: które kraje są historycznie odpowiedzialne za zmiany klimatu?

historyczna odpowiedzialność za zmiany klimatu jest w centrum debat nad sprawiedliwością klimatyczną.

historia ma znaczenie, ponieważ skumulowana ilość dwutlenku węgla (CO2) emitowanego od początku rewolucji przemysłowej jest ściśle związana z 1,2 C ocieplenia, które już miało miejsce.

w sumie ludzie wpompowali do atmosfery około 2500 mld ton CO2 (GtCO2) od 1850 roku, pozostawiając mniej niż 500 gtco2 pozostałego budżetu na węgiel, aby utrzymać się poniżej 1,5 C ocieplenia.

oznacza to, że do końca 2021 r.świat zbiorowo spali 86% budżetu na emisję dwutlenku węgla przy prawdopodobieństwie 50-50% utrzymania się poniżej 1,5 C, lub 89% budżetu przy prawdopodobieństwie dwóch trzecich.

w tym artykule Carbon Brief analizuje krajową odpowiedzialność za historyczne emisje CO2 z lat 1850-2021, aktualizując analizę opublikowaną w 2019.

po raz pierwszy analiza obejmuje emisje CO2 z użytkowania gruntów i leśnictwa, oprócz emisji z paliw kopalnych, co znacznie zmienia top 10.
na pierwszym miejscu w rankingach, USA wypuściły ponad 509gtco2 od 1850 roku i jest odpowiedzialny za największy udział w historycznych emisjach, wynika z krótkiej analizy węgla, z około 20% globalnej całości.

wideo pokazuje, według rankingu narodu, skumulowane emisje CO2 z paliw kopalnych, użytkowania gruntów i leśnictwa, 1850-2021 (mln ton). Na dole po prawej, pozostały budżet na emisję dwutlenku węgla, aby ograniczyć globalne ocieplenie o 1.5C (50-50 szans). Animacja Toma Pratera dla Carbon Brief.

drugie miejsce zajmują Chiny (11%), Następnie Rosja (7%), Brazylia (5%) i Indonezja (4%). Ta ostatnia para znajduje się wśród 10 największych historycznych emiterów, ze względu na CO2 z ich ziemi.

tymczasem Duże postkolonialne narody europejskie, takie jak Niemcy i Wielka Brytania, odpowiadają odpowiednio za 4% i 3% globalnej całości, nie wliczając zagranicznych emisji pod rządami kolonialnymi.

te krajowe wartości sumaryczne są oparte na terytorialnych emisjach CO2, odzwierciedlających miejsce emisji. Ponadto w analizie przeanalizowano wpływ rozliczania emisji opartego na zużyciu, aby odzwierciedlić handel towarami i usługami o wysokim poziomie emisji dwutlenku węgla. Takie rachunki są dostępne tylko w ostatnich dziesięcioleciach, mimo że handel będzie miał wpływ na sumy krajowe w całej historii nowożytnej.

analiza następnie bada dane w odniesieniu do populacji, gdzie takie jak Chiny i Indie spadają w rankingu. W szczególności rankingi na mieszkańca w dużym stopniu zależą od zastosowanej metodologii i – w przeciwieństwie do łącznych emisji, ogólnie – Dane te nie odnoszą się bezpośrednio do ocieplenia.

wreszcie, w tym artykule przedstawiono szczegółowe wyjaśnienie danych stojących za analizą, skąd pochodzi i w jaki sposób została złożona, w tym założenia, niepewność i zmieniające się granice.

• dlaczego skumulowany CO2 ma znaczenie
• Krajowa odpowiedzialność za historyczne emisje
• skumulowane emisje zużycia
• skumulowane emisje na mieszkańca
• Metodologia: dane dotyczące paliw kopalnych
• Metodologia: podstawa przemysłowa
• Metodologia: zmiana granic
• Metodologia: emisje z użytkowania gruntów

dlaczego skumulowany CO2 ma znaczenie

istnieje bezpośredni, liniowy związek między całkowitą ilością CO2 uwalnianą przez działalność człowieka a poziomem ocieplenia na powierzchni Ziemi. Co więcej, czas emisji tony CO2 ma tylko ograniczony wpływ na wielkość ocieplenia, które ostatecznie spowoduje.

oznacza to, że emisje CO2 sprzed setek lat nadal przyczyniają się do ogrzewania planety – a obecne ocieplenie zależy od skumulowanej sumy emisji CO2 w czasie.

to jest naukowa podstawa budżetu na emisję dwutlenku węgla, całkowita ilość CO2, która może zostać wyemitowana, aby utrzymać się poniżej określonego limitu globalnych temperatur.

związek między skumulowanymi emisjami a ociepleniem jest mierzony przez „transient climate response to cumulative emissions” (tcre), szacowany przez najnowszy raport Międzyrządowego Zespołu ds. zmian klimatu (IPCC) na 1,65 C na 1000 mld ton węgla (0,45 C na 1 000 gtco2).

analiza Carbon Brief dla tego artykułu pokazuje, że ludzie emitowali około 2, 504gtco2 do atmosfery od 1850 roku, co odpowiada tym przedstawionym przez IPCC i Global Carbon Project, międzynarodowy wysiłek w celu ilościowego określenia emisji i pochłaniania dwutlenku węgla każdego roku.

w oparciu o TCRE, te skumulowane emisje CO2 odpowiadają ociepleniu o około 1,13 C-a temperatury w 2020 r. osiągnęły około 1,2 C powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej.

(ten artykuł nie uwzględnia emisji gazów cieplarnianych innych niż CO2 lub aerozoli, które są głównie krótkotrwałe, a więc nie kumulują się w czasie w taki sam sposób jak CO2. Wpływ gazów innych niż CO2 na ocieplenie jest z grubsza równoważony przez chłodzenie aerozoli.)

