mumie są antagonistami horrorów od czasu, gdy zachodnie społeczeństwa je odkryły. Musimy przyznać, że martwe ciała osuszone płynami i owinięte w pościel mogą być dość mrożące krew w żyłach. Jednak sam proces to znacznie więcej niż tylko owijanie ciał. Wiąże się z zaawansowanym naukowym zrozumieniem ludzkiej biologii i często wskazuje na złożone wierzenia otaczające życie pozagrobowe. Wiele kultur na całym świecie praktykowało mumifikację i chociaż jest to w dużej mierze stracona praktyka, nadal jesteśmy zafascynowani głęboką wiedzą naukową ludów, które ją praktykowały.
najbardziej rozpoznawalna metoda mumifikacji pochodzi ze starożytnego Egiptu, datowana na 3500 rok p. n. e. W tej metodzie metalowy pręt został najpierw popchnięty przez jamę nosową do czaszki. Stamtąd pręt był manipulowany w sposób, który upłynniał tkankę mózgową, która następnie była odprowadzana przez nos. Pozostałe organy zostały następnie usunięte, a wydrążone ciało oczyszczono mieszanką przypraw i wina palmowego. Przyszłą mumię umieszczono w natronie (naturalnie występującej soli) i pozostawiono do wyschnięcia na 40 dni. Po odwodnieniu ciała ciało owinięto warstwami płótna, między którymi kapłani umieszczali amulety, aby pomóc nowo zmarłym w zaświatach. W celu zapewnienia ochrony przed wilgocią nałożono wierzchnią warstwę żywicy, a zmumifikowane ciało umieszczono w trumnie i zapieczętowano w grobie. Zakres zdobienia, styl grobowca i opieka w procesie mumifikacji różniły się w zależności od klasy społecznej zmarłego.
możesz kojarzyć wszystkie starożytne mumie z Egipcjanami, ale najwcześniejsze dowody balsamowania zostały znalezione w szczątkach Ludów Chinchorro, które mieszkały na terenie dzisiejszego Chile. W przeciwieństwie do Egipcjan, którzy mumifikowali na podstawie klasy, Chinchorro wykazywali egalitarną metodę zachowania zmarłych. Jeszcze bardziej interesujące jest to, że choć mumifikowano je 2000 lat przed Egipcjanami, ich metody były bardziej zaawansowane. Podejście Chinchorro do mumifikacji było długie. Najpierw ciało zostało uwolnione od skóry, ciała, organów i mózgu. Kości, teraz odsłonięte, zostały następnie rozebrane i spalone gorącym popiołem, aby usunąć jakikolwiek płyn, który pozwoliłby na rozkład. Następnie połączono je z gałązkami dla wsparcia. Nowo powstały szkielet kostno-gałązkowy był ściśle związany z trzcinami, a następnie skóra była ponownie nakładana na ciało—uzupełniana w razie potrzeby skórą lwów morskich lub pelikanów. Następnie pomalowano ciało pastą popielatą, aby zapewnić stabilność, a twarz pokryto glinianą maską. Wykończenie dotyczyło czarnej lub ochrowej farby, która została nałożona na całość nowo zmumifikowanego ciała, najprawdopodobniej ze względu na zgodność i równość.
co dziwne, nie musisz umierać, aby rozpoczął się proces mumifikacji. Między Xi a XIX wiekiem Szkoła buddyzmu w Yamagata w Japonii, zwana Shingon, obejmowała członków praktykujących metodę oświecenia zwaną sokushinbutsu. Sokushinbutsu było, najprościej mówiąc, samo-mumifikacją. Mnisi, przez okres od 3 do 10 lat, stosowali dietę zwaną mokujikigyō, czyli ” zjadanie drzew.”Podczas tej tysiącodniowej diety mnisi jedli tylko igły sosnowe, orzechy, korzenie i pąki z drzew, które uwalniają ciało z tłuszczu i mięśni i opóźniają rozkład po śmierci. Po mokujikigyō mnisi całkowicie usunęli jedzenie z diety i pili wyłącznie słoną wodę przez 100 dni, co skurczyło ich organy i dalej zmumifikowało je żywcem. Kiedy mnich poczuł zbliżającą się śmierć, inni mnisi umieszczali go w sosnowym pudle na dnie dołu. Pudełko byłoby pokryte węglem drzewnym, z małym pędem bambusa przez górę dla powietrza. Po śmierci mnicha drogi oddechowe grobowca zostały usunięte, a skrzynia została zapieczętowana. Tysiąc dni później został ponownie otwarty i zbadany pod kątem dowodów rozkładu ciała; jeśli jakikolwiek został znaleziony, przeprowadzono egzorcyzm i ciało ponownie pochowano. Jeśli nie, mumia zostanie zapisana.
istnieją różne inne kultury, które praktykowały mumifikację poza trzema wyszczególnionymi tutaj, w tym populacje w Afryce, na Węgrzech i w Australii, a nawet istnieją Kultury i osoby, które praktykują ją dzisiaj. Podczas gdy wielu z nas może postrzegać mumifikację jako materiał filmów grozy, zrozumienie, w jaki sposób i dlaczego ludzie praktykowali mumifikację, może pomóc nam w dalszym zrozumieniu naszych własnych praktyk pogrzebowych i praktyk kulturowych, które wykorzystywały i nadal wykorzystują mumifikację dzisiaj.