nad północnym Atlantykiem panowały północne wiatry, zanim RMS Titanic opuścił port. Te wiatry prawdopodobnie odegrały rolę w pchaniu gór lodowych dalej na południe niż normalnie i na ścieżkę Titanica.
kiedy Titanic opuścił port w Queenstown w Irlandii, w czwartek, 11 kwietnia 1912 roku, popłynął pod gwałtownymi wiatrami z północnego zachodu z prędkością 15-20 węzłów i temperaturą około 50 stopni.
dwa dni wcześniej, na zachód w Bostonie, kilka tysięcy fanów drżało w zimnych i śnieżnych falach, gdy Red Sox pokonali Harvard University 2: 0 w pierwszym meczu rozegranym na Fenway Park.
12 kwietnia wiatr wiał z zachodu na południowy zachód z prędkością około 15 węzłów, a temperatura w południe wynosiła około 60 stopni. Gdy statek szedł dalej na zachód, niebo zrobiło się zachmurzone, gdy zbliżał się słaby zimny front. Temperatura w południe w sobotę, 12 kwietnia, nadal wynosiła około 60 stopni, ale inny zimny front (związany z poprzednimi falami Fenway) był na zachód i północ od statku.
gdy Titanic przeszedł drugi zimny front w niedzielę, 14 kwietnia, wiatr zmienił kierunek na północno-zachodni z prędkością 20 węzłów. Temperatura w południe wynosiła około 50 stopni, ale o 19: 30 temperatura wynosiła 39 stopni.
w niedzielę Nocne temperatury spadły poniżej zera, niebo się rozjaśniło, a wiatr uspokoił. Duża Arktyczna masa powietrza była nad obszarem w jasną, oświetloną gwiazdami noc z subfreezing temperatury i spokojne wiatry, które doprowadziły do morza ” jak szkło.”
góry lodowe były znane w regionie, ale spokojny wiatr utrudniał ich dostrzeżenie. Aby dostrzec góry lodowe w nocy, obserwatorzy szukali fal napędzanych wiatrem rozbijających się wokół ich baz.
statek uderzył w górę lodową o godzinie 23:40 w niedzielę, 14 kwietnia.
w poniedziałek rano, po zatonięciu, jeden z ocalałych zgłosił powiew wiatru, który pojawił się około świtu, aby dodać porannego chłodu. Zdjęcia z akcji ratunkowej tego ranka pokazują małe fale na powierzchni oceanu, potwierdzając ten raport.