Poniższy wykres pokazuje, jak szybko globalne emisje CO2 wzrosły w ciągu ostatnich 70 lat. Podkreśla również podział emisji CO2 z paliw kopalnych i cementu, pokazany na szaro, w porównaniu z emisjami z użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa (LULUCF, zielony).

roczna globalna emisja CO2 z paliw kopalnych i cementu (ciemnoszary), a także z użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa (zielony), 1850-2021, miliardy ton. Źródło: Carbon krótka analiza danych z Global Carbon Project, CDIAC, Our World in Data, Carbon Monitor, Houghton and Nassikas (2017) oraz Hansis et al (2015). Wykres według briefu Węglowego przy użyciu Highchartów.

na poziomie globalnym emisje z użytkowania gruntów i leśnictwa utrzymywały się w ciągu ostatnich dwóch stuleci na stosunkowo stałym poziomie. Wynosiły one około 3GtCO2 w 1850 r.i wynoszą około 6GtCO2 dzisiaj, pomimo ogromnych zmian w regionalnych wzorcach wylesiania w czasie.

(widoczny wzrost w 1997 r.był spowodowany powszechnymi pożarami lasów w Indonezji i innych częściach Azji, później opisanymi jako „bezprecedensowa katastrofa ekologiczna”.)

natomiast emisje paliw kopalnych podwoiły się w ciągu ostatnich 30 lat, czterokrotnie wzrosły w ciągu ostatnich 60 lat i wzrosły prawie dwunastokrotnie w ciągu ostatniego stulecia. 0. 2gtco2 wydany w 1850 roku stanowi zaledwie pół procent z około 37gtco2, które prawdopodobnie zostaną wyemitowane w 2021 roku.

mimo to, podczas gdy znaczna większość emisji CO2 pochodzi obecnie ze spalania paliw kopalnych, działalność ludzka, taka jak wylesianie, wniosła znaczący wkład w skumulowaną całość.

zmiana użytkowania gruntów i leśnictwo w latach 1850-2021 dodały Około 786 gtco2, co stanowiło prawie jedną trzecią łącznej sumy, przy czym pozostałe dwie trzecie (1718 gtco2) pochodzi z paliw kopalnych i cementu.

jeśli chodzi o przypisanie krajowej odpowiedzialności za obecne ocieplenie, nie można zatem ignorować istotnego wpływu emisji CO2 ze względu na zmianę sposobu użytkowania gruntów i leśnictwo.

łącznie skumulowane emisje w latach 1850-2021 sumują się do około 86% budżetu na emisję dwutlenku węgla przy równej szansie na utrzymanie się poniżej 1,5 C lub 89% budżetu przy dwóch trzecich szans.

wraz ze wzrostem emisji, budżet na emisję dwutlenku węgla został wykorzystany w coraz szybszym tempie, przy czym połowa łącznej sumy od 1850 r.została uwolniona tylko w ciągu ostatnich 40 lat.

od początku 2022 r. pozostały budżet 1,5 C (prawdopodobieństwo 50%) zostanie wykorzystany w ciągu 10 lat, jeśli roczne emisje pozostaną na obecnym poziomie – a budżet na dwie trzecie prawdopodobieństwa utrzymania się poniżej 1,5 C potrwa tylko siedem lat.

odpowiedzialność poszczególnych krajów za historyczne emisje

kwestia, kto jest odpowiedzialny za wykorzystanie budżetu na emisję dwutlenku węgla, jest wyraźnie kluczowa w kontekście debat na temat sprawiedliwości klimatycznej. Mówi o odpowiedzialności za dotychczasowy wpływ zmian klimatycznych – a także o tym, kto powinien zrobić najwięcej, aby zapobiec dalszemu ociepleniu.

jednak przypisywanie odpowiedzialności nie jest proste. Analiza Carbon Brief dotyczy przede wszystkim skumulowanych krajowych emisji terytorialnych, ponieważ w ten sposób prezentowane są dostępne dane.

(alternatywne podejścia są omówione w dalszej części artykułu.)

ogólnie rzecz biorąc, skumulowane krajowe przydziały dają” odpowiedzialność ” za historyczne emisje współczesnemu Państwu, które zajmuje terytorium, które emitowało w przeszłości. Oczywiste jest, że przesunięcie własności terytorialnej oraz zjednoczenie i rozpad państw komplikuje sprawy (patrz niżej).

na tej podstawie – wraz ze wszystkimi ludzkimi źródłami CO2 – powyższa animacja pokazuje po raz pierwszy kraje najbardziej odpowiedzialne za historyczne emisje, ponieważ gromadzą się w latach 1850-2021.

każdy pasek, oznaczony współczesną flagą narodową, reprezentuje skumulowaną emisję kraju w czasie i jest oznaczony kolorami według regionu świata, zgodnie z mapą w prawym górnym rogu.

rok i wielkość pozostałego budżetu na 1,5 C w miarę zużywania się w czasie są wskazane w prawym dolnym rogu.

historia krajowych emisji CO2 jest również historią rozwoju. Podczas gdy zmieniające się pozycje w rankingach dotyczą wielu czynników, pojawiają się pewne szerokie tematy.

w pierwszych dziesięcioleciach harmonogramu globalne emisje CO2 były zdominowane przez zmianę użytkowania gruntów i leśnictwo, co znajduje odzwierciedlenie w pierwszej dziesiątce pokazanej na animacji.

w tym okresie największymi emitentami były przede wszystkim rozległe geograficznie kraje wycinające lasy strefy umiarkowanej na grunty rolne i na paliwo, takie jak USA, Rosja i Chiny.

na przykład w USA fala osadników rozprzestrzeniła się po kontynencie ze wschodu na zachód, podążając za ich „oczywistym przeznaczeniem” i oczyszczając ziemię pod Rolnictwo.

