Różne rodzaje saksofonów [Kompletny poradnik]

w tym przewodniku przyjrzymy się różnym instrumentom , od tych, które najprawdopodobniej już znacie, po niektóre z bardziej niezwykłych instrumentów.

zwrócimy również uwagę na najbardziej znanych muzyków, którzy grali w każdym z nich, z kilkoma sugestiami, gdzie można posłuchać każdego z różnych członków rodziny saksofonów w akcji.

są oczywiście 4 najczęstsze rodzaje saksofonów w użyciu dzisiaj:

• (najwyższy)
• (najczęściej początkujący)
• (wspólny wybór, zwłaszcza w)
• (najniższy skok)

ale ta lista rozszerza się do 9, jeśli zawierają pełne 21 wieku (plus dodatek bonusowy, jeśli czytasz do samego końca!), który, zaczynając od najwyższego skoku i przechodząc w dół, wygląda tak:

saksofon został wynaleziony przez Adolphe Sax, Belga mieszkającego w Paryżu, na początku 1840 roku, który pierwotnie pomyślany jako instrument orkiestrowy dęty.

nigdy nie startował jako standardowy członek orkiestry, ale występuje w wielu słynnych utworach takich jak Szostakowicz, Debussy i Glazunov, a istnieje uznana szkoła gry na saksofonie klasycznym uosabiana przez Marcela Mule i jego nauczanie w Konserwatorium Paryskim.

gama różnych saksofonów oznacza, że jest szeroko stosowana w muzyce: od zespołów wojskowych i zespołów koncertowych po pop, rock, ska i wiele innych.

to jednak muzyka jazzowa, z którą saksofon jest najbardziej związany.

od wczesnego Jazzu w Nowym Orleanie i Chicago, poprzez epoki big bandu i bebopu, modalne i free jazzowe rewolucje i nie tylko, różni członkowie rodziny saksofonów byli zawsze obecni.

oryginalny projekt Adolphe Sax wyobrażał sobie rodzinę 14 saksofonów, w tym niektóre w tonacji C (pitch koncertowy) i F.

jednak odmiany saksofonów w standardowym użyciu są dzisiaj wszystkie w tonacji E flat lub B flat.

oznacza to, że transponują Instrumenty: kiedy płaski instrument E gra C, ta nuta brzmi jak płaski e na fortepianie; kiedy instrument B flat gra C, ta nuta brzmi jak B flat na fortepianie.

do jakiej rodziny instrumentalnej należy Saksofon?

powszechnym błędem jest to, że saksofon jest instrumentem dętym.

to zrozumiałe: saksofony są dosłownie wykonane z mosiądzu.

jednak saksofony w rzeczywistości należą do rodziny instrumentów dętych drewnianych. Sposób, w jaki dźwięk jest wytwarzany na saksofonie, jest najbliższy klarnetowi, który jest również instrumentem jednoczęściowym i który używa podobnego ustnika.

Ponadto system palcowania na saksofonie jest w rzeczywistości bardzo podobny do innych instrumentów dętych drewnianych, takich jak flet, rejestrator i fagot.

mając to na uwadze, przyjrzyjmy się charakterystyce i historii różnych członków rodziny saksofonów!

4 najczęstsze typy saksofonów

Saksofon Sopranowy

w przeciwieństwie do większych odpowiedników saksofon sopranowy jest zwykle prosty, raczej jak klarnet. Jednak niektórzy producenci produkują również zakrzywione soprany, które wyglądają jak miniaturowe altówki.

sopran jest najlżejszym i najwyższym dźwiękiem spośród czterech najczęstszych typów saksofonów, brzmiącym o jedną oktawę powyżej tenora i piątą powyżej Altu i jest instrumentem płaskim B.

jeśli gra się słabo, może mieć nieco przeszywającą, nosową jakość i jest notorycznie wymagający pod względem kontroli oddechu i intonacji w porównaniu do altowego i tenorowego.

sopran ma ciekawe miejsce w historii jazzu. Sidney Bechet, jeden z pierwszych głównych solistów jazzowych lat 20., był klarnecistą i saksofonistą sopranowym, który był znany ze swoich wirtuozowskich figur arpeggio i szerokiego wibracyjnego brzmienia.

ale potem sopran odgrywał niewielką rolę w szkołach swingu, bebopu, cool jazzu czy hard bopu lat 30-tych i 50-tych.

