to coś, co wszyscy sobie wyobraziliśmy w tym czy innym czasie. Jak to jest umrzeć i uczestniczyć we własnym pogrzebie? Kto by tam był? Ilu ludzi przyjdzie? Czy kobieta, która odrzuciła naszą miłość, będzie zdruzgotana i w końcu zrozumie, jak wspaniali byliśmy? Czy ktoś, z kim myślałeś, że jesteś blisko, będzie zaskakująco opanowany?
i oczywiście najbardziej zastanawiamy się nad tym: co ludzie o mnie powiedzą? Co ludzie zapamiętają z mojego życia i jak je traktowałem? Jak mnie pochwalą?
dzisiaj te wyimaginowane rozważania posuną się o krok dalej. Napiszemy własne pochwały. Na początku może to zabrzmieć trochę chorobliwie, ale od czasu do czasu musimy stawić czoła naszej śmiertelności. Nasze społeczeństwo robi ogromne zadanie ukrywania śmierci przed naszym widokiem i wielu z nas żyje w stanie zaprzeczenia, że pewnego dnia będziemy pchać stokrotki. Ale my wszyscy. Uznanie tego faktu może pomóc nam skoncentrować się na życiu każdego dnia z celem. Nawet jeśli dożyjemy 90 lat, ten dzień nadejdzie szybciej, niż możemy sobie wyobrazić. Życie jest krótkie: carpe diem!
Jak napisać własną mowę pochwalną
oczywiście nie można wymyślić własnej mowy, nie wiedząc, jak ją napisać w ogóle. Wielu z nas prawdopodobnie nie ma zbyt wiele lub żadnego doświadczenia w pisaniu przemówień pochwalnych. Przejdźmy więc do kilku podstawowych wytycznych.
istnieje kilka różnych formatów mowy pogrzebowej, a gdybyśmy pisali prawdziwą mowę pogrzebową, chcielibyście poświęcić trochę czasu na wymyślenie wspomnień i zabawnych historii, które wplatają się w waszą mowę. Ale dla naszych dzisiejszych celów, zachowamy nasze eulogie DIY proste i proste.
najprostszym rodzajem eulogii do napisania jest ” Eulogia chronologiczna.”Zasadniczo swój początek od początku życia osoby, i dać biegać w dół, gdzie żyli, ich edukacji, małżeństwa, rodziny, dzieci, kariery, osiągnięć, i tak dalej. Oto jak zacząć:
Krok 1: Napisz zarys.
usiądź i wyobraź sobie, że żyłeś do 90 roku życia, a potem umarłeś. Teraz wyobraź sobie, co zrobiłeś w ciągu 9 dekad życia. Gdzie mieszkałeś, kogo kochałeś, jak się zachowywałeś. To jest twoje życie, tak jak masz nadzieję, że je przeżyłeś. Zapisz sobie „wspomnienia” w odpowiedzi na poniższe pytania.
- gdzie mieszkałeś? Zostałaś w mieście, w którym się urodziłaś? Mieszkałeś w odległej krainie? Przeprowadzałeś się co kilka lat? Gdzie przeszedłeś na emeryturę?
- jakie masz hobby? Co podobało ci się w latach 20-tych i 30-tych? Co podobało się twojej rodzinie? Co Cię zajmowało na emeryturze?
- jakie związki mieliście? Wyszłaś za mąż? Ile miałeś dzieci? Ilu miałeś przyjaciół? Wielu? Kilka naprawdę dobrych?
- gdzie chodziłeś do szkoły? Co studiowałeś?
- co robiłeś w pracy? Czy przez całe życie pracowałeś w jednej firmie lub pracy, czy zmieniałeś kariery wiele razy?
- czy wygrałeś jakieś nagrody lub osiągnąłeś jakieś godne uwagi wyczyny?
- co w tobie najbardziej zapadło w pamięć? Twoje zane poczucie humoru? Twoje pyszne gotowanie? Twoja nienasycona miłość do przygody? Twoja pasja do pleneru? Twoja niezachwiana wiara?
- co w tobie najbardziej podziwiali? Twoja niezachwiana lojalność wobec przyjaciół? Twoja szczerość? Twoja etyka pracy? Miłość do rodziny? Cierpliwości? Twoje przywództwo?
- czego ludzie będą najbardziej w tobie tęsknić? Kreatywne domowe prezenty, które dawałeś w każde święta? Jakim byłeś dobrym słuchaczem? Odręcznie pisane listy do przyjaciół? Sposób, w jaki możesz zmienić każdy wypadek w coś, z czego możesz się śmiać?
Krok 2: Zamień swój kontur w mowę pogrzebową.
teraz weźmiesz wszystkie pomysły, które właśnie zapisałeś i połączysz je w gotowy projekt. Oto łatwy format do naśladowania:
- Narodziny i dzieciństwo. Zachowaj ten rozdział dość krótko.
- studia i kariera. Gdzie chodziłeś do szkoły, co studiowałeś, jakie miałeś prace. Dołącz wszelkie nagrody, które wygrałeś lub dokonane osiągnięcia.
- Rodzina i relacje.
