„świetny kształt” nic nie znaczy-rozumiem, że masz na myśli dobrze – bo jest prawdziwa, akceptowana skala ocen, a „wielki” na niej nie ma. Załóżmy, hojnie, że każda karta jest w stanie zbliżonym do mennicy lub Mennicy.
niestety to nie ma znaczenia. Lata 1989-91 były sercem „ery nadprodukcji”, bardziej powszechnie definiowanej jako lata 1987-93, kiedy wydawcy kart wycinali lasy i prowadzili Prasy 24/7, aby spełnić to, co postrzegali jako nieskończony popyt. Gdy podaż rośnie, a popyt jest zaspokojony (lub nadmiernie zaspokajany), wycena spada prawie do zera. Tak jest z kartami baseballowymi z epoki nadprodukcji-większość jest warta zero, nawet w idealnym stanie.
istnieje kilka kart kluczowych, głównie żółtodziobów, które mają pewną wartość odzyskiwania (jeśli naprawdę są w stanie NrMt lub Mt). Karty Griffeya Juniora, Franka Thomasa, Chippera Jonesa, trochę słabszych świateł, ale nic, czego można użyć do spłacenia hipoteki.
plastikowe strony do segregatorów również nie były wtedy najlepszej jakości, więc jeśli masz jakieś karty, które Twoim zdaniem spełniają oczekiwania kolekcjonerów, usuń je ostrożnie i umieść w bardziej nowoczesnych, lepszej jakości rękawach do przechowywania.
rozważ rozdanie ich w Halloween, a może sprzedaj je na wyprzedaży, aby przenieść je wszystkie za jednym zamachem. Poza kluczowymi kartami / graczami i najwyższej jakości kondycją, zajmują przede wszystkim miejsce.