a Gender-Equitable Recovery.”
investeer in betaalbare, hoogwaardige kinderopvang en voorschools onderwijs
meer dan de helft van alle Amerikanen woont in een kinderopvangwoestijn, waar kinderopvangtekorten leiden tot wachtlijsten, werkonderbrekingen en minder moeders in de betaalde beroepsbevolking. Kinderopvang in de Verenigde Staten is onbetaalbaar duur, met baby en peuter zorg vaak kost tussen de $ 800 en $ 1.230 per maand. Hoewel er subsidies zijn voor gezinnen met een laag inkomen, bereiken ze in de meeste staten minder dan 1 op de 10 in aanmerking komende kinderen jonger dan 6 jaar. Als gevolg daarvan kunnen gezinnen met een laag inkomen meer dan een derde van hun inkomen besteden aan kinderopvang, alleen maar om te kunnen werken.
het is niet verrassend dat de pandemie de kinderopvang in de Verenigde Staten van de ingewanden heeft ontdaan. In 2020 verlieten ongeveer 700.000 ouders de arbeidsmarkt om voor jonge kinderen te zorgen die niet naar school konden of toegang hadden tot kinderopvang. Sindsdien is slechts de helft van de bijna 400.000 banen die bij het begin van de pandemie verloren zijn gegaan, teruggekeerd, wat heeft geleid tot een stijging van 144 procent van het aantal ouders dat werk heeft gemist om voor kinderen te zorgen in vergelijking met 2019.
de 39 miljard dollar voor gesubsidieerde kinderopvang die al in het Amerikaanse reddingsplan was opgenomen, zal aanbieders helpen zich te herstellen van een jaar van ongekend inkomstenverlies, maar er is extra financiering nodig om deze diensten uit te breiden naar iedereen die ze nodig heeft. Het Amerikaanse gezinsplan zou aanzienlijke investeringen doen in de universele kleuterschool voor 3 – en 4-jarigen, wat zou helpen meer worstelende gezinnen krijgen de kinderopvang die ze nodig hebben om te werken, beter voldoen aan de basisbehoeften van hun gezinnen en het opbouwen van toekomstige economische stabiliteit. Het plan zou ook de kosten van kinderopvang voor gezinnen met een laag en een matig inkomen beperken tot 7 procent van hun inkomen, waardoor het veel betaalbaarder en beheersbaar is als ze jongleren met andere behoeften.Een ander wetsvoorstel dat momenteel in het Congres is ingediend, De Child Care for Working Families Act (Cwfa), zou zorgen voor gratis of betaalbare kinderopvang voor 76 procent van de werkende gezinnen met kinderen onder de leeftijd van 6 jaar, waardoor de kwaliteit van de zorg voor miljoenen gezinnen wordt uitgebreid. Terwijl het Congres over toekomstige financiering beraadslaagt, moet het investeren in betaalbare, hoogwaardige kinderopvang en voorschools onderwijs, waardoor ouders de middelen krijgen om de veiligheid van het gezin en een gezonde ontwikkeling van het kind te bevorderen.
voor meer informatie over kinderopvang en voorschools onderwijs, zie “inzicht in de werkelijke kosten van kinderopvang voor zuigelingen en peuters”, “werkende gezinnen geven veel geld uit aan kinderopvang” en “kinderopvang redden betekent banen behouden en werkende gezinnen en kleine bedrijven ondersteunen.”
