nauka jest gałęzią wiedzy, która obejmuje zorganizowane badanie zjawisk fizycznych i naturalnych. Nauki chemiczne obejmują behawioralne badanie materii obecnej wokół nas za pomocą obserwacji i eksperymentów. Program nauczania nauk chemicznych w większości krajów składa się z dwóch części: teoretycznej i praktycznej. Podczas gdy teoria dostarcza studentom wiedzy w dosłownej formie, praktyczne łączą teorię z rzeczywistością fizyczną. Eksperymentowanie jest ważną częścią nauk chemicznych, ponieważ pomaga w bardziej szczegółowym zrozumieniu złożonych interakcji substancji chemicznych. Ogólny zakład, który zapewnia kontrolowane środowisko do przeprowadzania tych eksperymentów, jest znany pod nazwą laboratoriów w szkołach, instytucjach lub jakiejkolwiek innej organizacji. Podczas pracy w laboratorium chemicznym, można natknąć się na kilka rodzajów urządzeń, które są wymagane do przeprowadzania eksperymentów. Istotne jest zrozumienie funkcjonowania tych aparatów, ponieważ nieskuteczność nie tylko zwiększa ryzyko błędu doświadczalnego, ale także stwarza potencjalne zagrożenie laboratoryjne. Poniżej znajduje się lista powszechnie używanych aparatów laboratoryjnych chemii, wraz z ich zastosowaniami.
indeks artykułu (Kliknij, aby przejść)
sprzęt bezpieczeństwa
Praca w laboratorium chemicznym jest zawsze ekscytująca i pouczająca; jednak wiąże się z potencjalnymi zagrożeniami związanymi z narażeniem na szkodliwe substancje chemiczne. Dlatego przed wejściem do laboratorium chemicznego zawsze zaleca się zakrycie odpowiednim sprzętem, znanym również jako środki ochrony osobistej (PPE). Sprzęt ochronny do pracy w laboratorium chemicznym składa się głównie z trzech rzeczy:
- okulary ochronne: jak sama nazwa wskazuje, okulary ochronne zapewniają bezpieczeństwo Twoich oczu. Są jednym z najważniejszych narzędzi bezpieczeństwa, ponieważ oczy są najbardziej wrażliwą częścią ludzkiego ciała. Kilka substancji chemicznych, takich jak kwasy, może powodować poważne uszkodzenie wzroku, takie jak wysypka lub trwała utrata wzroku.
- Fartuch Laboratoryjny: Fartuch laboratoryjny jest nie tylko ogólnym mundurem specjalistów medycznych i chemicznych, ale ma bardzo określony cel. Płaszcz do kolan zapewnia bezpieczeństwo ciała i odzieży przed przypadkowymi wyciekami i rozpryskami szkodliwych substancji chemicznych. Co więcej, w sytuacjach awaryjnych, takich jak pożar lub zanieczyszczenie, fartuch laboratoryjny można łatwo i szybko usunąć niż zwykła odzież.
- Rękawice Lateksowe/nitrylowe: chemikalia takie jak kwasy są bardzo reaktywne, a fizyczny kontakt z takimi chemikaliami może powodować poważne oparzenia. Rękawice lateksowe lub nitrylowe działają jako bariera między ludzką skórą i chronią je przed oparzeniami, infekcjami i zanieczyszczeniami spowodowanymi niebezpiecznymi chemikaliami.
zlewki
zlewki są jednym z najczęściej używanych urządzeń laboratoryjnych, które można spotkać w laboratorium chemicznym. Są cylindryczne, mają płaskie dno i małą wylewkę na górze do wlewania chemikaliów. Zlewki są zwykle wykonane ze szkła borokrzemianowego lub plastiku. Podczas gdy plastikowe zlewki są używane tylko do mieszania chemikaliów, szklane zlewki mają wysoką stabilność termiczną i mogą być również używane do podgrzewania chemikaliów. Co więcej, szklane zlewki zapewniają większą przejrzystość widoczności i pomiaru zawartości niż ich plastikowe odpowiedniki. Zlewki są w kilku rozmiarach o objętości od 5 mililitrów do 10000 mililitrów. Zlewki są często używane do przechowywania, mieszania i podgrzewania poszczególnych chemikaliów lub mieszanin chemicznych.
butelka odczynnika
butelki odczynnika, czasami nazywane również butelkami z mediami, są specjalnie zaprojektowanymi pojemnikami lub naczyniami do przechowywania chemikaliów w postaci ciekłej lub proszkowej. Występują w różnych rozmiarach, kształtach i są zwykle wykonane ze szkła lub plastiku. Podczas gdy większość z nich to przezroczyste szklane naczynia, niektóre butelki z odczynnikami są w kolorze bursztynowym (aktynicznym), brązowym lub czerwonym, aby chronić wrażliwe na światło związki chemiczne przed światłem widzialnym, ultrafioletem i promieniowaniem podczerwonym.
kolby
Kolba to kategoria wyrobów szklanych stosowanych w laboratorium chemicznym. Występują w różnych kształtach i rozmiarach, z których każdy ma określony cel związany z nim. Przyjrzyjmy się kilku rodzajom kolb stosowanych w laboratoriach chemicznych.
