pokuta za grzech i służenie Chrystusowi idą w parze, tak że nie możesz żałować za grzech, jeśli nie jesteś sługą Chrystusa, i nie możesz służyć Chrystusowi, jeśli nie pokutujesz za grzech. Pokolenia chrześcijan zrozumiały to, ponieważ pierwszym przykazaniem, jakie nasz Zbawiciel kiedykolwiek wydał, było:” Nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię ” (Ew.Marka 1.15). I przez wszystkie pokolenia, wierzący zwrócili się do Psalmu 51 o pomoc w wyrażaniu skruchy do Pana.
jak mówi nam superscript do Psalmu 51, ten psalm został zainspirowany odpowiedzią Dawida: „kiedy prorok Natan poszedł do niego, po tym jak poszedł do Batszeby.”Kiedy słowa Boże dotarły do Dawida przez proroka Natana, Dawid odwrócił się od swego grzechu (2 Sam. 12:1–15a). Jest to zgodne ze sposobem, w jaki pan sprawuje wiarę w naszych sercach. Tak jak wiara przychodzi przez słuchanie Słowa Bożego (Rzym. 10: 17), tak samo pokuta, bo pokuta jest nierozerwalnie związana z wiarą. Musimy odwrócić się od grzechu w nawróceniu do Chrystusa w wierze. Co więcej, to, że Dawid, wybrany przez Boga król, był zobowiązany do wysłuchania Bożego objawienia przez proroka Starego Przymierza, oznacza, że nie mamy usprawiedliwienia dla ignorowania Bożego przykazania, aby żałować dane przez Jezusa Mesjasza. Augustyn z Hippony komentuje dzisiejszy fragment: „wywyższony król usłyszał Proroka, niech jego pokorni ludzie usłyszą Chrystusa.”
jeśli chodzi o samą modlitwę pokuty Dawida, powinniśmy zauważyć sposób, w jaki całkowicie oddaje się on miłosierdziu naszego Stwórcy. Dawid nie zbliża się do Boga arogancko ani nie żąda przebaczenia, jakby było mu to w jakiś sposób winne. Zamiast tego rzuca się na „obfite miłosierdzie” Pana (ps. 51:1). Mimo, że Dawid upadł daleko, nie zapomniał obietnicy przymierza Bożego przebaczyć jego skruszony lud. Rzeczywiście, on szuka schronienia w Bożym objawieniu jego charakteru jako „Boga Miłosiernego i miłosiernego, powolnego do gniewu i obfitującego w niezłomną miłość i wierność”(wyj. 34:6). Dawid nie ucieka od Boga po zgrzeszeniu; raczej biegnie do Pana. Dobrze rozumie, że ponieważ jego grzech jest głównie przeciwko jego Stwórcy, jego jedyną nadzieją na przywrócenie jest sam Bóg (ps. 51:4).
grzech Dawida skłania go do rozważenia głębokości jego deprawacji. Jego czyn z Batszebą nie był przypadkowy i nie mógł tego usprawiedliwić jako chwilowego uchybienia w osądzie. Zamiast tego narodził się z jego wrodzonej Deprawacji (w.5). Dawid zgrzeszył, ponieważ był grzesznikiem, tak jak wszyscy grzeszymy, ponieważ narodziliśmy się na tym świecie upadli. Naszą jedyną nadzieją jest, aby Pan oczyścił nas nie tylko z naszych szczególnych grzechów, ale także z naszego upadku w Adamie.