uitbreiding van de toegang tot gezondheidszorg
sinds de wet in 2010 werd ondertekend, heeft de Affordable Care Act (ACA) de toegang tot betaalbare gezondheidszorg van hoge kwaliteit uitgebreid voor miljoenen Amerikanen, vooral die met reeds bestaande aandoeningen. Vandaag, 31 miljoen Amerikanen zijn ingeschreven in de dekking door de ACA marktplaatsen of uitbreiding van de wet van Medicaid. Echter, 12 staten blijven weigeren om hun Medicaid programma ‘ s uit te breiden tot volwassenen die tot 138 procent van de federale armoede richtlijn te dekken—het plaatsen van een zware last op gezinnen al op de rand. Ongeveer twee.2 miljoen onverzekerde mensen zijn zonder een betaalbare optie voor de ziektekostenverzekering, omdat ze wonen in niet-Expansion Staten en hebben inkomen te laag om in aanmerking te komen voor de markt premie belastingkredieten.Het uitbreiden van Medicaid zou meer betekenen dan alleen toegang tot gezondheidszorg; het zou mensen financiële bescherming bieden tegen onverwachte medische kosten en het beperkte inkomen van huishoudens vrijmaken voor andere basisbehoeften zoals het betalen van huur en het op tafel leggen van voedsel. Stijgingen van Medicaid inschrijving worden geassocieerd met verlaagde tarieven van medische schuld en andere onbetaalde rekeningen onder lage inkomens individuen. Studies koppelen ook de dekking van Medicaid aan een betere toegang tot de gezondheidszorg, een grotere financiële zekerheid, lagere sterftecijfers, verminderde raciale verschillen in de gezondheidszorg en lagere percentages van uitzetting.Hoewel het Amerikaanse reddingsplan een verhoging van de federale Medicaid-financiering voor twee jaar omvatte als stimulans om meer staten aan te moedigen hun programma ‘ s uit te breiden, is het onwaarschijnlijk dat de overige niet-expansiestaten van deze optie Gebruik zullen maken. Congres heeft een kans om federale beleid dat ervoor zorgen dat mensen in de Medicaid dekking kloof kan toegang krijgen tot betaalbare, uitgebreide ziektekostenverzekering uit te voeren.
voor meer informatie over Medicaid, zie “the Pandemic and Economic Crisis Are Wake-Up Call for State Medicaid Expansion,” “Expanding Medicaid in All States Would Save 14,000 Lives Per Year,” en “Building On the ACA To Reduce Health Insurance Disruptions.”
hervorming van het strafrechtsysteem en beleid dat succesvolle terugkeer ondersteunt
robuuste veranderingen zijn nodig om een Amerikaans strafrechtsysteem te herstructureren en te hervormen dat meer van zijn burgers opsluit dan enig ander land in de wereld, met ongeveer 2,3 miljoen mensen in gevangenissen, gevangenissen en andere gevangenissen. Zonder de snelle toename van massa-opsluiting sinds 1980, zouden de armoedecijfers in 2009 met 20 procent zijn gedaald. De impact op gemeenschappen van kleur is bijzonder onthutsend: Zwarte en Latino mannen zijn, respectievelijk, 6 keer en 2,5 keer meer kans om te worden opgesloten dan blanke mannen; en zwarte en Latina vrouwen zijn, respectievelijk, 1,7 keer en 1,3 keer meer kans om te worden opgesloten dan blanke vrouwen. Evenzo, Inheemse Amerikanen zijn opgesloten op meer dan twee keer het tarief van blanke Amerikanen.Massa-opsluiting is een belangrijke oorzaak en gevolg van armoede. Wanneer een persoon is opgesloten, moet hun familie een manier vinden om de eindjes aan elkaar te knopen zonder een noodzakelijke bron van inkomsten. Bovendien, zelfs een klein strafblad of een arrestatie zonder veroordeling kan voorkomen dat een individu van het krijgen van een baan, huisvesting, of bepaalde voordelen, bij te dragen aan cycli van multigenerational armoede. Momenteel zijn er meer dan 44.000 wettelijke sancties die belemmeringen creëren voor huisvesting voor mensen met een strafblad. Bovendien verbieden verschillende beperkingen justice-betrokken individuen ‘ toegang tot SNAP en tijdelijke bijstand voor behoeftige gezinnen (TANF) voordelen als ze eerder misdrijf drugs veroordelingen, tenzij aanvullende eisen worden voldaan. Dit kan inhouden dat men maanden moet wachten na voltooiing van een straf om in aanmerking te komen of om deel te nemen aan verplichte periodieke drugstesten, die beide onnodige obstakels zijn die een succesvolle terugkeer in de weg staan.Hervorming van de straffen is essentieel voor de aanpak van massale opsluiting. Beleidsmakers moeten ook clean slate wetten implementeren, die helpen bij het uitbreiden van de toegang tot geautomatiseerde clearing van strafregisters, en alternatieven voor opsluiting verkennen, zoals omleidingsprogramma ‘ s voor personen met psychische problemen en drugsmisbruik. Daarnaast is het van cruciaal belang om de rol van politie in de openbare veiligheid, gezondheid en welzijn te herzien. Er is een recente beweging in het hele land om af te wijken van de politie bepaalde gezondheid, openbare veiligheid, en gemeenschapszorg noodmaatregelen en fondsen—zoals het reageren op mensen die een geestelijke gezondheidscrisis ervaren—die beter passen bij agentschappen en maatschappelijk werkers. Ook de belemmeringen voor werkgelegenheid, huisvesting, onderwijs en overheidssteun moeten worden weggenomen. Een decennialang strafblad mag een individu niet tot een armoedig leven leiden.