Kolba Erlenmeyera
Kolba Erlenmeyera, znana również jako kolba stożkowa, jest wyrobem szklanym składającym się ze stożkowego korpusu, płaskiego dna i cylindrycznej szyjki. Jest to jedna z najczęściej używanych kolb do przeprowadzania różnych eksperymentów w laboratorium chemicznym, takich jak miareczkowanie, filtracja, krystalizacja itp. Po raz pierwszy został opatentowany w 1860 roku przez niemieckiego chemika Emila Erlenmeyera. Skośne boki i szeroka podstawa kolby Erlenmeyera sprawiają, że jest to idealne stożkowe naczynie do mieszania chemikaliów przez wirowanie bez ryzyka rozlania. Dodatkowo cylindryczna szyjka kolby stożkowej może pomieścić szklany korek, a także zapewnia wsparcie dla dopasowania lejków. W zależności od zastosowania kolba Erlenmeyera może być skalowana lub nieoznakowana. Ponadto może być również stosowany do ogrzewania i gotowania.
Kolba Z Okrągłym Dnem
jak sama nazwa wskazuje, kolba z okrągłym dnem to kawałek szkła laboratoryjnego z kulistym dnem i cylindryczną szyjką. Okrągłe dno kolby zapewnia odpowiednią powierzchnię dla równomiernego rozkładu ciepła wokół naczynia. Dlatego jest często stosowany w eksperymentach, które wymagają równomiernego podgrzewania lub gotowania zawartości chemicznej. Dodatkowo cylindryczna szyjka może podtrzymywać lejki i pomieścić szklane korki. Kolby z okrągłym dnem są często używane z innymi urządzeniami grzewczymi, takimi jak kąpiel piaskowa, kąpiel wodna, Wyparka obrotowa itp. Jest szeroko stosowany do przeprowadzania syntezy innych chemikaliów na skalę laboratoryjną; jednak nie zapewnia mieszania tak dobrego jak kolba stożkowa przez wirowanie. Mechaniczne mieszadło lub szklany pręt przydaje się podczas mieszania zawartości w kolbie o okrągłym dnie.
Kolba objętościowa
kolba objętościowa jest jednym ze szkła laboratoryjnego używanego głównie do przygotowywania roztworów. Składa się z płaskiej dolnej stożkowatej bańki przymocowanej do wydłużonej szyjki z wygrawerowanym pierścieniem, który służy jako znak wskazujący określoną objętość. Ponieważ jego znak określa dokładny Pomiar objętości, kolba jest również znana jako kolba miarowa lub kolba pomiarowa. Aby przygotować roztwór, umieścić rozpuszczony w kolbie miarowej, a następnie dodać wystarczającą ilość rozpuszczalnika, aby go rozpuścić. Następnie użyj pipety lub zakraplacza, aby ostrożnie dodać rozpuszczalnik, aż roztwór osiągnie wytrawione oznakowanie. Oznaczenie wskazuje wymaganą objętość roztworu. Ważne jest, aby pamiętać, że kolby objętościowe są kalibrowane dla określonej temperatury wskazanej na kolbie. Ponadto kolba ma numer na nim, aby określić rozmiar odpowiedniego korka szklanego. Kolby wolumetryczne są zwykle wykonane z przezroczystego szkła borokrzemianowego lub tworzywa sztucznego; niemniej jednak, bursztynowe kolby wolumetryczne są stosowane w laboratoriach do wytwarzania roztworów światłoczułych.
Kolba Retortowa
kolba retortowa to hermetyczne szkło o dziwnym kształcie z zakrzywioną szyjką. Chociaż kolby retortowe nie są już stosowane w obecnych laboratoriach chemicznych, zostały one wykorzystane przez kilku znanych chemików, w tym Antoine Lavoisiera i Jönsa Berzeliusa, do przeprowadzania procesów destylacji. Obecnie skraplacze zastąpiły kolby retortowe jako wygodniejsze urządzenie; niemniej jednak kolby retortowe są nadal dostępne na rynku i mogą być stosowane do destylacji nieskomplikowanej.
Kolba Büchnera
Kolba Büchnera to szklany przyrząd laboratoryjny, który wygląda prawie identycznie jak kolba Erlenmeyera, ale ma grubsze ścianki i kolbę węża w pobliżu ujścia. Jest powszechnie stosowany do filtracji próżniowej lub destylacji roztworów. Gruba ścianka kolby Büchnera sprawia, że jest ona wystarczająco wytrzymała, aby wytrzymać różnicę ciśnień przy jednoczesnym utrzymaniu próżni wewnątrz. Nazwa pochodzi od nazwiska wynalazcy, Ernsta Wilhelma Büchnera, niemieckiego chemika przemysłowego, który jest również znany z wynalazku lejka Büchnera. Inne nazwy to kolba próżniowa, kolba filtracyjna, kolba ssąca, kolba boczna i kolba Kitasato. W połączeniu z lejem Büchnera umożliwia szybszą filtrację pod próżnią niż tradycyjne metody.
