poziom ubóstwa w Ameryce-pomimo ogromnego bogactwa kraju, ogromnych zasobów i talentów ludzkich-jest jednym z najwyższych wśród krajów rozwiniętych.
dziesiątki krajów OECD mają znacznie niższy poziom ubóstwa niż Ameryka. W niektórych krajach, w tym we Francji, Irlandii, Niemczech, Holandii, Szwecji i Szwajcarii, poziom ubóstwa jest niższy niż połowa poziomu w USA.
wśród populacji Ameryki 333 milionów to 724 miliarderów i około 37 milionów ludzi żyjących poniżej poziomu ubóstwa federalnego, czyli 11 procent w 2020 roku. Przed COVID-19 i związanym z tym spadkiem gospodarczym wskaźnik ubóstwa w Ameryce w 2019 r. był nieco niższy, 10 procent. Jednak po uwzględnieniu pomocy rządowej skorygowane skorygowane szacunki wskaźnika ubóstwa w 2020 r.wynoszą blisko 9 procent, najniższy poziom od czasu opublikowania oficjalnych szacunków w 1959 r.
podczas gdy nazwiska, bogactwo, zawody, pochodzenie, osobowości itp. spośród najbogatszych miliarderów mężczyzn i kobiet w Ameryce są powszechnie znane i często podkreślane w popularnych mediach, stosunkowo niewiele jest nagłaśnianych w odniesieniu do tego, kim są najbiedniejsi Amerykanie i ich dochody.
wielkość różnic w dochodach Ameryki może być doceniona przez fakt, że bogactwo najbogatszego miliardera w kraju jest blisko 14 milionów razy większe niż poziom ubóstwa federalnego dla pojedynczego Amerykanina w 2021 r., tj. 177 miliardów dolarów w porównaniu do 12 880 dolarów.
takie różnice w dochodach stanowią tło dla politycznie dzielącego i istotnego problemu niezwykle bogatych Amerykanów, w szczególności miliarderów, którzy nie płacą sprawiedliwego podatku. Niedawno ProPublica poinformował, że podczas gdy mediana amerykańskiego gospodarstwa domowego zarabiającego około $68,000 rocznie płacił 14 procent podatków federalnych każdego roku, najbogatsi Amerykanie 25 (według zestawienia Forbesa) zapłacili „prawdziwą stawkę podatkową” w wysokości 3.4 procent przyrostu bogactwa w wysokości $401 mld między 2014 i 2018.
poziom ubóstwa w Ameryce zmienia się odwrotnie w zależności od wieku. Ubóstwo wśród dzieci jest znacznie wyższe niż wśród osób starszych w wieku 65 lat i starszych, 16 proc. wobec 9 proc. Poziom ubóstwa małych dzieci poniżej 5 lat jest jeszcze wyższy i wynosi 18 procent. Wskaźnik dla osób w wieku produkcyjnym 18 do 64 lat spada pomiędzy 12 procent.
obecny wskaźnik ubóstwa 9 procent wśród osób starszych to jedna czwarta poziomu w 1959 roku. Pomimo tego, że populacja osób starszych w Ameryce wzrosła czterokrotnie od 1950 roku, liczba osób starszych żyjących w ubóstwie pozostała praktycznie taka sama, około 5 milionów, z powodu spadku wskaźników ubóstwa osób starszych. Stosunkowo niski wskaźnik ubóstwa osób starszych wynika w dużej mierze z ich długoletnich programów sieci bezpieczeństwa, w szczególności Ubezpieczeń Społecznych i opieki medycznej.
w przeciwieństwie do osób starszych wskaźnik ubóstwa dzieci pozostaje stosunkowo wysoki, choć nieco spadł od lat 90. XX wieku. wskaźnik ubóstwa dzieci pół wieku temu był jednak podobny do obecnego poziomu, tj., 15% w 1970 roku wobec 16% w 2020 roku. Ponownie, wśród krajów rozwiniętych, wskaźnik ubóstwa wśród dzieci w Ameryce jest jednym z najwyższych.