John Coltrane wywołał coś w rodzaju ożywienia dla tego instrumentu na swoim albumie My Favourite Things z 1960 roku, wykorzystując instrument do intensywnego efektu na wielu kolejnych nagraniach ze swoim klasycznym Kwartetem.

John Coltrane był pierwszym z długiej linii saksofonistów tenorowych, którzy „podwojali” sopran: Wayne Shorter, Dave Liebman, Joshua Redman i Branford Marsalis są innymi przykładami.

Steve Lacy to rzadki przykład saksofonisty, który skupia się wyłącznie na sopranach, a porywający ton Jana Garbarka na zakrzywionym sopranie to klasyczne brzmienie w europejskim jazzie.

sopran nie jest standardowym członkiem sekcji saksofonu big bandowego, chociaż partie altowe lub tenorowe mogą czasami „podwoić” się na nim. Występuje w typowym kwartecie Saksofonowym i często pojawia się jako instrument solowy w muzyce klasycznej i Kameralnej.

saksofon altowy

ALT jest najczęściej granym rodzajem saksofonu i instrumentem, na którym większość początkujących zaczyna się uczyć.

jest to instrument Płaski Typu E, który jest wyższy niż tenor i niższy niż sopran.

jak większość saksofonów, jego zakres sięga od B płaskiej poniżej pięciolinii do ostrej oktawy F nad górną pięciolinią, a więc około dwóch i pół oktawy.

w tonie Koncertowym przekłada się to na D płasko poniżej środkowego C na dolnym końcu,aż do a tuż nad pięciolinią .

chyba najbardziej znanym przedstawicielem saksofonu altowego w jazzie jest Charlie Parker, który pomógł urodzić bebop w połowie lat 40.

słychać go również w rękach stylistów epoki swingu, Benny 'ego Cartera i Johnny’ ego Hodgesa, awangardowych Gardistów Ornette 'a Colemana i Erica Dolphy’ ego, a także gwiazd funky smooth Jazz Grover Washington Jr. i Gerald Albright.

ALT jest również saksofonem solowym z wyboru w muzyce klasycznej – znacznie bardziej niż tenor.

godne uwagi utwory orkiestrowe to koncert na Saksofon altowy Es-dur Alexandra Glazunova i tańce symfoniczne Leonarda Bernsteina Z West Side Story, który zawiera funkcję altową.

standardowy skład big bandu obejmuje dwóch saksofonistów altowych, z częścią „lead alto” odgrywającą szczególnie ważną rolę w kierowaniu pięcioosobową sekcją saksofonową.

zespoły koncertowe, zespoły wojskowe i klasyczne kwartety saksofonowe to również zwykle Saksofony Altowe.

Saksofon Tenorowy

był to saksofonista z epoki swingu, Coleman Hawkins, który pomógł wprowadzić saksofon tenorowy jako instrument Jazzowy w latach 20.i 30., torując drogę Lesterowi Youngowi i Benowi Websterowi, aby zapalić erę big bandu z zespołami Count Basie i Duke Ellington.

od tego czasu tenor stał się prawdopodobnie archetypowym saksofonem Jazzowym.

sprytna improwizacja tematyczna Sonny’ ego Rollinsa opierała się na innowacjach Parkera w stylu bebop, podczas gdy John Coltrane wywołał duchowy ogień do Jazzu w latach 60., który zdobył swoją nazwę w przełomowym kwintecie hard bop Milesa Davisa w poprzedniej dekadzie.

relaxed bop Dextera Gordona, cool Brazillian collaborations Stana Getza i tajemniczy modal jazz Wayne ’ a Shorta to trzy bardziej rozpoznawalne Dźwięki tenorowe w jazzie. Od tego czasu, tacy jak Michael Brecker, Chris Potter, Mark Turner i Melissa Aldana wprowadzili instrument w XXI wiek.

nieco większym i głębszym brzmieniem Altu jest instrument B płaski. Jego zakres gry jest taki sam jak alto – Low B flat to high F sharp.

saksofon tenorowy składa się z dwóch piątych standardowej sekcji saksofonu big bandowego i jednej czwartej klasycznego kwartetu saksofonowego.

ma również stałe miejsce w zespole wojskowym, zespole Koncertowym oraz w klimatach rock, pop i ska.