Kolba w kształcie gruszki
jak sama nazwa wskazuje, kolba w kształcie gruszki to szkło laboratoryjne z dnem w kształcie litery V, jak odwrócona gruszka. Jest powszechnie stosowany w chemii organicznej do kilku celów grzewczych, takich jak odparowywanie roztworów do wysuszenia po syntezie za pomocą wyparki obrotowej i usuwanie skoncentrowanych próbek.
Kolba Kjeldahla.
kolba Kjeldahla to szkło laboratoryjne, które przypomina kolbę objętościową, ale ma okrągłe dno zamiast stożkowego. Kolba ta została zaprojektowana w XIX wieku przez Johana Gustava Christoffera Thorsagera Kjeldahla, wybitnego duńskiego naukowca, do oceny stężenia azotu w związkach organicznych za pomocą procedury trawienia Kjeldahla, którą również opracował. Na etapie trawienia bardzo długa szyjka kolby działa jako skraplacz powietrza, zmniejszając uwięzienie oparów.
Kolba Schlenk
kolba schlenk jest rodzajem szkła laboratoryjnego używanego do przeprowadzania reakcji beztlenowych. Jest to kolba z gruszkowatym lub kulistym dnem i ramieniem bocznym przy szyi, który służy do napełniania lub wydalania gazów obojętnych. Płukanie kolby gazem obojętnym jest typową metodą zmiany otoczenia kolby. Osiąga się to poprzez przepłukanie kolby przez ramię boczne lub za pomocą igły o szerokim otworze przymocowanej do przewodu gazowego. Zawartość kolby wychodzi z kolby przez część szyjną kolby. Podejście igłą oferuje tę zaletę, że jest w stanie umieścić igłę w kierunku dna kolby, aby lepiej wypłukać środowisko kolby.
probówka
w laboratorium chemicznym probówka jest jednym z najczęściej używanych aparatów szklanych. Jest to cylindryczne naczynie z okrągłym dnem, które służy do przechowywania chemikaliów podczas eksperymentów. Ze względu na wysoką stabilność termiczną probówki mogą być używane do podgrzewania lub gotowania próbek chemicznych. Podczas ogrzewania konieczne jest trzymanie probówki pod kątem 45 stopni, aby gazy utworzone wewnątrz wąskiej rurki mogły łatwo uciec, nie powodując strzelania gorącej cieczy.
wrząca rurka
wrząca rurka to urządzenie ze szkła, które wygląda podobnie do probówki, chociaż jest o 50% większe. Jak sama nazwa wskazuje, rury do gotowania są używane do gotowania chemikaliów. W przeciwieństwie do probówek, probówki wrzące są wykonane z pyrexu, materiału o doskonałej stabilności termicznej, który pozwala na podgrzanie ich do znacznie wyższych temperatur niż probówki ze szkła borokrzemianowego.
Rura wirówkowa
rura wirówkowa jest cylindrycznym naczyniem z nakrętką, które jest używane w maszynie wirówkowej do oddzielania składników roztworów. Probówki wirówkowe są małymi probówkami z zakrzywionymi końcówkami i mogą być wykonane ze szkła lub tworzywa sztucznego. Konstrukcja końcówki może się różnić w zależności od rodzaju ciał stałych, biomolekuł i substancji nierozpuszczalnych w próbce chemicznej.
NMR Tube
NMR, akronim jądrowego rezonansu magnetycznego, jest techniką obrazowania używaną w chemii, a także w fizyce do obserwacji magnetycznego zachowania wokół jąder atomowych. Rury NMR to specjalnie zbudowane cylindryczne rury o średnicy 5 mm, które są używane do przechowywania próbek jąder podczas spektroskopii. Zwykle są wykonane ze szkła borokrzemianowego, i są uszczelnione polietylenowymi kapslami lub przez stopienie szkła na otwartym końcu i skręcenie go.
rurka z ostropestu, znana również jako lejek z ostropestu, to kawałek szkła laboratoryjnego z długim trzonem rurki i żarówką zbiornika z rozszerzoną obręczą na górze. Lejki te umożliwiają precyzyjne umieszczenie małych ilości chemikaliów w istniejącym systemie lub urządzeniu, co ułatwia dodawanie nowych materiałów do biuret i pojemników o wąskiej szyjce. Ostropestowe lejki rurowe zmniejszają możliwość wystąpienia zbyt szybkiej reakcji i tryskania.
rurka kapilarna
rurka kapilarna jest urządzeniem laboratoryjnym chemicznym powszechnie stosowanym do obliczania temperatury topnienia substancji chemicznych. Jest to cienka rura o różnych średnicach wewnętrznych od 0,5 mm do 3 mm i długościach od 1 mm do 6 mm. są one używane do przechowywania próbki substancji chemicznej, której temperatura topnienia znajduje się wewnątrz urządzenia do temperatury topnienia lub rury thiele.
rurka termojądrowa
rurka termojądrowa jest rurką laboratoryjną, która działa podobnie do rurek wrzących, choć jest znacznie mniejsza i cieńsza. Jest on używany do przeprowadzania eksperymentów, takich jak test syntezy sodu (test Lassaigne ’ a) lub określenia temperatury topnienia/wrzenia substancji przez nadmierne podgrzanie małej próbki. Ponieważ rury termojądrowe mają być rozkładane po podgrzaniu, są one wykonane z cieńszego szkła.