w tym samym czasie kilka krajów europejskich (które przed 1850 rokiem w dużej mierze wyczyściły swoje grunty pod uprawę rolną) zaczęło podbijać rankingi, ponieważ były w ferworze uprzemysłowienia napędzanego węglem, w tym Francja, Niemcy i-przede wszystkim – Wielka Brytania.

chociaż kraje te znacznie zmniejszyły swoje emisje w ostatnich dziesięcioleciach, nadal należą do najważniejszych czynników przyczyniających się do historycznego ocieplenia.

lasy deszczowe Brazylii i Indonezji zostały również wylesione pod koniec XIX i na początku XX wieku przez osadników uprawiających gumę, tytoń i inne uprawy pieniężne. Ale wylesianie rozpoczęło się” na poważnie ” od około 1950 roku, w tym dla hodowli bydła, wycinki drzew i plantacji oleju palmowego.

Stany Zjednoczone pozostają na pierwszej pozycji pod względem skumulowanej emisji CO2 przez cały czas, ponieważ jego rozwój był kontynuowany najpierw dzięki powszechnemu wykorzystaniu węgla, a następnie wraz z pojawieniem się samochodu.

do końca 2021 r.USA wyemitują ponad 509 gtco2 od 1850 r. Przy 20,3% globalnej całości jest to zdecydowanie największy udział i wiąże się z około 0,2 C ocieplenia do tej pory.

jest to pokazane na poniższym wykresie, który również rozbija skumulowaną sumę każdego kraju na emisje związane ze zużyciem paliw kopalnych (szary) lub ze zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem (zielony).

20 największych czynników przyczyniających się do skumulowanej emisji CO2 1850-2021, miliardy ton, w podziale na sumy cząstkowe z paliw kopalnych i cementu (szary), a także użytkowania gruntów i leśnictwa (zielony). Źródło: Carbon Brief analysis of figures from the Global Carbon Project, CDIAC, Our World in Data, Carbon Monitor, Houghton and Nassikas (2017) and Hansis et al (2015). Wykres według briefu Węglowego przy użyciu Highchartów.

na drugim miejscu są Chiny, z 11,4% skumulowanej emisji CO2 do tej pory i około 0.1C ocieplenia. Podczas gdy Chiny mają wysokie emisje związane z lądem, ich szybki boom gospodarczy oparty na węglu od 2000 r.jest główną przyczyną obecnej pozycji.

(Zobacz metodologię, aby uzyskać więcej informacji na temat wykorzystania węgla przedindustrialnego w Chinach.)

produkcja CO2 w Chinach wzrosła ponad trzykrotnie od 2000 r., wyprzedzając USA, aby stać się największym na świecie emitentem rocznym, odpowiedzialnym za około jedną czwartą obecnej całkowitej rocznej produkcji.

Rosja jest na trzecim miejscu, z około 6,9% łącznych globalnych emisji CO2, za Brazylią (4,5%) i Indonezją (4,1%). W szczególności powyższy wykres pokazuje, że te ostatnie znajdują się w pierwszej dziesiątce w dużej mierze w wyniku emisji z wylesiania, pomimo stosunkowo niskich łącznych wartości wynikających z wykorzystania paliw kopalnych.

Niemcy, na szóstym miejscu z 3.5% skumulowanych emisji dzięki energetyce opartej na węglu pokazuje, w jaki sposób sektory lądowe niektórych krajów stały się skumulowanymi pochłaniaczami CO2, a nie źródłami, ponieważ drzewa powróciły na wcześniej wylesione obszary.

(należy zauważyć, że dane wykorzystane w tym artykule opierają się na naukowym podejściu do rozliczania emisji z użytkowania gruntów, które różni się od stosowanego w oficjalnych wykazach przedłożonych ONZ. Różnica, która odnosi się do tego, co jest liczone jako „ludzkie” w porównaniu z „naturalnym” źródłem lub zlewem CO2, została zbadana w krótkim poście dla gości opublikowanym na początku tego roku.)

Indie są na siódmym miejscu w rankingu, z 3,4% łącznej sumy-tuż powyżej Wielkiej Brytanii, na 3,0% – w wyniku większego udziału zmian użytkowania gruntów i leśnictwa.

Japonia na 2,7% i Kanada, z 2,6%, zamykają 10 największych uczestników historycznych emisji. Emisje z międzynarodowego transportu lotniczego i morskiego, które prawie zawsze są wykluczone z krajowych wykazów i celów, zajmowałyby 11 miejsce na liście, jeśli byłyby postrzegane jako „naród”.

skumulowane emisje zużycia

jednym z powszechnych argumentów w rozmowach dotyczących klimatu i Sprawiedliwości jest to, że niektóre kraje zmniejszyły swoje emisje terytorialne w kraju, ale nadal polegają na towarach wysokowęglowych importowanych z zagranicy.

rachunki emisji oparte na zużyciu dają pełną odpowiedzialność tym, którzy korzystają z produktów i usług świadczonych w oparciu o energię kopalną, dążąc do zmniejszenia sumy dla głównych eksporterów, takich jak Chiny.

zbieranie takich kont wiąże się z praktycznymi wyzwaniami, które opierają się na szczegółowych tabelach handlowych. W związku z tym są one dostępne tylko od 1990 r., mimo że międzynarodowy handel produktami intensywnie wykorzystującymi węgiel trwa przez całą współczesną historię.

pomimo tych ograniczeń możliwe jest zbadanie wpływu CO2 będącego przedmiotem obrotu na skumulowane emisje krajów, jak pokazano na poniższym wykresie. Szare paski pokazują skumulowane krajowe emisje na zasadzie terytorialnej, przy czym jasnoszare części oznaczają CO2 związane z eksportem, a czerwone części oznaczają emisje związane z importowanymi towarami i usługami.

warto zauważyć, że 19 najlepszych krajów według ich skumulowanych emisji zużycia jest takich samych, jak 19 najlepszych na szczeblu terytorialnym – i żaden z 10 najlepszych krajów nie zajmuje miejsca w rankingu. Dzieje się tak pomimo tego, że niektóre kraje mają obecnie znacznie większy ślad CO2 niż ich łączna terytorialna.