ponadto wskaźniki ubóstwa małych dzieci poniżej 5 lat są znacznie wyższe w wielu dużych miastach Ameryki. Na przykład wskaźniki ubóstwa małych dzieci w Cleveland, Detroit, Atlancie i Nowym Orleanie wynoszą odpowiednio 46%, 43%, 35% i 33%. Ponadto niektóre duże miasta w USA mają nie mniej niż jedną czwartą populacji mieszkańców żyjących poniżej poziomu ubóstwa.
poziom ubóstwa również znacznie się różni w zależności od głównych grup społecznych/etnicznych Ameryki. Najwyższe wskaźniki ubóstwa to Indianie amerykańscy i Czarni, odpowiednio 23% i 21%. Następna najwyższa grupa składa się z Latynosów na 17 procent, a następnie najniższe 8 procent dla Azjatów i białych.
co ważne, wskaźniki ubóstwa różnią się znacznie w zależności od poziomu wykształcenia. Odsetek dorosłych żyjących w ubóstwie waha się od wysokiego 25 procent dla osób bez dyplomu ukończenia szkoły średniej do niskiego 4 procent dla osób z licencjatem lub wyższym. Po ukończeniu szkoły średniej poziom ubóstwa wynosi 13 procent.
Stany o najwyższym odsetku ubóstwa znajdują się głównie na południu, w tym Missisipi na 20 procent, Luizjana i Nowy Meksyk na 19 procent, a Wirginia Zachodnia Na 18 procent. W przeciwieństwie do tego, wiele z najniższych wskaźników ubóstwa stanowego są w północno-wschodniej, w tym New Hampshire, Maryland i Connecticut, z poziomem ubóstwa na 8 procent, 9 procent i 10 procent, odpowiednio.
ostatnio szacuje się, że ubóstwo spadło po amerykańskim planie ratunkowym za 1,9 biliona dolarów. Uważa się, że rozszerzone zasiłki dla bezrobotnych, płatności stymulujące dla osób fizycznych, zwiększone świadczenia z tytułu znaczków żywnościowych i rozszerzenie płatności ulg podatkowych na dzieci w gospodarstwach domowych z dziećmi zmniejszyły ubóstwo dzieci i podniosły ponad 8 milionów osób powyżej granicy ubóstwa.
w ciągu ostatnich 70 lat Stany Zjednoczone poczyniły znaczące osiągnięcia dzięki programom walki z ubóstwem, szczególnie dla starszych Amerykanów. Jednak ubóstwo w Ameryce pozostaje wysokie w stosunku do większości innych krajów rozwiniętych.
w szczególności wskaźnik ubóstwa małych dzieci, niestety, nadal jest uparcie wysoki. Dzieci, które dorastały w ubóstwie w Ameryce, częściej zgłaszają niższe dochody z zatrudnienia i doświadczają gorszych wyników zdrowotnych. Proponowane rozszerzone ulgi podatkowe na dzieci uważa się za istotny wkład w obniżenie poziomu ubóstwa wśród małych dzieci.
inną drogą do zmniejszenia ubóstwa w Ameryce jest edukacja. Zapewnienie każdemu dziecku możliwości wczesnej edukacji, ukończenia szkoły średniej oraz możliwości dalszego kształcenia i szkolenia w znacznym stopniu przyczynia się do zmniejszenia poziomu ubóstwa, zwłaszcza w przypadku tych, którzy obecnie borykają się z trudnościami na niskim poziomie społeczno-ekonomicznym.
Ameryka podjęła w przeszłości ważne kroki w celu rozwiązania problemu ubóstwa. Pomimo tych wysiłków, poziom ubóstwa w USA pozostaje stosunkowo wysoki. Należy wzmocnić obecne wysiłki, aby Ameryka osiągnęła poziom ubóstwa zgodny z jej bogactwem, zasobami i celami.
Robienie inaczej tylko przyczynia się do ograniczenia postępu Ameryki. Jak powiedział o przyszłości Ameryki człowiek wybrany na prezydenta cztery razy, ” sprawdzianem naszego postępu nie jest to, czy dodajemy więcej do obfitości tych, którzy mają dużo; chodzi o to, czy zapewniamy wystarczająco dużo tym, którzy mają za mało.”
Joseph Chamie jest konsultującym demografem, byłym dyrektorem Departamentu ludności ONZ i autorem licznych publikacji na temat kwestii populacyjnych, w tym jego ostatniej książki ” Births, Deaths, Migrations and Other Important Population Matters.”