Thiele Tube
Thiele tube to kawałek szkła laboratoryjnego używany do określania temperatury topnienia związków organicznych. Wygląda jak zwykła szklana probówka przymocowana do uchwytu w kształcie litery V, który tworzy trójkąt. Struktura rury Thiele zapewnia konwekcyjny przepływ ciepła wokół trójkątnego obszaru, który równomiernie i szybko rozprowadza ciepło z płomienia w całym oleju opałowym. Próbkę zanurza się w kąpieli olejowej wewnątrz rurki kapilarnej zamkniętej z jednej strony, a następnie mocuje rurkę kapilarną do termometru za pomocą elastycznej taśmy o doskonałej stabilności termicznej. Temperatura topnienia to temperatura mierzona na termometrze, gdy próbka zaczyna się topić.
uchwyt probówki
uchwyt probówki jest urządzeniem służącym do trzymania probówek podczas ich podgrzewania. Zapewnia bezpieczną odległość między dłonią osoby a probówką, chroniąc skórę przed przypadkowymi oparzeniami spowodowanymi rozlaniem chemikaliów.
Stojaki na probówki
stojak na probówki składa się z jednego perforowanego arkusza ułożonego na zwykłym arkuszu z tworzywa sztucznego lub metalu, który utrzymuje probówki w pozycji pionowej. Co więcej, niektóre Stojaki na probówki są również wyposażone w przestrzeń do trzymania probówek w pozycji skośnej. Są one szczególnie stosowane w eksperymentach, które wymagają użycia kilku probówek lub gdy probówka musi być przechowywana w Nienaruszonym Stanie przez dłuższy czas.
Wirówka
Wirówka jest urządzeniem laboratoryjnym, które oddziela płyny, gazowe lub ciekłe, w zależności od gęstości. Separacja odbywa się przez szybkie wirowanie rurki wirówki zawierającej substancję. Maszyna wirówkowa opiera się na zasadzie sedymentacji, chociaż proces ten jest znacznie wydajniejszy i szybszy niż sedymentacja naturalna. Substancje segregują się według gęstości pod wpływem siły grawitacyjnej (siły g) indukowanej przez szybkie wirowanie. Wirówki mogą być również używane do zbierania komórek, wytrącania DNA, oczyszczania cząstek wirusa i identyfikacji drobnych zmian w konformacji molekularnej. Obecnie obiekty badawcze i laboratoria są wyposażone w wiele rodzajów wirówek, które mogą wykorzystywać różne wirniki.
Wytrząsarka mechaniczna
jak sama nazwa wskazuje, Wytrząsarka mechaniczna jest urządzeniem laboratoryjnym używanym do mieszania, mieszania lub mieszania związków chemicznych przez potrząsanie nimi. Zawiera płytkę oscylacyjną, która zawiera probówki lub kolby wypełnione związkami chemicznymi.
Mieszadło magnetyczne
mieszadło magnetyczne to urządzenie, które pobudza roztwory chemiczne za pomocą siły elektromagnetycznej. Do kolby zawierającej roztwór wprowadza się mieszadło magnetyczne, które następnie umieszcza się nad płytką grzejną mieszadła magnetycznego. Oscylujące pole elektromagnetyczne utworzone pod naczyniem napędza ruch obrotowy drążka mieszającego. Ta metoda mieszania jest bardziej wydajna, szybka i higieniczna niż tradycyjne mieszanie za pomocą szklanego pręta.
papier filtracyjny
papier filtracyjny to półprzepuszczalny arkusz papieru stosowany w laboratoriach chemicznych do oddzielania stałych zanieczyszczeń lub składników od ciekłego roztworu. Często są one wykonane z celulozy, której funkcja kapilarna przydaje się podczas oddzielania drobnych zanieczyszczeń stałych.
Lejek
lejek jest urządzeniem w kształcie stożka służącym do wlewania płynów z jednego naczynia do drugiego bez ryzyka rozlania. Są one zwykle wykonane ze szkła i Tworzywa Sztucznego i jest w różnych rozmiarach, które mogą być stosowane do każdego procesu, który wymaga wylewania roztworów chemicznych w kolbach, probówkach, zlewkach i innych naczyniach. Mogą być również używane z bibułą filtracyjną do filtrowania zanieczyszczeń z roztworu.
lejek filtracyjny
lejek filtracyjny to kawałek szkła laboratoryjnego, który służy do filtrowania stałych zanieczyszczeń z roztworów chemicznych. Składają się one z korpusu w kształcie stożka połączonego z cylindryczną rurką z sitem pośrodku. Aby zwiększyć skuteczność procesu filtracji, do procesu można również włączyć papier filtracyjny.