20 największych czynników wpływających na skumulowane emisje CO2 oparte na zużyciu 1850-2021, miliardy ton. Szare słupki pokazują emisje na poziomie terytorialnym z wyeksportowanym CO2 oznaczonym jasnoszarym i importowanym oznaczonym na Czerwono. Źródło: Carbon Brief analysis of figures from the Global Carbon Project, CDIAC, Our World in Data, Carbon Monitor, Houghton and Nassikas (2017) and Hansis et al (2015). Wykres według briefu Węglowego przy użyciu Highchartów.

chociaż główne rankingi nie zmieniają się w wyniku korzystania z rachunków emisji opartych na zużyciu, zmiana ta zwiększa część odpowiedzialności przyznawanej krajom zamożnym.

USA i Japonia zyskują po 0,3 punktu procentowego globalnej łącznej sumy, podczas gdy Niemcy i Wielka Brytania dodają po 0,2 punktu, podczas gdy udział Chin spada o 1,1 punktu, A Rosji o 0,5 punktu.

zauważ, że stosowane tutaj rozliczanie zużycia obejmuje tylko CO2 z paliw kopalnych i cementu, dlatego skumulowane sumy Brazylii i Indonezji ledwo się zmieniają.

należy również zauważyć, że niedostępność rachunków opartych na zużyciu przed 1990 r.oznacza, że wcześniejszy handel intensywnie wykorzystujący dwutlenek węgla jest wyłączony z analizy. Wielka Brytania, jako pierwotny „Warsztat świata” w XIX wieku, eksportowała duże ilości towarów energochłonnych i węglochłonnych.

inne kraje uprzemysłowione, takie jak USA i Niemcy, zrobiły to samo, odgrywając, jak to ujął jeden z dokumentów z 2017 roku, podobną rolę jak dzisiejsze Chiny:

„dziś Chiny są często postrzegane jako warsztat świata, produkujący duże ilości tanich towarów konsumpcyjnych dla innych. Sto lat temu Wielka Brytania i Niemcy (wraz ze Stanami Zjednoczonymi) odegrały podobną rolę zarówno w Europie, jak i na świecie.”

w 1890 roku prawie 20% zużycia energii w Wielkiej Brytanii dotyczyło towarów eksportowanych, co oznacza, że podobna część emisji CO2 zostałaby przydzielona za granicę na podstawie rachunkowości zużycia.

Rachunkowość oparta na zużyciu nadal nie rozwiązuje jednak w pełni kwestii odpowiedzialności za emisje, biorąc pod uwagę, że obie strony stosunków handlowych mogą zyskać finansowo.

we współczesnym kontekście tylko jedna strona tego związku ma pełną suwerenność nad zaangażowaną działalnością związaną z emisją CO2-choć byłaby to inna historia pod historycznymi rządami kolonialnymi.

trzecim podejściem jest uczynienie producentów paliw kopalnych odpowiedzialnymi za CO2 uwalniane podczas spalania węgla, ropy naftowej lub gazu. Idea ta jest często wymieniana w odniesieniu do” zakresu emisji 3 ” firm naftowych lub podczas dyskusji na temat głównych eksporterów paliw kopalnych, takich jak Australia.

jednak krajowe emisje na podstawie produkcji nie są obecnie dostępne i bez starannego rozliczania mogłoby to zagrozić podwójnemu liczeniu CO2 wyprodukowanego w jednym miejscu i wykorzystanego gdzie indziej.

skumulowane emisje na mieszkańca

idea odpowiedzialności narodowej ma inne problemy, w tym nierówną wielkość, bogactwo i intensywność emisji dwutlenku węgla w dzisiejszych populacjach, a także w poprzednich pokoleniach.

te kwestie dotyczą zarówno krajów, jak i krajów. Co więcej, same kraje są w pewnym sensie arbitralnymi konstrukcjami ludzkimi, wynikającymi z wypadków historii, geografii i Polityki. W przypadku alternatywnych granic ranking historycznych obowiązków może wyglądać zupełnie inaczej.

jednym ze sposobów rozwiązania tego problemu jest normalizacja udziału krajów w łącznych emisjach CO2 w zależności od ich populacji.

w przeciwieństwie do skumulowanych historycznych emisji, które odnoszą się bezpośrednio do obecnego ocieplenia, te dane na mieszkańca nie są bezpośrednio istotne dla klimatu, wyjaśnia prof. Pierre Friedlingstein, Katedra modelowania matematycznego systemów klimatycznych na Uniwersytecie w Exeter. Mówi Carbon Brief:

„dla atmosfery i klimatu liczy się skumulowana emisja CO2. Chociaż skumulowane emisje per capita są interesujące, nie należy ich interpretować jako udziału kraju w odpowiedzialności, ponieważ nie są bezpośrednio związane z klimatem. Trzeba by to pomnożyć przez ludność kraju, żeby to powiązać z ociepleniem.”

innym sposobem myślenia o tym jest zwrócenie uwagi na to, że małe kraje o wysokiej emisji per capita nadal są stosunkowo mało ważne dla ogólnego ocieplenia. Z tego powodu poniższa tabela nie uwzględnia krajów, w których populacja jest obecnie niższa niż 1 milion osób. (Usuwa to m.in. Luksemburg, Gujanę, Belize I Brunei.)

