chcemy budować na starożytnym słowie „Hinduizm” z tego zapisu. Komunistyczni historycy Indii i Zachodni Indolodzy twierdzą, że w VIII wieku słowo „Hindus” zostało ukute przez Arabów, a jego korzenie były w perskiej tradycji zastępowania „S” przez „H. słowo „Hindus” lub jego pochodne były jednak używane przez wiele inskrypcji ponad tysiąc lat starszych niż ten czas. Również w regionie Saurashtra w Gujarat w Indiach, a nie w Persji, rdzeń słowa najprawdopodobniej leży. Ta szczególnie interesująca historia została napisana przez wuja proroka Mahometa, Omara-bin-e-Hasshama, który napisał wiersz ku chwale Pana Śiwy.
jest tak wiele stron internetowych mówiących, że Kaba była starożytną świątynią Śiwy. Nadal myślą, co zrobić z tymi argumentami, ale fakt, że wujek proroka Mahometa napisał Odę do Pana Śiwy jest zdecydowanie niesamowity.
anty-hinduscy historycy, tacy jak Romila Thapar i D. N. starożytność i pochodzenie słowa „hindus” w VIII wieku uważali, że określenie „Hindus” zostało nadane przez Arabów. Nie wyjaśniają one jednak podstawy swoich wniosków ani nie przytaczają żadnych faktów na poparcie swojej argumentacji. Nawet muzułmańscy pisarze Arabscy nie wysuwają tak przesadzonych argumentów.
inna hipoteza głoszona przez autorów europejskich głosi, że termin „Hindus” to perskie zepsucie „Sindhu” wynikające z perskiej tradycji zastępowania ” S „przez ” H”. Samo słowo Persja w rzeczywistości zawiera „S”, które, jeśli ta teoria była słuszna, powinno stać się „Perhia”.
w świetle epigrafu i dowodów literackich dostępnych ze źródeł perskich, indyjskich, greckich, chińskich i arabskich, niniejsza praca omawia powyższe dwie teorie. Dowody wydają się potwierdzać hipotezę, że „hindus” był w użyciu od okresu wedyjskiego, jak „Sindhu” i że podczas gdy „Hindus” jest zmodyfikowaną formą „Sindhu”, jego korzenie tkwią w praktyce wymawiania ” H „zamiast” S ” w Saurashtran.
Epigraficzne dowody słowa Hinduizm
inskrypcje króla Perskiego Dariusza z Hamadanu, Persepolis i Naqsh-I-Rustam wspominają o ludności „Hidu” włączonej do jego imperium. Data tych inskrypcji przypada na lata 520-485 p. n. e. rzeczywistość ta wskazuje, że ponad 500 lat przed Chrystusem istniało słowo „Hi (n)du”.
Ksereks, następca Dariusza, podaje nazwy krajów pod jego kontrolą w swoich inskrypcjach w Persepolis. 'Hidu’ wymaga listy. Xerekses panował w latach 485-465 p. n. e. Na grobowcu w Persepolis znajdują się trzy figury z innej inskrypcji przypisywanej Artaksereksowi (404-395 p. n. e.), które są oznaczone jako „iyam Qataguviya” (to jest Satygidian), „iyam Ga(n)dariya” (to jest Gandhara) i „Iyam Hi(n)duviya” (to jest Hi(N)du). Inskrypcje Asokan (III wiek p. n. e.) często używają zwrotów takich jak „Hida” dla „Indii” i „Hida loka” dla „kraju Indyjskiego”.
w inskrypcjach Aszokan „Hida” i jej formy pochodne są używane ponad 70 razy. Dla Indii inskrypcje Ashokan określają Starożytność nazwy „Hind” co najmniej do III wieku p. n. e.C. król ma tytuły shakanshah hind shakastan tuxaristan dabiran dabir,” król Shakastanu, minister Ministrów Hind Shakastan i Tukharistanu”, w inskrypcjach Persepolis Pahlvi z Shahpur II (310 n. e.).
Epigraficzne dowody z dokumentów Achemenidów, Aszokana i Sasaniana Pahlviego postawiły warunek hipotezy, że w VIII wieku n. e.słowo „Hindus” pochodzi z arabskiego użycia. Starożytna historia terminu „Hinduizm” sięga co najmniej 1000 p. n. e. i może 5000 p. n. e.
dowody z Pahlvi Avesta
Hapta-Hindus jest używany w sanskrycie Sapta-Sindhu w Awestie, a Awesta jest datowana na lata 5000-1000 p. n. e.oznacza to, że słowo „Hindus” jest tak stare jak słowo ” Sindhu.”Sindhu jest pojęciem używanym w Rigwedzie przez Vedik. I tak, tak stary jak Rigveda,’ Hindus’ jest. Veda Vyas opowiada o wizycie Veda Vyasa na dworze Gustawa w 163 wersecie Awestanu Gatha 'Shatir’, a Veda Vyas przedstawia się w obecności Zorasztry mówiąc ” man marde am Hind jijad.”(Jestem człowiekiem urodzonym w ” Hind.”) Veda Vyas był starszym współcześni Śri Krishny (3100 p. n. e.).
użycie Greckie (Indoi)
greckie słowo „Indoi” jest zmiękczoną „hinduską” formą, w której oryginalne ” H ” zostało porzucone, ponieważ w alfabecie greckim nie ma aspiratu. Hekateusz (koniec VI wieku p. n. e.) i Herodot (początek V wieku p. n. e.) używali tego słowa „Indoi” w literaturze greckiej, co wskazuje, że Grecy używali tego „hinduskiego” wariantu już w VI wieku p. n. e.