Lejek separacyjny
lejek separacyjny lub lejek separacyjny to kawałek szkła laboratoryjnego używany do oddzielania dwóch mieszających się cieczy o podobnej gęstości. Jest to urządzenie w kształcie stożka z półkulistą głowicą, cylindrycznym wylotem rurki i teflonowym korkiem znanym jako zawór odcinający. Występuje w różnych rozmiarach o objętości od 30 ml do 3 litrów. Jest dobrze znany w chemii organicznej ze swojego zastosowania w technice ekstrakcji rozpuszczalnikiem, powszechnie znanej jako technika ekstrakcji ciecz-ciecz. Technika ta opiera się na koncepcji względnej rozpuszczalności związków chemicznych. Na przykład związki organiczne, takie jak oleje, nie mieszają się dobrze z polarnym rozpuszczalnikiem, takim jak woda, a zatem mogą być oddzielane za pomocą lejka separacyjnego. Woda osadzi się w lejku oddzielającym, ponieważ jest gęstsza niż olej, podczas gdy olej unosi się nad nim. Ponieważ kran w lejku rozdzielającym ma cieńszy przekrój, dwie warstwy mogą kapać pojedynczo, powodując ich oddzielenie.
Lejek upuszczający
lejek upuszczający to kawałek szkła laboratoryjnego, który zapewnia kontrolowany przepływ cieczy podczas przenoszenia ich z jednego naczynia do drugiego. Jest to typowo Cylindryczny kształt i ma zawór odcinający na dole, przed otwieranym wylotem. Niektóre lejki zrzucające są również wyposażone w dodatkową rurkę wyrównującą ciśnienie, która zapewnia przepływ, zwłaszcza podczas przenoszenia wrażliwych na powietrze chemikaliów. Lejki upuszczające są szczególnie używane w przeprowadzaniu tych reakcji chemicznych, w których wymagane jest kroplowe lub powolne dodawanie odczynnika.
Lejek Büchnera
lejek Büchnera to rodzaj urządzeń filtracyjnych stosowanych w laboratoriach. Zazwyczaj jest zbudowany z porcelany, szkła lub plastiku. Jest często używany w połączeniu z kolbą Büchnera do przeprowadzenia procesu filtracji. Filtrowanie za pomocą lejka Büchnera jest szybsze niż filtracja grawitacyjna. Lejek Büchnera wykonany jest z cylindrycznej głowicy przymocowanej do kolby stożkowej za pomocą siatki filtracyjnej.
zaprawa i tłuczek
zaprawa i tłuczek są starożytnymi narzędziami używanymi do kruszenia i mielenia składników lub substancji na cienką pastę lub proszek. Są one używane w laboratoriach chemicznych do mielenia kryształów chemicznych lub tabletek w postaci proszku lub pasty.
Butelka Do Mycia
butelka do mycia jest zwykłą plastikową butelką przymocowaną do dyszy z górną pokrywką śrubową i służy do płukania różnych kawałków szkła laboratoryjnego, takich jak probówki i kolby z okrągłym dnem, po lub przed ich użyciem.
Szkło Do Zegarków
szkło do zegarków to okrągły wklęsły kawałek szkła używany w laboratoriach chemicznych do różnych zastosowań. Obejmują one powierzchnię do odparowania cieczy, do przechowywania ciał stałych podczas ważenia, do podgrzewania niewielkiej ilości substancji i jako pokrywę zlewki. Ta aplikacja jest często stosowana do utrzymywania kurzu i innych cząstek z zlewki; jednak szkło zegarkowe nie uszczelnia całkowicie zlewki, umożliwiając wymianę gazu.
Tygle
tygiel jest naczyniem ceramicznym lub metalowym podobnym do garnka, stosowanym do topienia metali i innych stałych związków chemicznych. Występują w różnych kształtach i rozmiarach i są wykonane z materiałów, które mogą wytrzymać intensywne temperatury. Na przykład Tygle przemysłowe są wykonane z materiałów takich jak tlenek glinu, węglik krzemu, kwarc lub miedź chłodzona wodą, podczas gdy Tygle laboratoryjne są zwykle wykonane z gliny.
Szczypce
szczypce są narzędziami nożycowymi używanymi do chwytania i podnoszenia przedmiotów oraz unikania ryzyka poparzenia. Służą one do przechowywania tygla po podgrzaniu, przenoszenia parujących naczyń lub wybierania małych przedmiotów z pojemnika reakcyjnego.
Stojaki na pierścienie
Stojak na pierścienie jest elementem wyposażenia pomocniczego zaprojektowanym do przechowywania innych urządzeń laboratoryjnych, takich jak zlewki, kolby, biurety itp. Składa się z ciężkiej tłoczonej stalowej podstawy, na której pionowo wznosi się stalowy pręt. Różne urządzenia przytrzymujące, takie jak pierścienie i zaciski, są przykręcane do stalowego pręta na pożądanej wysokości, aby utrzymać sprzęt docelowy.
skraplacze
skraplacz jest urządzeniem laboratoryjnym używanym do powodowania kondensacji, tj. przekształcania oparów w ciecz. Są one wykorzystywane do przeprowadzania kilku procesów chemicznych, począwszy od destylacji do rozpływania rozpuszczalników. Skraplacz często składa się z dużej szklanej rurki z mniejszą szklaną rurką rozciągającą się na całej długości, przez którą przechodzą gorące pary i skraplają się w ciecz. Przyjrzyjmy się niektórym powszechnie stosowanym skraplaczom w laboratorium chemicznym.