analiza Carbon Brief dla tego artykułu podchodzi do kwestii rozliczania względnej wielkości populacji na dwa różne sposoby. Podejścia te dają znacznie różne wyniki, podkreślając wyzwanie polegające na interpretacji skumulowanych emisji na mieszkańca.

pierwsze podejście uwzględnia skumulowane emisje danego kraju w każdym roku i dzieli je przez liczbę osób mieszkających w tym kraju w tym czasie, pośrednio przypisując odpowiedzialność za przeszłość tym, którzy żyją dzisiaj. Poniższa tabela po lewej stronie przedstawia 20 najlepszych krajów na tej podstawie, według stanu na 2021 rok.

drugie podejście uwzględnia emisje na mieszkańca danego kraju w każdym roku i dodaje je w czasie, z wynikiem, począwszy od 2021, pokazanym w tabeli poniżej po prawej stronie. Daje to równą wagę emisjom na mieszkańca populacji z przeszłości i dnia dzisiejszego.

ranking	kraj	skumulowane emisje na mieszkańca w 2021 r., tCO2	ranking	kraj	skumulowane emisje na mieszkańca, tCO2
1	Kanada	1,751	1	Nowa Zelandia	5,764
2	Stany Zjednoczone	1,547	2	Kanada	4,772
3	Estonia	1,394	3	Australia	4,013
4	Australia	1,388	4	Stany Zjednoczone	3,820
5	Trynidad i Tobago	1,187	5	Argentyna	3,382
6	Rosja	1,181	6	Katar	3,340
7	Kazachstan	1,121	7	Gabon	2,764
8	Zjednoczone Królestwo	1,100	8	Malezja	2,342
9	Niemcy	1,059	9	Republika Konga	2,276
10	Belgia	1,053	10	Nikaragua	2,187
11	Finlandia	1,052	11	Paragwaj	2,111
12	Czechy	1,016	12	Kazachstan	2,067
13	Nowa Zelandia	962	13	Zambia	1,966
14	Białoruś	961	14	Panama	1,948
15	Ukraina	922	15	Wybrzeże Kości Słoniowej	1,943
16	Litwa	899	16	Kostaryka	1,932
17	Katar	792	17	Boliwia	1,881
18	Dania	781	18	Kuwejt	1,855
19	Szwecja	776	19	Trynidad i Tobago	1,842
20	Paragwaj	732	20	Zjednoczone Emiraty Arabskie	1,834

najlepsze kraje 20 dla skumulowanych emisji 1850-2021 ważone przez ludność w 2021 (po lewej), w porównaniu do najlepszych krajów 20 dla skumulowanych emisji per capita 1850-2021 (po prawej). W rankingu nie uwzględniono krajów, których populacja w 2021 roku wynosiła mniej niż 1 milion osób.

być może najbardziej zauważalnym wpływem rozliczania ludności jest brak, w powyższej tabeli, kilku z dziesięciu największych łącznych emisji ogółem, a mianowicie Chin, Indii, Brazylii i Indonezji.

chociaż kraje te wniosły duży wkład w globalne skumulowane emisje, mają również duże populacje, co znacznie zmniejsza ich wpływ na osobę. Rzeczywiście, te cztery kraje stanowią 42% ludności świata, ale tylko 23% skumulowanych emisji 1850-2021.

natomiast pozostała część pierwszej dziesiątki, czyli USA, Rosja, Niemcy, Wielka Brytania, Japonia i Kanada, stanowią 10% ludności świata, ale 39% skumulowanych emisji.

znajduje to odzwierciedlenie w ważeniu według obecnych populacji, w powyższej tabeli po lewej stronie, gdzie Kanada zajmuje pierwsze miejsce, a następnie USA, Estonia, Australia, Trynidad i Tobago i Rosja.

w przypadku większych krajów wymienionych na tej liście ich rankingi odzwierciedlają kombinacje wysokiego wskaźnika wylesiania w XIX i połowie XX wieku-często gdy populacje były znacznie niższe – wraz z wysokim zużyciem paliw kopalnych na mieszkańca w ostatnich dziesięcioleciach.

dla innych powody są mniej oczywiste. Na przykład Estonia od dawna korzysta z piasków roponośnych w przypadku większości swoich potrzeb energetycznych, co oznacza, że ma wysokie roczne emisje na mieszkańca. Rząd estoński zobowiązał się do stopniowego zaprzestania produkcji piasków roponośnych do 2040 roku.

(zauważ, że jako byłe państwo radzieckie emisje Estonii przed 1991 rokiem są szacowane na podstawie jej udziału w łącznej wartości ZSRR w tym czasie, co oznacza, że jest więcej niepewności niż w większości innych krajów. Zobacz sekcje metodologii poniżej, aby uzyskać więcej informacji.)

Trynidad i Tobago, karaibski kraj wyspiarski liczący zaledwie 1,4 miliona ludzi, plasuje się wysoko dzięki dużemu przemysłowi naftowemu i gazowemu, który również zasila spory sektor chemiczny.

Wracając do skumulowanego rankingu per capita w tabeli, powyżej po prawej stronie, Lista jest zupełnie inna, chociaż po raz kolejny przedstawia Kanadę, Australię i USA na wybitnych pozycjach.

Nowa Zelandia plasuje się na szczycie tej listy z powodu rozległego wylesiania w XIX wieku, kiedy znaczna część rodzimego lasu Kauri została wyczyszczona z powodu cennego drewna. Niewielka populacja kraju w tym czasie miała bardzo wysokie roczne emisje na mieszkańca, a skumulowana suma przez 1900 stanowi około dwóch trzecich całkowitej zgromadzonej do dnia dzisiejszego.

inne kraje na tej liście w wyniku emisji z wylesiania to Gabon, Malezja i Republika Konga, a także kilka krajów Ameryki Południowej.

jeśli chodzi o przypisanie „odpowiedzialności” za te emisje, ponownie rodzi to trudne pytania dotyczące kolonizacji i wydobycia zasobów naturalnych przez zagranicznych osadników.