Saksofon barytonowy

baryton jest największym saksofonem, który jest regularnie słyszany w jazzowej oprawie.

jest tonowany w E flat i brzmi o jedną oktawę niżej niż alt, lub o jedną piątą niżej niż tenor.

jedną z różnic w zakresie gry, w porównaniu z saksofonami altowymi i tenorowymi, jest to, że wiele współczesnych barytonów schodzi do niskiego A, a więc o półton niżej od standardowego B flat.

wiele współczesnych tekstów ensemble korzysta z tego szczególnie mocnego niskiego brzmienia, szczególnie w big bandach, gdzie na dole pięcioosobowej sekcji saksofonu znajduje się zwykle saksofon bari.

instrument słychać również w zespołach wojskowych, zespołach koncertowych, klasycznych kwartetach saksofonowych oraz w sekcjach funku, soulu i Motown. Afro-beatowy artysta Fela Kuti często włączał do swojego zespołu dwa barytony.

jest rzadziej słyszany jako solowy instrument jazzowy niż alt I tenor, ale są od tego pewne znaczące wyjątki.

fajna, lekka improwizacja Gerry ’ ego Mulligana została zainspirowana przez Lestera Younga, podczas gdy Harry Carney był jednym z wielkich improwizatorów w Duke Ellington Orchestra.

Pepper Adams poprowadził fantastyczną grupę hard bop z trębaczem Donaldem Byrdem, podczas gdy Gary Smulyan grał z Vanguard Jazz Orchestra i różnymi małymi grupami.

inni jazzowi barytoniści to Ronnie Cuber, Joe Temperley, Cecil Payne, Charles Davis oraz bardziej awangardowi muzycy John Surman i Peter Brötzmann.

nietypowe typy saksofonów

podczas gdy Adolph Sax pierwotnie stworzył 14 saksofonów, tylko 9 jest nadal produkowanych i używanych do dziś.

więc pozostaje nam 5 mniej znanych rodzajów saksofonów do sprawdzenia, zaczynając od najmniejszego i Najwyższego z nich wszystkich…

Saksofon Sopranino

saksofon sopranino jest instrumentem płaskim E, brzmiącym o oktawę wyżej niż ALT i czwartą wyżej niż sopran.

stosunkowo rzadko spotyka się saksofonistę, który posiada sopranino, więc większość kompozytorów lub aranżerów w ogóle nie pisze na ten instrument.

producenci, którzy produkują sopran, to saksofony takich marek jak P. Mauriat, Selmer Paris i Yanagisawa.

podobnie jak soprano, zwykle jest prosty, ale niektóre marki, w tym włoska firma Rampone & Cazzani tworzą zakrzywiony model.

chyba najbardziej widoczne użycie tego instrumentu jest w słynnym orkiestrowym utworze Ravela Bolero. Partia została pierwotnie napisana dla jednej z oryginalnych kreacji Adolphe Sax w tonacji F, ale nie są one już produkowane, więc jest transponowana i grana na e♭ sopranino.

jest również sporadycznie używany przez muzyków jazzowych, zwykle bardziej eksperymentalnych. Byli to m.in. Roscoe Mitchell, Anthony Braxton i Jon Irabagon.

Sopranissimo

sopranissimo, znany również jako soprillo lub saksofon piccolo, jest połowę długości saksofonu sopranowego i brzmi o jedną oktawę wyżej.

nie był częścią początkowej konstrukcji Adolphe Sax, a w rzeczywistości był produkowany tylko w ciągu ostatnich kilku dekad.

są bardzo rzadko spotykane, choć produkuje je niemiecki producent Benedikt Eppelsheim i mogą być sporadycznie wykorzystywane w muzyce współczesnej.

mają nieco mniejszy zasięg niż inne saksofony: idą tylko do wysokiego E, podczas gdy współczesne wersje innych saksofonów zwykle idą do wysokiego Fis.

Saksofon basowy

skacząc na drugi koniec spektrum, ogromny saksofon basowy jest instrumentem płaskim B: jest czwarta poniżej saksofonu barytonowego i oktawa poniżej tenoru.

tego typu saksofony są obecnie rzadko używane w zespołach, ale zostały zaprezentowane w kilku utworach orkiestrowych w połowie XIX wieku, mniej więcej w czasie, gdy niektórzy promowali saksofon jako nową gwiazdę orkiestry.

został również włączony do kilku przedstawień Teatru Muzycznego XX wieku, w tym partytury do West Side Story.

saksofon basowy był przez pewien czas popularny w zespołach jazzowych w latach 20.