Skraplacz Liebig
Skraplacz Liebig służy do chłodzenia i skraplania gazu do cieczy, co zwykle odbywa się w ramach procesu destylacji chemicznej. Kolumna kondensacyjna składa się z prostej szklanej rurki, przez którą przepływa Gaz, otoczonej płaszczem wodnym, który pomaga w chłodzeniu gazu. Skraplacz ten został nazwany na cześć niemieckiego chemika Justusa barona von Liebiga.
Skraplacz Grahama
skraplacz Grahama jest urządzeniem bardzo podobnym do skraplacza Liebiga, z tą różnicą, że zawiera spiralną cewkę otaczającą dętkę, przez którą przepływają opary. Struktura spiralna zapewnia większą powierzchnię, aby służyć jako ścieżka kondensatu pary i cieczy. Chociaż Skraplacz Grahama może być stosowany w różnych konfiguracjach destylacji, zaleca się stosowanie go w połączeniu z żarówką destylacyjną Kjeldahla w celu zwiększenia wydajności destylacji.
Skraplacz Dewara
skraplacz Dewara jest urządzeniem, które szybko chłodzi lotne rozpuszczalniki o niskiej temperaturze wrzenia, np. chloroform, dietyloaminę i chlorek metylenu. Kondensatory Dewara mają duży otwór na górze, który ułatwia dodawanie kombinacji chłodziwa, takich jak suchy lód, ciekły azot i aceton. Kondensatory Dewara są często wykonane ze szkła borokrzemianowego, które ma większą odporność na szok termiczny niż zwykłe szkło i wyjątkowo wysoką odporność chemiczną. Skraplacze Dewara mają również dolne złącze wewnętrzne i połączenie węża do podłączenia do elastycznych rur.
Aparatura Soxhleta
Aparatura Soxhleta jest urządzeniem laboratoryjnym używanym do ekstrakcji lipidów i innych pożądanych związków chemicznych z materiałów stałych. Urządzenie składa się z różnych elementów, z których każdy służy do określonego celu w procesie ekstrakcji. W zależności od charakteru chemicznego (np. polaryzacji) próbki stałej, odpowiedni rozpuszczalnik umieszcza się w kolbie o okrągłym dnie, która jest następnie podgrzewana w celu przekształcenia rozpuszczalnika w postać pary. Próbka stała jest umieszczana wewnątrz naparstka Soxhleta, który jest umieszczany wewnątrz komory ekstrakcyjnej Soxhleta. Komora ekstrakcyjna Soxhleta jest główną częścią aparatu Soxhleta i jest umieszczona pomiędzy kolbą okrągłego DNA a skraplaczem refluksowym. Odparowany rozpuszczalnik unosi się z kolby o okrągłym dnie, przemieszcza się przez rurkę parową Komory ekstrakcyjnej Soxhleta I wchodzi do skraplacza refluksowego. Wewnątrz skraplacza zwrotnego pary skraplają się i spadają na naparstek zawierający próbkę stałą. Płynny rozpuszczalnik przenika następnie do próbki stałej i ekstrahuje lipid, powracając do kolby o okrągłym dnie przez rurkę syfonującą. Procedurę tę powtarza się, aż żądany związek zostanie wyekstrahowany z próbki. Ta metoda ekstrakcji lipidów ma dodatkową zaletę polegającą na umożliwieniu ponownego użycia rozpuszczalnika podczas ekstrakcji. Badania żywności, biopaliwa, i badania środowiskowe są niektóre z praktycznych zastosowań ekstrakcji Soxhleta.
Kolumna chromatograficzna
chromatografia odnosi się do zbioru technik laboratoryjnych stosowanych do oddzielania mieszanin. Wiąże się to z przepuszczeniem rozpuszczonej mieszaniny przez fazę stacjonarną, która oddziela analit, który ma być mierzony od innych cząsteczek w mieszaninie na podstawie różnicowego podziału między fazami ruchomymi i stacjonarnymi. Chromatografia kolumnowa jest metodą oczyszczania substancji chemicznych w oparciu o ich polaryzację lub hydrofobowość. Mieszanina cząsteczek jest rozdzielana w chromatografii kolumnowej na podstawie ich różnicowego podziału między fazą ruchomą a fazą stacjonarną. Sprzęt używany w tym procesie jest znany jako kolumna chromatograficzna. Jest to długa cylindryczna rurka ze szkła z kranem na końcu. Podstawa rury jest wypełniona bawełnianą lub szklaną wełną lub szklaną frytą, aby utrzymać fazę stałą na miejscu.
