deze week Featured Poem komt van een van onze groepen binnen onze grote loterij gefinancierd Merseyside vrijwilliger Reader Scheme project, waar onze vrijwillige assistenten en onze toegewijde vrijwilligers lezen in verzorgingstehuizen aan mensen die leven met dementie. Tot nu toe hebben we meer dan 300 vrijwilligers getraind en ondersteund om een-op-een gedeelde leessessies te geven in verzorgingstehuizen in het noordwesten en nog veel meer in het Verenigd Koninkrijk, en de impact van de poëzie die wordt gedeeld, is vaak diep – Zoals benadrukt op onze 2015 AGM, die gisteravond plaatsvond in Calderstones Mansion. Een van de meest ontroerende getuigenissen kwam van een van onze Merseyside grote loterij Project vrijwilligers, die sprak over hoe het lezen van poëzie ‘gaat rechtstreeks naar het hart’ en roept op tot de emotie van mensen die leven met dementie – iets dat niet verloren, ongeacht de ernst van de aandoening.
de groepsleider van deze sessie neemt ons mee door de lezing van Blue Remembered Hills door A. E. Housman:
de groep werd aangetrokken door de rijke zinnen ‘ het land van de verloren inhoud ‘en’ gelukkige snelwegen ‘en ik was in staat om te’ blijven ‘door het herhalen van die regels in een raadselachtige toon in elke’hiaten’. Sommige aanwijzingen die ik gebruikte waren ‘Ik vraag me af over” het land van verloren inhoud ” … ‘ kan iemand enig licht schijnen op die lijn? En ‘ ik vraag me af wat de “happy highways” zou kunnen zijn?’Ook’ kunnen we ons voorstellen wie er in dit gedicht zou kunnen spreken?’Ik vertrouwde dat het gedicht zijn werk deed in stilte, en werkte door elke regel en zin op zijn beurt.
een lid vertelde het gedicht krachtig aan haar ervaring als kind in de oorlog, meegenomen naar ‘de boerderijen’, de ‘gelukkige snelwegen’ waren de tijden voor de oorlog en het ‘land van verloren inhoud’ na de oorlog. Hierdoor reflecteerde de groep op een diepe manier over de rol en het belang van het onthouden van dingen. K ’s reactie was genuanceerd over de kindertijd -‘ het was niet altijd gelukkig!’- die ons leiden om ideeën over onze eigen jeugd te verkennen, was het altijd gelukkig?
en wat blijft er over aan het einde van het gedicht ‘And cannot come again’ ik vraag me af waarom?…
Blue Remembered Hills
Into my heart an air that kills
From yon far country blows:
What are those blue remembered hills,
What spires, what farms are that?
dat is het land van de verloren inhoud,
ik zie het schijnen vlakte,
de gelukkige snelwegen waar ik ging
en kan niet meer komen.
A. E. Housman