Adrian Rollini grał na tym instrumencie na klasycznych nagraniach Bix Beiderbecke, takich jak” Jazz Me Blues ” i Otto Hardwick, który jest najbardziej znany ze swojego związku z Duke Ellingtonem, również czasami grał na tym instrumencie.

co ciekawe, w zespołach jazzowo-tanecznych z lat 20.na saksofonie basowym grał czasem Tuby lub kontrabasista, a nie zwykły członek sekcji saksofonowej. Tak było w przypadku Min Leibrooka, saksofonisty tubowego i basowego, który grał z Beiderbecke i Paulem Whitemanem.

instrument jest również sporadycznie używany w zespołach koncertowych, chórach saksofonowych, zespołach rockowych oraz przez podwojonych saksofonistów jazzowych.

James Carter, Scott Robinson i Peter Brötzmann grali na basach w różnych stylach.

Saksofon kontrabasowy

rzadko spotykany kontrabas jest dwa razy dłuższy niż saksofon barytonowy i brzmi o jedną oktawę niżej. Podobnie jak baryton, jest on zapisany w E flat.

w dolnej części rejestru jego dźwięki brzmią tak nisko, że trudno je odróżnić od siebie dla ludzkiego ucha!

może sporadycznie pojawiać się w chórach saksofonowych i nowych zespołach muzycznych, a amerykańska grupa rockowa Violent Femmes używała go na nagraniach i koncertach.

saksofoniści jazzowi Anthony Braxton i Scott Robinson, którzy są specjalistami i ekspertami w grze na nietypowych instrumentach, nagrali na saksofonie kontrabasowym.

Saksofon Subkontrabasowy

Adolphe Sax zaprojektował i opatentował saksofon subkontrabasowy, który nazwał saxophone bourdon, ale nigdy nie udało mu się go zbudować.

jest tonowany w B flat, brzmiący oktawą poniżej saksofonu basowego i dwiema oktawami poniżej tenoru.

niedawno niemiecka firma Benedikt Eppelsheim, która specjalizuje się w saksofonach na skrajnych krańcach spektrum rozmiarów, sprawiła, że subcontrabass stał się rzeczywistością dzięki modelowi Tubax.

jest jednak pewna debata, czy jest to w ogóle członek rodziny saksofonów. Chociaż używa standardowych palców saksofonu, ma węższy otwór i cienkie rurki w porównaniu do innych członków rodziny.

tubax jest również dostępny w płaskiej tonacji C lub E (która jest taka sama jak kontrabas).

Bonus: C Melody Saxophone

saksofon C Melody jest często pomijany, gdy ludzie wymieniają członków rodziny saksofonów, ponieważ jest tak blisko tonacji do tenora; jest, jak sama nazwa wskazuje, w tonacji C, tylko jeden cały ton powyżej jest bardziej popularnym kuzynem.

oznacza to, że znajduje się w „tonacji koncertowej” i w przeciwieństwie do większości rodzajów saksofonów nie jest instrumentem transponującym: C zagrane na saksofonie melodyjnym C brzmi tak samo, jak C zagrane na fortepianie, flecie lub skrzypcach.

ma to swoje oczywiste zalety, a melodia C była popularna w Ameryce na początku XX wieku jako instrument „salonowy”: gracze mogli gromadzić się Wokół fortepianu i udostępniać nuty do popularnych piosenek dnia bez konieczności transpozycji. Instrument jest również znany z lekko stłumionego tonu, dzięki czemu dobrze nadaje się do gry w domu bez przeszkadzania sąsiadom!

jednak krach na Wall Street w 1929 roku doprowadził do ogromnego spadku sprzedaży instrumentów, następnie sekcje saksofonowe ery big bandu pomogły jeszcze bardziej spopularyzować alt I tenor, a melodia C prawie zniknęła z użycia.

Frankie Trumbauer zagrał melodię C, która brzmi wyżej niż tenor, ale niżej niż alt, na wielu klasycznych nagraniach z lat 20.z Bixem Beiderbecke.

dzięki za przeczytanie i mam nadzieję, że znalazłeś tu kilka przydatnych pomysłów!

jeśli dopiero zaczynasz, powinieneś trzymać się saksofonu altowego lub tenorowego.

alto jest zdecydowanie najlepszym wyborem dla młodszych uczniów (ze względu na mniejszy rozmiar), ale dla dorosłych tenor może być równie dobrym rozwiązaniem opartym głównie na osobistych preferencjach.

sprawdź nasz przewodnik dla początkujących do gry na saksofonie, aby uzyskać więcej informacji lub odwiedź naszą stronę główną saksofonu.

i na koniec nie zapomnijcie zaznaczyć kalendarzy na Narodowy Dzień saksofonu każdego 6 listopada!