strzykawka gazowa
strzykawka gazowa to kawałek szkła laboratoryjnego używany do wstrzykiwania lub usuwania objętości gazu z zamkniętego układu, a także do ilościowego określenia objętości gazu wytwarzanego w reakcji chemicznej. Strzykawka gazowa z wyglądu przypomina zwykłą strzykawkę; jednak wewnętrzna komora strzykawki gazowej jest wykonana z mielonego szkła, szkła, którego powierzchnia została zmielona w celu uzyskania płaskiej, ale szorstkiej (matowej) tekstury. Lufa strzykawki ma również szlifowaną szklaną powierzchnię. Szlifowana powierzchnia lufy łatwo przesuwa się w obrębie szlifowanej powierzchni szklanej Komory strzykawki przy minimalnym tarciu. Ścisłe dopasowanie tych szlifowanych powierzchni szklanych zapewnia również wystarczająco gazoszczelne uszczelnienie.
pipeta pastwiskowa
pipeta pastwiskowa, czasami nazywana kroplomierzem, jest urządzeniem używanym w laboratoriach chemicznych do przesyłania bardzo małych ilości płynów. Mają ściśliwą żarówkę na górze, która pomaga w przepływie cieczy.
cylinder z podziałką
cylinder z podziałką, znany również jako cylinder objętościowy lub cylinder pomiarowy, jest długim smukłym naczyniem służącym do pomiaru objętości cieczy w laboratorium chemicznym. Występują w różnych rozmiarach o objętości od 5 mL do kilku litrów. Duże cylindry z podziałką są zwykle wykonane z polipropylenu ze względu na jego doskonałą odporność chemiczną lub polimetylopentenu ze względu na jego przezroczystość, co czyni je lżejszymi i mniej kruchymi niż szkło. Cylindry z podziałką zawierają mocną podstawę lub stopę dla stabilności i wylewkę umożliwiającą wylanie zawartości. Niektóre szklane cylindry zawierają plastikowy zderzak lub pierścień, aby zapobiec przypadkowemu złamaniu, jeśli cylinder przewróci się z powodu jego niestabilności.
pipeta z podziałką
pipeta z podziałką to długa, skalibrowana rurka używana w laboratorium do pomiaru objętości cieczy przenoszonej z jednego pojemnika do drugiego. Wzdłuż boku pipety znajduje się skala objętości, która pokazuje objętość od końcówki do tego punktu. Pipety stopniowane są klasyfikowane na podstawie ich poziomów dokładności. Pipety o mniejszej pojemności są na ogół bardziej precyzyjne niż pipety o większej zawartości.
pipeta objętościowa
pipeta objętościowa to urządzenie, które zostało skalibrowane w celu przeniesienia bardzo określonej objętości cieczy z jednego pojemnika do drugiego. W przeciwieństwie do pipet z podziałką, pipety wolumetryczne nie mają wygrawerowanych oznaczeń skali; mają jednak znak pierścienia w pobliżu góry i rozszerzenie żarówki w środku, na którym zwykle wpisana jest objętość od czubka do pierścienia.
Biuret
biuret jest długą cylindryczną rurką z kranem u dołu i zwykle jest montowany na stojaku za pomocą zacisków. Urządzenie to jest szeroko stosowane w celu zapewnienia kontrolowanego przepływu odczynników podczas ich analizy objętościowej lub miareczkowania. Biuret ma wygrawerowaną wzdłuż boku skalę objętości, która zapewnia odczyty objętości dla równań normalności.
szpatułki
szpatułka jest narzędziem służącym do przenoszenia, mieszania lub rozprowadzania materiałów stałych lub wklejania w laboratorium chemicznym. Występują w różnych kształtach i rozmiarach i są zwykle wykonane ze stali nierdzewnej. Są odporne na niszczenie w wyniku kontaktu z wrzącą wodą, kwasami, zasadami i większością rozpuszczalników. Dla łatwiejszej obsługi, niektóre z nich mają uchwyt z tworzywa sztucznego z polichlorku winylu lub stały uchwyt z twardego drewna.
Termometr laboratoryjny
termometr laboratoryjny to urządzenie służące do precyzyjnego pomiaru temperatury lub zmian temperatury. Konwencjonalny termometr laboratoryjny składa się z długiej cienkiej szklanej rurki wypełnionej rtęcią na dnie, która reaguje na zmianę temperatury; jednak w nowoczesnych laboratoriach można również znaleźć Termometry, takie jak pasek bimetaliczny, elektroniczny termometr termistorowy lub urządzenie na podczerwień (IR). Termometr laboratoryjny może być stosowany do różnych celów naukowych, w tym do określania temperatury topnienia i wrzenia substancji, a także do określania warunków reakcji.
palniki Bunsena
palnik Bunsena to rodzaj palnika gazowego zaprojektowanego tak, aby zapewnić pojedynczy płomień o pożądanej intensywności. Lufa lub komin palnika jest zamontowany na płaskiej podstawie, która zawiera kolbę węża, zawór gazowy i szybę powietrzną. Palniki Bunsena działają zwykle na gaz ziemny (głównie metan) lub skroplony gaz ropopochodny.