voor meer informatie over strafrecht, Zie “a Criminal Record should not Be a Life Szin to Poverty” en “Criminal Records Create Cycles of Multigenerational Poverty.”
investeren in betaalbare, toegankelijke woningen
een op de vier huurders in de Verenigde Staten heeft een extreem laag inkomen, en de helft van de huurders is matig of zwaar belast, wat betekent dat zij meer dan een derde tot de helft van hun inkomen betalen aan huur en nutsvoorzieningen.
over het geheel genomen zijn autochtone huurders, zwarte huurders en Latinx huurders eerder extreem laag. Een lange geschiedenis van raciaal gericht beleid heeft de huisvestingszekerheid verslechterd voor mensen van kleur, die meer belast zijn met kosten en geconfronteerd worden met meer discriminatie bij het verkrijgen en onderhouden van huisvesting. Het onder ogen zien en ervaren van uitzetting, die ook onevenredig veel invloed heeft op gemeenschappen van kleur—en zwarte vrouwen in het bijzonder—kan leiden tot negatieve geestelijke en lichamelijke gezondheidsresultaten, moeilijkheden bij het verkrijgen van toekomstige huisvesting, en verergerde financiële problemen, die allemaal cycli van multigenerational armoede kunnen voeden.
de verschillen bleven bestaan tijdens de pandemie, aangezien huurders van kleur en gehandicapte huurders hogere percentages van woningonzekerheid melden. Deze en andere maatregelen van huisvestingsonzekerheid dragen bij aan de aanhoudende daklozencrises en blijven de meest kwetsbare leden van de Gemeenschap in gevaar brengen. Het aantal daklozen, en met name chronische daklozen, neemt toe. De 2020 point-in-time telling uitgevoerd door de VS Het Department of Housing and Urban Development schatte dat meer dan 580.000 mensen dakloosheid ervaren op een bepaalde nacht, een aantal dat waarschijnlijk een groot onderaantal is. Opvallend is dat bijna 25 procent van degenen die dakloosheid ervaren, mensen met een handicap zijn.
investeringen in permanente huisvestingsprogramma ‘ s, zoals Housing First en een nationale Huisvestingsgarantie, moeten worden ondersteund om mensen die dakloosheid ervaren of in overgangswoningen wonen, een weg te bieden om stabiele langetermijnwoningen te verkrijgen en te onderhouden, terwijl ook het tekort aan meer dan 7 miljoen betaalbare woningen wordt aangepakt.Beleidsmakers zouden ook de bescherming van huurders moeten verhogen door het recht op advies te garanderen, te investeren in bemiddeling tussen huurders, het gebruik van antecedentencontroles in huurapplicaties te reguleren, en het recht op Huurkeuzevoucher en huurbijstandsprogramma ‘ s een recht te maken dat niet verdwijnt. Bovendien moeten beleidsmakers discriminatie op grond van de bron van inkomsten verbieden, wat belemmeringen opwerpt voor het verkrijgen van huurwoningen voor huishoudens die woonvouchers ontvangen. Om discriminatie op het gebied van huisvesting verder te voorkomen en meer inclusieve gemeenschappen op te bouwen, moet de ongelijksoortige impactregel in het kader van de Fair Housing Act opnieuw worden ingevoerd, samen met de herziene, bevestigend bevorderende Fair Housing rule, die momenteel eind juli in werking zal treden.
voor meer informatie over huisvesting, zie “de pandemie heeft de instabiliteit van woningen voor huurders van kleur verergerd” en “het herkennen en aanpakken van Woningonzekerheid voor huurders met een handicap.”
modernisering van het Supplemental Security Insurance program
Supplemental Security Insurance (SSI) is een essentieel anti-armoedeprogramma voor de gehandicaptengemeenschap, waarbij maandelijks geld wordt verstrekt aan mensen met weinig of geen inkomen en activa. Bijna 8 miljoen mensen kregen uitkeringen in mei 2021, en in 2019, 57 procent van de ontvangers gemeld SSI is hun enige bron van inkomsten. Er is echter weinig gedaan om dit programma te handhaven, waardoor miljoenen mensen met een handicap steeds verder achterblijven.