Metodologia: Dane kopalne

naukowcy szacują globalną emisję CO2 od ponad wieku, a Szwedzki geochemik Arvid Högbom podjął najwcześniejszą próbę w 1894 roku.

w tłumaczeniu Robbiego Andrew, starszego badacza z Center for International Climate Research (CICERO) w Norwegii, Högbom opisuje, jak wymyślił swoje szacunki:

„obecna globalna produkcja węgla kamiennego wynosi 500 mln ton rocznie, czyli 1 tonę na km2 powierzchni Ziemi. Przekształcona w CO2 ta ilość węgla stanowi około tysięczną część całkowitego CO2 powietrza.”

według Andrew praca Högboma oznaczała globalną emisję CO2 ze spalania węgla na poziomie około 1,8 gtco2 w 1890 roku. Pomimo tego, że ten pierwszy wysiłek był dość przybliżony, był niezwykle zbliżony do współczesnych szacunków emisji z węgla w tym czasie, około 1,3 gtco2.

papier Högbom pomógł zainspirować przełomową pracę 1896 Svante Arrhenisa, pierwszego, który przewidział, że zmieniające się poziomy CO2 w atmosferze mogą znacznie zmienić temperaturę ziemi.

na przestrzeni lat naukowcy opracowali kilkukrotnie szacowanie emisji CO2 ze spalania paliw kopalnych i chociaż nie są one idealnie dopasowane, zgadzają się w granicach kilku procent.

dane do tego artykułu pochodzą z długiej listy źródeł. Pierwszym z nich są szacunki historycznych krajowych emisji CO2 z paliw kopalnych i produkcji cementu, opracowane przez Centrum Analizy informacji o dwutlenku węgla (CDIAC) w USA i zaadaptowane przez Global Carbon Project.

dane CDIAC, obecnie utrzymywane i aktualizowane przez Appalachian Energy Center na Appalachian State University, trwają od 1750 do dnia dzisiejszego.

historyczne szacunki dotyczące kopalnego CO2 opierają się na metodologii opracowanej przez 1984 i od tego czasu udoskonalonej. Ogólnie rzecz biorąc, wykorzystuje rejestry Produkcji, Handlu i wykorzystania paliw kopalnych, a także szacunki ilości CO2 uwalnianego przy spalaniu danej masy węgla, ropy naftowej lub gazu.

koncepcyjnie jest to sposób, w jaki Högbom dokonał pierwszego oszacowania globalnej emisji CO2 – a bardziej wyrafinowana wersja tego podejścia jest nadal używana do szacowania współczesnych emisji.

Gregg Marland, jeden z głównych autorów cdiac timeseries, który pracuje nad liczbami od dziesięcioleci, mówi Carbon Brief:

„myślę, że większość ludzi nie docenia faktu, że emisje CO2 rzadko są nigdzie mierzone, ale raczej są szacowane na podstawie najlepszych dostępnych danych na temat ilości wyprodukowanych paliw kopalnych i tego, co z nimi robimy.”

Andrzej pisze:

„ponieważ emisje CO2 z paliw kopalnych są w dużej mierze związane z energią, która jest ściśle monitorowaną grupą towarową, która odgrywa kluczową rolę w działalności gospodarczej, istnieje wiele podstawowych danych, które można wykorzystać do szacowania emisji.”

ogólnie Marland mówi: „Jesteśmy dość zadowoleni z podstawowych szacunków globalnych emisji CO2, ale niepewność może być dość duża dla niektórych poszczególnych krajów na wczesnym etapie zbioru danych.”Mówi Carbon Brief:

„oto dane o zużyciu i przetwarzaniu paliw kopalnych z 1751 roku. Dane wymagają pewnego przetworzenia i nie są doskonałe, ale pozwalają na dość dobrą historię…konstruowanie szacunków na wczesne lata ułatwia dwa fakty: Na początku tylko kilka krajów paliło paliwa kopalne, a tempo wzrostu jest takie, że większość globalnych emisji miała miejsce w ostatnich dziesięcioleciach.”

jednym z oczywistych pytań wynikających z danych jest to, dlaczego Chiny, z populacją około 400 milionów ludzi nawet w 1850 r., powinny być rejestrowane jako mające zerową emisję ze spalania paliw kopalnych aż do końca XX wieku.

uważa się, że Chiny używały węgla od tysięcy lat, z jednej relacji sugeruje, że spalał setki tysięcy ton rocznie, aby produkować żelazo już w XI wieku.

jednak ze względu na wysokie koszty transportu, zużycie węgla było znacznie zlokalizowane, a niektóre węzły żelaza upadły po najeździe mongolskim. Chiny pozostawały w przeważającej mierze uzależnione od paliwa drzewnego, co spowodowało powszechne wylesianie. W artykule z 2004 roku historyk energetyki Vaclav Smil pisze:

„do 1900 r. kilka krajów europejskich było prawie całkowicie zasilanych węglem-ale zużycie energii w Chinach wiejskich w ostatnim roku dynastii Qing (1911) niewiele różniło się od stanu, który panował na chińskiej wsi 100 lub 500 lat wcześniej.”

„węgiel jest trudny do oszacowania przed 1900 rokiem”, zauważa inna baza danych historycznych zużycia energii na całym świecie, opracowana przez prof. Paolo Malanima i hostowana przez Center for History and Economics na Uniwersytecie Harvarda. Niemniej jednak dane te potwierdzają dane podane przez CDIAC.

Marland mówi Carbon Brief:

„wydaje mi się mało prawdopodobne, aby było duże wykorzystanie węgla, które nie jest reprezentowane w niektórych danych historycznych, które wykorzystaliśmy.”

