Pompa zęzowa

nienaruszona pompa zęzowa rufowa szwedzkiego XVII-wiecznego okrętu wojennego Vasa, widziana z górnego pokładu działa.

pompa zęzowa to pompa wodna służąca do usuwania wody zęzowej. Ponieważ paliwo może być obecne w zęzie, elektryczne pompy zęzowe są zaprojektowane tak, aby nie powodować iskier. Elektryczne pompy zęzowe są często wyposażone w przełączniki pływakowe, które włączają pompę, gdy zęza napełni się do ustawionego poziomu. Ponieważ pompy zęzowe mogą ulec awarii, często zaleca się stosowanie pompy rezerwowej. Pompa pierwotna zwykle znajduje się w najniższym punkcie zęzy, podczas gdy pompa wtórna byłaby umieszczona nieco wyżej. Zapewnia to, że pompa wtórna aktywuje się tylko wtedy, gdy pompa pierwotna jest przeciążona lub zawodzi, i utrzymuje pompę wtórną wolną od zanieczyszczeń w zęzie, która ma tendencję do zatykania pompy pierwotnej.

Starożytne pompy zęzowe miały wiele wspólnych zastosowań. W zależności od tego, gdzie pompa znajdowała się w kadłubie statku, mogła być używana do zasysania wody morskiej do żywego akwarium, aby zachować ryby, dopóki statek nie zostanie zadokowany i ryby będą gotowe do sprzedaży. Innym zastosowaniem pompy siłowej było zwalczanie pożarów. Woda ponownie była zasysana przez dno kadłuba, a następnie pompowana do płomieni. Innym sugerowanym zastosowaniem pompy siłowej było odprowadzanie wody ze statku. Pompa byłaby umieszczona w pobliżu dna kadłuba, tak aby zasysać wodę ze statku. Pompy siłowe były używane również na lądzie. Mogą być używane do pobierania wody ze studni lub do napełniania wysoko położonych zbiorników, aby woda mogła być pompowana pod ciśnieniem z tych zbiorników. Zbiorniki te były przeznaczone do użytku domowego i / lub do nawadniania na małą skalę. Pompa siłowa była przenośna i dlatego, podobnie jak na okrętach, mogła być używana do zwalczania ognia.

pompy siłowe mogą być wykonane z drewna lub brązu. Na podstawie starożytnych tekstów wydaje się, że brąz był preferowanym materiałem, ponieważ trwał dłużej i był łatwiej transportowany. Drewno było łatwiejsze do zbudowania, złożenia i naprawy, ale nie było tak trwałe jak brąz. Ponieważ były to przedmioty o wysokiej wartości, niewiele z nich znajduje się we wrakach statków; często wydobywano je po zatonięciu statku. Pompy siłowe były dość proste w swojej konstrukcji, składające się z Cylindra, Tłoka i kilku zaworów. Woda napełni cylinder, po czym tłok opadnie do cylindra, powodując, że woda przesunie się do wyżej umieszczonej rury. Zawór zamykał się, zamykając wodę w Wyższej rurze, a następnie napędzając ją strumieniem strumieniowym.

śruba Archimedesa

śruba Archimedesa może skutecznie podnosić wodę.

Grecki pisarz Athenaeus z Naucratis opisał, jak król Hieron II zlecił Archimedesowi zaprojektowanie ogromnego statku, Syracusia, który mógłby być używany do luksusowych podróży, przewożenia zapasów i jako okręt wojenny. Mówi się, że Syracusia była największym statkiem zbudowanym w starożytności. Według Ateneusza mogła ona pomieścić 600 osób, a wśród jej obiektów znajdowały się dekoracje ogrodowe, sala gimnastyczna i świątynia poświęcona bogini Afrodyty. Ponieważ statek tej wielkości wyciekał znaczną ilość wody przez kadłub, śruba Archimedesa została rzekomo opracowana w celu usunięcia wody zęzowej. Maszyna Archimedesa była urządzeniem z obrotowym ostrzem w kształcie śruby wewnątrz cylindra. Był obracany ręcznie i mógł być również używany do przesyłania wody z nisko położonego zbiornika do kanałów irygacyjnych. Śruba Archimedesa jest nadal używana do pompowania cieczy i granulowanych ciał stałych, takich jak węgiel i ziarno. Śruba Archimedesa opisana w czasach rzymskich przez Witruwiusza mogła być ulepszeniem pompy śrubowej, która była używana do nawadniania wiszących ogrodów Babilonu, ale jest to kwestionowane z powodu braku rzeczywistych dowodów.