dit najaar, iPhone 8s en Xs zijn raken schappen in heel Noord-Amerika, het in gang zetten van die meest aloude rituelen-de smartphone begrafenis.
ongeveer 1,5 miljard telefoons worden per jaar verkocht, wat betekent dat ongeveer evenveel telefoons de last krijgen. Met een kleine ceremonie, stoppen we ze in laden of verpakken ze in dozen.
soms gooien we ze gewoon weg. We voelen ons er schaapachtig over, en voor een goede reden: eenmaal weggegooid, eindigen ze op stortplaatsen, en lekken giftige chemicaliën in de bodem. In feite is elektronica goed voor 70 procent van het giftige afval van stortplaatsen.
om dit schuldgevoel te voorkomen, proberen we onze telefoons — om nog maar te zwijgen van al die kapotte printers, dode Fitbits en gebarsten iPads — naar recyclingcentra te brengen. Wegrijden na zo ‘ n drop-off voelt goed: we deden het verantwoordelijke, milieuvriendelijke ding.
maar wat gebeurt er met deze apparaten nadat we vertrekken? Het antwoord is ingewikkeld en in de meeste gevallen verre van milieuvriendelijk. Welkom in de duistere wereld van e-waste “recycling”, oftewel het Smerige hiernamaals van je smartphone.
de mythe van e-waste “recycling”
als de recycler een gerenommeerde organisatie is, controleert hij eerst of uw elektronica kan worden gerenoveerd en hergebruikt. Als dat zo is, ze zullen worden geschrobd van gegevens (hopelijk) en ofwel gedoneerd of doorverkocht op de secundaire markt. Apparaten die niet zullen verkopen in de VS worden meestal verzonden naar distributeurs in Zuid-Amerika of Azië. (Herinner je de Motorola Razr? Lang nadat zijn populariteit vervaagde, was er een bloeiende markt voor het in Latijns-Amerika.)
als de elektronica niet meer terug kan, worden ze naar recyclagefabrieken gestuurd en door krachtige shredders voor alle doeleinden gebracht. Metalen onderdelen worden dan verscheept naar een van een handvol geregistreerde smelterijen, waar ze worden gesmolten. Een paar edelmetalen van de printplaten, waaronder goud en palladium, worden teruggewonnen uit de gesmolten vloeistof, maar de overgrote meerderheid van de materialen blijven branden, waardoor chloride, kwik en andere dampen in de atmosfeer vrijkomen.
maar smelten is nog steeds een “goede” optie, al was het maar omdat de alternatieven veel slechter zijn. Voor bijna elke eerlijke recycler is er een overeenkomstige organisatie die geld verdient door e-afval in te zamelen, in zeecontainers te verpakken en via een schimmig netwerk van tussenpersonen te verkopen aan sloperijen in landen als China, India, Ghana en Pakistan.
de milieukosten van een dergelijke transactie zijn hoog-maar de menselijke kosten zijn hoger. Wandel door de straten van e-begraafplaatsen zoals Agbobloshie in West-Afrika of soortgelijke sites in Azië of een ander deel van de ontwikkelingslanden, en je zult honderden, zo niet duizenden micro-ondernemers zien die printplaten koken om de metalen erin te extraheren. Uit ervaring kan ik zeggen dat de geur in de lucht duizelingwekkend is en dagenlang in je neusgaten en keel blijft hangen.
tijdens het proces worden deze werknemers blootgesteld aan nikkel, cadmium en kwik, onder andere giftige dampen, die lekken in de omringende lucht, de grond en het drinkwater. Dit kan leiden tot een grote verscheidenheid aan ernstige, soms levensbedreigende gezondheidsproblemen, waaronder kanker en aangeboren afwijkingen.
op zoek naar een beter leven na de dood voor onze smartphones
milieu-en menselijke kosten buiten beschouwing gelaten, is er een ander opvallend probleem met de manier waarop we momenteel omgaan met end-of-life elektronica. Als we onze gadgets in de prullenbak gooien, gaat het goud in de printplaat mee. Hoewel de bedragen in een telefoon zijn minuut, het totaal optelt: Er wordt geschat dat het goud in ’s werelds e-waste gelijk is aan maar liefst 11 procent van de totale hoeveelheid die elk jaar wordt gewonnen — letterlijk miljoenen kilo’ s goud dat in de vuilnisbak wordt gegooid.
in reactie op deze bezorgdheid beginnen sommige fabrikanten en detailhandelaren stappen in de goede richting te zetten. Apple, Samsung, Best Buy en Amazon stimuleren consumenten om oude apparaten terug te sturen in ruil voor contant geld of cadeaubonnen. (Hand over een niet-gebarsten iPhone 6, bijvoorbeeld, en je krijgt $ 145. Toch blijft een van de grote obstakels technologie. De sporen van mineralen in een typische telefoon gewoon niet rechtvaardigen de enorme kosten van extractie.
onze beste hoop ligt in een veel grotere verschuiving in perspectief: fabrikanten uitdrukkelijk laten ontwerpen met het oog op herbruikbaarheid. Deze cradle-to-cradle benadering van productie is een hoeksteen van de circulaire economie. Apple en andere bedrijven, bijvoorbeeld, zijn onder druk komen te staan om schermen, batterijen en andere componenten gemakkelijker te vervangen en te upgraden. “Fair trade telefoons,” met modulaire componenten, zijn nog steeds een noviteit, maar het krijgen van een voet aan de grond. Een hoger doel: Smartphones die zich met een druk op de knop in onderdelen scheiden, waardoor materialen vrij komen om opnieuw in de supply chain te komen.
het omslagpunt komt, zoals vaak het geval is, neer op Economie. Alleen als het goedkoper is voor bedrijven om onderdelen te hergebruiken — in plaats van vanaf nul te produceren—zullen onze oude telefoons echt een beter lot tegemoet gaan. Ondertussen wordt elk jaar bijna 100 miljoen pond giftig e-afval geproduceerd. Als een nieuwe golf van iPhones (niet te vergeten sterrenstelsels en Huaweis) overstromingen van de markt, is het tijd dat we een manier vinden om onze oude telefoons rust in vrede, eens en voor altijd.Peter Holgate is een leider in de circulaire economie en de oprichter van Ronin8 Technologies. Reach him @peterjholgate
dit artikel verscheen oorspronkelijk op Recode.net.
steun je Vox ‘ verklarende journalistiek?
miljoenen keren naar Vox om te begrijpen wat er in het nieuws gebeurt. Onze missie is nog nooit zo belangrijk geweest als op dit moment: kracht geven door begrip. Financiële bijdragen van onze lezers zijn een cruciaal onderdeel van het ondersteunen van ons resource-intensieve werk en helpen ons om onze journalistiek vrij te houden voor iedereen. Overweeg om vandaag nog een bijdrage te leveren aan Vox om ons te helpen ons werk vrij te houden voor iedereen.