Statyw
statyw laboratoryjny jest trójnożną platformą, która służy do podtrzymywania statków podczas ich podgrzewania na palniku Bunsena. Wykonany jest z metali lekkich, takich jak stal nierdzewna lub aluminium i jest lekki i łatwy do przenoszenia.
Siatka druciana
siatka druciana, znana również jako siatka druciana, to metalowy arkusz przeplatany drutem, który znajduje się między zlewką a statywem. Ponieważ szkło nie może być ogrzewane bezpośrednio, siatka druciana jest wykorzystywana do rozpraszania ciepła z płomieni. Azbestowa warstwa ceramiczna jest powszechnie zawarta w środku siatki drucianej ze względu na jej właściwości żaroodporne.
naczynie odparowujące
naczynie odparowujące, znane również jako naczynie porcelanowe, to urządzenie przypominające miskę, które przypomina tygiel, ale służy do odparowywania płynnych substancji. Jest on wykorzystywany w tych eksperymentach, w których trzeba wyeliminować nadmiar rozpuszczalnika, aby uzyskać stężony roztwór lub stały osad rozpuszczonego składnika. Naczynia parujące są zazwyczaj wykonane z porcelany i mogą mieć objętość od 3 mL do 10 mL.
szalka Petriego
szalka Petriego jest płytką, przezroczystą cylindryczną rurką służącą do przeprowadzania reakcji biochemicznych w ogóle. Zazwyczaj składa się z żaroodpornego szkła borokrzemianowego i jest wyposażony w pokrywkę, aby chronić próbkę przed zanieczyszczeniem.
Łaźnia wodna
łaźnia wodna jest jednym z najbardziej niezbędnych urządzeń w laboratorium chemicznym. Jest to urządzenie służące do podgrzewania łatwopalnych próbek chemicznych w stałej temperaturze. Laboratoryjna łaźnia wodna składa się zazwyczaj z zespołu grzewczego, komory ze stali nierdzewnej, która przechowuje wodę i próbki oraz interfejsu użytkownika. Niektóre łaźnie wodne mają dodatkowe funkcje, takie jak woda obiegowa, aby utrzymać stałą temperaturę lub kąpiel wodna, aby utrzymać próbki w ruchu, gdy są gotowane.
przyrząd Kippa
przyrząd Kippa, znany również jako generator Kippa, jest urządzeniem używanym w laboratorium chemicznym do przygotowywania gazów, takich jak siarkowodór, dwutlenek węgla i gaz wodorowy. Został wynaleziony około 1844 roku przez holenderskiego farmaceutę Petrusa Jacobusa Kippa. Urządzenie jest zwykle wykonane ze szkła lub polietylenu i składa się z trzech komór, które są warstwowe jedna na drugiej. Płynny odczynnik wlewa się przez górną komorę, która jest połączona z dolną komorą przez rurkę, która biegnie przez komorę środkową. Kiedy dolna komora jest całkowicie wypełniona, zawór odcinający Komory Środkowej jest otwierany na krótką chwilę, aby usunąć powietrze. Ciekły odczynnik następnie wznosi się do środkowej komory i reaguje ze stałym odczynnikiem, aby wytworzyć niezbędny gaz, który może być następnie odciągnięty przez zawór odcinający.
aparat do temperatury topnienia
urządzenie do pomiaru temperatury topnienia jest urządzeniem służącym do określania temperatury topnienia związków chemicznych. Omawiana powyżej tuba thiele jest jednym z aparatów temperatury topnienia. Inne typy mogą obejmować aparaturę Fischera-Jhona, aparaturę Gallenkampa (elektroniczną) o temperaturze topnienia i aparaturę automatyczną o temperaturze topnienia. W przeciwieństwie do rurki thiele, aparat ten nie wymaga oleju ani żadnej innej substancji chemicznej do określenia temperatury topnienia danej substancji, zamiast tego próbka jest umieszczana bezpośrednio wewnątrz urządzenia za pomocą rurki kapilarnej.
Waga Cyfrowa
waga cyfrowa to urządzenie służące do pomiaru masy odczynników chemicznych w laboratorium chemicznym. Są bardzo wrażliwe i mogą nawet ważyć 0,001 gm substancji. Z tego powodu są one okresowo kalibrowane i zwykle przechowywane wewnątrz szklanych ścian. Podczas ważenia substancji ścianki powinny być trzymane blisko, aby zmniejszyć wszelkie błędy w pomiarze.
cyfrowy kolorymetr
cyfrowy kolorymetr jest urządzeniem używanym w laboratorium chemicznym do określania stężenia znanej substancji rozpuszczonej poprzez pomiar absorbancji określonej długości fali światła przez dany roztwór. Kolorymetr cyfrowy działa na zasadzie prawa Beera-Lambarta, które stanowi, że absorbancja światła przez roztwór jest wprost proporcjonalna do stężenia roztworu. Urządzenie to zawiera Fotorezystor, który monitoruje przepuszczalność światła lub absorbancję przez próbkę, która jest następnie wykorzystywana do obliczania stężenia.