talrijke beleidsaanpassingen kunnen de SSI bijwerken en helpen de gehandicaptengemeenschap uit de armoede te halen. Het verhogen van de minimale uitkering tot ten minste het armoedeniveau is een grote eerste stap. In 2021, het maximale voordeel voor individuen werd verhoogd tot $ 794 per maand, dat is ver onder de federale armoedegrens van $1,073 per maand. Ook de activabeperkingen moeten worden verhoogd, aangezien zij sinds 1989 niet zijn bijgewerkt. Momenteel, individuen en paren zijn toegestaan grenzen van $2.000 en $3.000, respectievelijk, in activa, zoals geld in gezamenlijke of persoonlijke bankrekeningen, investeringen in aandelen of obligaties, en levensverzekeringen met een totale nominale waarde van meer dan $1.500. Asset limits zijn dodelijke armoedevallen geworden, vooral in tijden van rampen zoals de pandemie, omdat ze ontvangers ervan weerhouden om te sparen, waardoor ze in economische onzekerheid raken. Andere wijzigingen van de regels, waaronder de afschaffing van sancties voor in-kind steun van familie en vrienden en een update van het inkomen negeert die niet zijn veranderd sinds het programma begon in 1974 zou een lange weg te gaan in de richting van ervoor te zorgen dat dit programma blijft een sterk vangnet voor gehandicapte volwassenen en kinderen.
de aanhoudende desinvestering in SSI heeft in wezen de doeltreffendheid ervan verminderd, waardoor gehandicapten op de rand van armoede en armoede komen te staan. Het prioriteren van de economische veiligheid van dergelijke gemarginaliseerde gemeenschappen helpt de veiligheid van alle gemeenschappen te waarborgen. Het Congres moet nu handelen om de gehandicaptengemeenschap te helpen niet alleen de pandemie te doorstaan, maar ook een stabiele financiële toekomst op te bouwen.
voor meer informatie over SSI, zie “A Deadly Poverty Trap: Asset Limits in the Time of the Coronavirus.”
conclusie
het is mogelijk voor Amerika om de armoede drastisch terug te dringen. Van 1959 tot 1973, een sterke economie, samen met investeringen in familie economische zekerheid, hielp het verminderen van de Amerikaanse armoede in de helft. Investeringen in voedingshulp hebben geleid tot verbeteringen in opleidingsniveau, voedselonzekerheid en gezondheidsresultaten. De uitbreiding van de openbare ziektekostenverzekering heeft bijgedragen tot een lagere kindersterfte en een betere algemene toegang tot de gezondheidszorg voor kinderen tegen lagere kosten. Huurhulpprogramma ‘ s hebben aangetoond dat ze stress, uitzetting en Dakloosheid verminderen bij huurders met een laag inkomen. En uitbreidingen van belastingkredieten voor arme gezinnen hebben bijgedragen aan het verhogen van de inkomens voor de volgende generatie, bovenop het verbeteren van onderwijs-en gezondheidsresultaten.
Armoede is te voorkomen. Amerika heeft de macht en het vermogen om ervoor te zorgen dat alle mensen die binnen zijn grenzen wonen financiële stabiliteit kunnen opbouwen en hun leven met waardigheid kunnen leiden. De hierboven beschreven beleidsprioriteiten zijn van essentieel belang voor het voorkomen van armoede en het bevorderen van economische kansen voor iedereen. Als natie moeten we gewoon de politieke wil opbouwen om dit intersectionele beleid uit te voeren zodat alle inwoners hun Amerikaanse droom kunnen verwezenlijken.Arohi Pathak is de directeur van het beleid voor het programma armoede tot welvaart van het Center for American Progress. Kyle Ross is een speciale assistent voor het armoede tot welvaart programma in het centrum.De auteurs danken Lily Roberts, Mara Pellittieri, Mia Ives-Rublee, Jaboa Lake, Areeba Haider, Justin Schweitzer, Seth Hanlon, Diana Boesch, Robin Bleiweis, Karla Walter, Laura McSorley, Rasheed Malik, Emily Gee en het redactieteam van CAP voor hun bijdragen.