Metodologia: Industrial baseline

analiza Carbon Brief dla tego artykułu rozpoczyna się w 1850 r., ponieważ pokrywa się to z definicją IPCC dla okresu odniesienia przedindustrialnego w latach 1850-1900 oraz ponieważ dane dotyczące krajowych emisji z użytkowania gruntów i leśnictwa nie są dostępne przed 1850 r. (patrz poniżej).

według danych CDIAC tylko garstka krajów emitowała znaczny CO2 ze spalania paliw kopalnych przed 1850 rokiem-a wiele z nich miało znikome sumy aż do końca XX wieku.

w związku z tym, począwszy od 1850 r., wyłącza tylko 3.8gtco2 emisji paliw kopalnych uwolnionych w ciągu stulecia w latach 1750-1850, około 0,2% całkowitej emisji w całym okresie 1750-2021.

z wszystkich sprzed 1850 roku, prawie trzy czwarte (2.8GtCO2) pochodziło z Wielkiej Brytanii. Rozszerzenie analizy z powrotem do 1750 dodałoby 0.1 punkt procentowy do udziału Wielkiej Brytanii w globalnych skumulowanych emisjach.

praca CDIAC jest również wykorzystywana w Historical timeseries publikowanym przez Global Carbon Project (GCP), który został zbiorczy z innymi przydatnymi informacjami przez nasz świat w danych (OWID). Analiza Carbon Brief obejmuje dane dotyczące emisji paliw kopalnych do 2019 r. z kompilacji OWID.

analiza następnie szacuje emisje w 2020 i 2021 r., wykorzystując dane niemal w czasie rzeczywistym opublikowane przez Carbon Monitor. Oferuje To dane dla największych gospodarek i reszty świata łącznie.

dane liczbowe za 2020 r.stosują roczną zmianę procentową w stosunku do monitora emisji dwutlenku węgla do całkowitej wartości GCP w 2019 r. w tonach. Podejście do 2021 r.jest takie samo, ale wykorzystuje dotychczasową procentową zmianę emisji z roku na rok. W momencie pisania tego tekstu dane Carbon Monitor były dostępne do końca lipca 2021 roku.

dane dotyczące emisji CO2 z transportu międzynarodowego są raportowane oddzielnie przez GCP i gromadzone na osobistej stronie internetowej Robbiego Andrew, jednego ze współpracowników projektu. Carbon Brief zakładał zmniejszenie emisji z transportu międzynarodowego o połowę w 2020 r. przed powrotem do poziomów z 2019 r.

GCP poprzez nasz świat danych jest również źródłem rachunków emisji opartych na zużyciu, które działają od 1990 roku. Dane o populacji pochodzą z naszego świata w danych i Gapminder.

Metodologia: zmiana granic

zmiany terytorialne oraz unifikacja lub dezintegracja podmiotów krajowych stanowią szczególny problem dla historycznego podziału emisji. „Jeśli to możliwe”, Dane CDIAC odpowiadają za zmianę granic krajowych w czasie, choć jest to” bardzo trudne”, mówi Marland.

na przykład odpowiedzialność za emisje z bogatego w węgiel i minerały regionu Alzacji – Lotaryngii zmienia się między Francją a Niemcami, zgodnie ze współczesnymi granicami.

podobnie, emisje z obszaru, który obecnie tworzy Pakistan, są zgłaszane w sumie Indii przed podziałem kraju w 1947 roku, z Bangladeszem oddzielonym od Pakistanu w 1971 roku.

Marland mówi Carbon Brief:

„istnieją oczywiście pewne zmiany granic państwowych, z którymi bardzo trudno sobie poradzić. Ale takie rzeczy jak rozpad byłego Związku Radzieckiego lub byłej Jugosławii – lub połączenie Północnego i Południowego Wietnamu lub Wschodnich i zachodnich Niemiec-pozostawiają pewne ślady danych, które pozwalają na odbudowę. Myślę, że kluczem jest przejrzystość i uczciwość oraz kierowanie się najlepszymi dostępnymi danymi.”

traktowanie krajów w ramach jednostek ponadnarodowych, takich jak Imperium Austro-węgierskie czy Osmańskie, stwarza kolejne trudności – i potencjał podwójnego liczenia, mówi Andrew.

zasadnicza różnica w stosunku do CDIAC polega na tym, że GCP agreguje i dezagreguje krajowe emisje zgodnie z nowoczesnymi jednostkami geograficznymi, łącząc wschodnie i Zachodnie Niemcy w jedną jednostkę.

podobnie, podczas gdy CDIAC raportuje emisje z Czechosłowacji jako jednego kraju do momentu jej podziału na Czechy i Słowację po 1991 r., GCP raportuje dane liczbowe dla obu krajów składających się na cały czas. Podział ten opiera się na udziałach emisji należnych Czechom i Słowacji w momencie podziału w 1991 r., przy czym udziały te są przewidywane wstecz w czasie.

GCP stosuje to samo podejście do krajów byłego Związku Radzieckiego, podczas gdy CDIAC przekazuje dane dla ZSRR z lat 1830-1991, a następnie dla Niepodległych Państw.

jest to oczywiście prymitywne podejście, które dodaje do innych źródeł niepewności w danych-a więc względne rankingi tych krajów nie powinny być nadmiernie interpretowane.

niemniej jednak, w celu śledzenia skumulowanych emisji w czasie, analiza Carbon Brief wykorzystuje Sprawozdawczość GCP dotyczącą emisji krajowych, a nie zmieniające się definicje krajów stosowane przez CDIAC.