Biblia hebrajska (Hodu)
w przypadku Indii Biblia hebrajska używa słowa „Hodu”, które jest „hinduskim” typem Judaistycznym. Wcześniej niż 300 pne, Biblia hebrajska (Stary Testament) jest uważany za Hebrajski używany w Izraelu dzisiaj używa Hodu dla Indii, jak również.
Chińskie świadectwo (Hien-tu)
Chińczycy użyli słowa „Hien-tu” w odniesieniu do „hinduizmu” około 100 p. n. e.11 wyjaśniając ruchy Sai-Wang (100 p. n. e.), chińskie roczniki zauważają, że Sai-Wang udał się na południe i wszedł do Ki-Pin, mijając Hien-tu. Późniejsi chińscy podróżnicy Fa-Hien (V wiek n. e.) i Huen-Tsang (VII wiek n. e.) używają nieco zmienionego słowa „Yintu”, ale „Hinduskie” powinowactwo jest nadal zachowane. Do dziś słowo „Yintu” jest nadal używane.
Czytaj także : https://www.hindufaqs.com/some-common-gods-that-appears-in-all-major-mythologies/
Przedislamska Literatura Arabska
Sair-Ul-Okul to antologia starożytnej poezji arabskiej z tureckiej Biblioteki Machtab-e-Sultania w Stambule. W tej antologii znajduje się wiersz wuja Omara-bin-e-Hasshama O Proroku Mahomecie. Wiersz jest Mahadev (Śiwa) w chwale i używa „Hind” dla Indii i „Hindu” dla Indian. Oto cytowane wersety:
Wa Abaloha ajabu armeeman Mahadevo Manojail ilamuddin minhum wa sayattaru jeśli, z oddaniem, ktoś wielbi Mahadeva, ostateczne odkupienie zostanie osiągnięte.
Kamil Hinda e Yauman, Wa Yakulam na latabahan foeennak Tawajjaru, wa sahabi Kay Yam feema. (O Panie, daj mi jeden dzień pobytu w łani, gdzie można osiągnąć duchową błogość.)
Massayare akhalakan hasanan Kullahum, Summa gabul Hindu najumam aja. (Ale jedna pielgrzymka jest godna wszystkich i towarzystwa wielkich hinduskich świętych.)
inny wiersz Labi-bin-e Akhtab bin-e Turfa ma tę samą antologię, która jest datowana na 2300 lat przed Mahometem, tj. 1700 p. n. e. „Hind” dla Indii i „Hindu” dla Indian są również używane w tym wierszu. Cztery Wedy, Sama, Yajur, Rig i Athar, są również wymienione w poemacie. Wiersz ten jest cytowany w kolumnach Laxmi Narayan Mandir w Nowym Delhi, powszechnie znany jako Birla Mandir (Świątynia). Niektóre wersety są następujące:
Hinda e, wa aradakallha manyonaifail jikaratun, Aya muwarekal araj yushaiya noha minar. (O Boska Kraina łani, błogosławionaś ty, Tyś jest wybraną krainą boskiej wiedzy.)
Wahalatjali Yatun Ainana Sahabi akhatun jikra, Hindatun minal Wahajayahi yonajjalur rasu. (Ta wiedza świeci z takim blaskiem w czterokrotnym obfitości słów hinduskich świętych.)
Yakuloonallaha ya ahlal araf alameen kullahum, Veda bukkun malam yonajjaylatun fattabe-u jikaratul. (Bóg nakazuje wszystko, podąża za kierunkiem wskazanym przez Wedę z boską świadomością i oddaniem.)
Wahowa alamus sama wal Yajur minallahay Tanajeelan, Yobasshariyona jatun, Fa e noma ya akhigo mutibayan. (Sama i Yajur dla człowieka są przepełnione mądrością, bracia, podążając ścieżką, która prowadzi was do zbawienia.)
dwie Rigs i Athar (va) także uczą nas braterstwa, chroniąc ich żądzę, rozpraszając ciemność. Wa Isa nain huma Rig Athar nasahin ka Khuwatun, Wa asanat Ala-udan wabowa masha e ratun.
Zastrzeżenie: powyższe informacje są zbierane z różnych stron i forów dyskusyjnych. Nie ma solidnych dowodów, które poprą którekolwiek z powyższych punktów.