Metodologia: emisje z użytkowania gruntów

szacowane krajowe emisje CO2 z użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa (LULUCF) są średnią z dwóch źródeł danych, a mianowicie Houghton i Nassikas (2017, zwane dalej „HN”) oraz Hansis et al (2015, „BLUE”).

zaktualizowane wersje tych zbiorów danych, obejmujące lata 1850-2019 i wykorzystujące zharmonizowane oznakowanie krajów, zostały udostępnione wraz z Carbon Brief przez jednego z autorów, prof.

oba zbiory danych pochodzą z „modeli księgowych”, które w prosty sposób rejestrują zmiany w glebie i naziemnych zapasach węgla w czasie, w oparciu o zagregowane poziomy zmian użytkowania gruntów.

Richard Houghton, starszy naukowiec emeritus w Woodwell Climate Research Center i główny autor HN timeseries, wyjaśnia koncepcję Carbon Brief:

„obliczamy roczne emisje wynikające ze zmiany użytkowania gruntów za pomocą modelu księgowego i dwóch rodzajów danych. Pierwszy rodzaj rekonstruuje obszary uprawne, pastwiska, lasy i inne ziemie. Drugim rodzajem danych są dane dotyczące emisji dwutlenku węgla. Ile dwutlenku węgla znajduje się w roślinności i glebach różnych typów ekosystemów i jak zmieniają się te zasoby w wyniku zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa?”

opierając się na szerszej literaturze naukowej, naukowcy opowiadają modelowi, ile dwutlenku węgla traci lub zyskuje, gdy w wyniku działalności człowieka zmienia się użytkowanie gruntów, mówi Houghton:

„model księgowości opiera się na znajomości rocznych zmian w zapasach węgla w hektarze gruntów poddawanych pewnego rodzaju zarządzaniu lub użytkowaniu, na przykład wycince lasu pod uprawę lub sadzeniu lasu na otwartym terenie. Dane o zasobach węgla i ich zmianach w zarządzaniu pochodzą z literatury ekologicznej i leśnej.”

dwa zbiory danych LULUCF zawierają znaczące różnice na poziomie globalnym i krajowym, co zostało zbadane w niedawnym wspólnym dokumencie opublikowanym przez obie grupy.

kluczowe czynniki obejmują wykorzystanie różnych podstawowych danych dotyczących użytkowania gruntów i to, że HN agreguje je na poziomie krajowym, podczas gdy niebieski jest wyraźnie przestrzenny. Dzięki temu niebieski może śledzić zmiany w uprawie, które mogą wpływać na zasoby węgla na szerszym obszarze, nawet jeśli powierzchnia netto gruntów rolnych pozostaje taka sama.

modele różnią się również szacunkami zasobów węgla dla każdego rodzaju użytkowania gruntów, a także traktowaniem udziału zasobów, które szybko się rozkładają.

aby w pełni zaktualizować te szeregi czasowe na 2021 r., zakładane przez Carbon Brief emisje z użytkowania gruntów w ostatnich latach nie uległy zmianie od najnowszych dostępnych szacunków.

podobnie jak w przypadku szacunków emisji CO2 z paliw kopalnych, niepewność w danych liczbowych dotyczących LULUCF wzrasta w przyszłości. Houghton mówi Carbon Brief:

„oczywiście niepewność wynika z niekompletnych danych i założeń, których używamy do uzupełnienia brakujących elementów. Niepewność wzrasta wraz z cofnięciem się w czasie, ale wskaźniki zmian w użytkowaniu gruntów były ogólnie niższe w przeszłości niż w ciągu ostatnich 60 lat.”

Pongratz twierdzi, że ogólna niepewność dotycząca globalnego użytkowania gruntów i emisji z leśnictwa wynosi około plus lub minus 2,5 gtco2 rocznie, co jest podobnym zakresem do tego w przypadku paliw kopalnych. Niepewność ta jest jednak znacznie większa pod względem względnym, wynosząc ±50% szacowanej sumy LULUCF.

chociaż poziom niepewności w zakresie użytkowania gruntów i emisji w leśnictwie został znacznie zmniejszony w ciągu ostatnich kilku lat, Pongratz mówi:

„jest to najbardziej niepewna część antropogenicznego budżetu na emisję dwutlenku węgla, ale teraz nabiera ważnych wymiarów politycznych dzięki dyskusjom na temat usuwania CO2.”

trzeci zbiór danych na temat emisji LULUCF,” OSCAR ” timeseries, jest uśredniany wraz z HN i BLUE dla rocznej analizy globalnego budżetu emisji dwutlenku węgla.

jednak OSCAR jest raportowany na poziomie regionalnym, a nie krajowym, więc nie został wykorzystany w Krajowej analizie historycznych emisji Carbon Brief. Pongratz mówi Carbon Brief, że dane Oscara są generalnie mniej więcej w środku dwóch pozostałych serii. Skumulowana globalna suma dla LULUCF stosowanego przez Carbon Brief różni się od średniej trójdrożnej stosowanej przez GCP o mniej niż 2%.

chociaż analiza Carbon Brief rozpoczyna się w 1850 r., podobnie jak w przypadku paliw kopalnych, ta data nie wyklucza niektórych emisji CO2 związanych z przedindustrialną zmianą użytkowania gruntów, głównie z usuwaniem lasów.

Pongratz był głównym autorem artykułu z 2012 r. badającego regionalne emisje zmian użytkowania gruntów w okresie 1000 lat przedindustrialnym w latach 800-1850.

w Europie badania te wykazują duży impuls emisji z powodu rozległego usuwania lasów aż do czarnej śmierci, a następnie kolejnej fali wylesiania w okresie renesansu.

co ciekawe, pokazuje jednak, że globalne emisje związane ze zmianą użytkowania gruntów są zdominowane przez Chiny i Azję Południową, region składający się głównie z Indii.

w artykule stwierdzono, że przedindustrialne emisje CO2 zwiększają udział Azji w obecnym ociepleniu o 2-3 punkty procentowe, jednocześnie zmniejszając udział Ameryki Północnej i Europy o podobną kwotę.