- twoje hobby i zainteresowania
- cechy i cechy, które wyróżniają cię i sprawiły, że zapadłeś w pamięć.
- za czym ludzie będą tęsknić.
twoja przemowa nie musi być niekończącym się Tomem. Po prostu uderz w szczytowe punkty swojego życia, w naprawdę ważne rzeczy. Oto przykładowa przemowa, którą wymyśliłem:
Carl Johnson był prawdziwym nowojorczykiem. Urodził się w mieście w 1978 roku i nigdy nie wyjechał. Chociaż dużo podróżował po świecie i mieszkał czasami w innych miejscach, zawsze wracał do domu do Wielkiego Jabłka. Powiedział, że miasto jest naprawdę we krwi i nigdy nie było wątpliwości, gdzie przejdzie na emeryturę. Carl dorastał w Bronksie i pokazał swoją skłonność do przygody na początku, kiedy wymknął się z domu i jechał metrem po całym mieście w wieku 8 lat. Rodzice Carla byli przerażeni, Carl był zachwycony.
Carl chodził do szkoły na NYU i studiował dziennikarstwo. Chciał być innym Bobem Woodwardem lub Carlem Bernsteinem. Pracował dla kilku mniejszych gazet, zawsze paląc oliwę o północy, zawsze gorąco na tropie następnej wielkiej historii. Dostał swoją wymarzoną pracę, kiedy został zatrudniony przez New York Times do pracy w ich biurze w Waszyngtonie. Kochał politykę. Uwielbiał dojeżdżać do sedna i zajmować się tym, co działo się za kulisami. Przede wszystkim uwielbiał odkrywać korupcję. Był idealistą, który wierzył, że jeden człowiek może pomóc zmienić rząd, eksponując ciemne rzeczy na światło. To właśnie jego praca w tym charakterze przyniosła mu Nagrodę Pulitzera za opowiadanie o łapówkarstwie w departamencie Zasobów Naturalnych.
podczas gdy Carl kochał swoją pracę, bardziej kochał swoją rodzinę. W 2001 roku poślubił Cindy, miłość swojego życia. Byli tak blisko i zakochani, jak każda para, jaką kiedykolwiek spotkałem, dwa prawdziwe groszki w strąku. W odniesieniu do Cindy, powiedział do mnie kilka razy, „jestem najszczęśliwszym facetem na świecie.”Razem z Cindy miał dwoje pięknych dzieci, Roberta i Elizabeth. Uwielbiał te dzieci. Bez względu na to, jak zajęci byli w pracy, Carl zawsze był przy zajęciach swoich dzieci. Ze wszystkich wielkich osiągnięć swojego życia, Carl był najbardziej dumny ze wspaniałych ludzi, którymi okazały się jego dzieci.
chociaż się ustatkował, Carl nigdy nie porzucił swojego ducha przygód. Miejsca, które podróżował, są zbyt liczne, by je wymienić. Chciał zobaczyć każdy zakątek świata i całkiem mu się to udało. Biwakował na Alasce, jeździł na słoniu w Egipcie i pływał kajakiem po Amazonii. Miał długą listę rzeczy, które chciał osiągnąć, i zrobił je wszystkie, zanim w końcu kopnął w kalendarz.
mogę jednoznacznie powiedzieć, że Carl był najlepszym człowiekiem, jakiego znałam. Łączył postawę carpe diem z wiernością rodzinie i nieskazitelnym profesjonalizmem w pracy. Wszystko, co zrobił Carl, robił uczciwie. 20 lat po tym, jak pożyczyłem mu 50 dolców, natknął się na IOU za to, napisane na kartce i wepchnięte do pudełka po butach. Już dawno zapomniałam o pożyczce, ale Carl przyszedł do mnie tego samego dnia, żeby mi ją spłacić. Był również lojalny, niemal do winy. Niezależnie od tego, w jakim konflikcie ktoś był, bez względu na to, jak zajęty był Carl, rzucał wszystko, by im pomóc. Oddałby każdemu koszulę z pleców. Mimo że jego zasady były sztywne, nie był sztywny. Był jedyną osobą, która sprawiała, że woda sodowa wylewała mi się z nosa. Potrafił znaleźć humor w absolutnie każdej sytuacji.
będzie mi brakować tylu rzeczy o Carlu. Będzie mi brakować jego misiowych uścisków. Nie był człowiekiem wstydzącym się Przytulania. Będę tęsknić za naleśnikami z jagodami, które mi robił, kiedy tylko wpadałem. Będę tęsknił za jego niesłabnącym optymizmem. Nie było czegoś takiego jak zły dzień dla Carla, tylko wyzwania, którym trzeba było stawić czoła i przezwyciężyć. Będę tęsknić za wspaniałymi rekomendacjami książkowymi, które mi dał; zawsze wydawał się wiedzieć, co chciałbym. Będzie mi brakowało miejsca, w którym ryczy na motocyklu, uśmiechając się swoim chłopięcym uśmiechem. Przede wszystkim będę tęsknić za tym, jak był pełen życia. Ilekroć z nim byłam, czułam się bardziej żywa. Teraz, gdy już go nie ma, nie czuję już tego z pierwszej ręki, a jego dziedzictwo nadal pobudza mnie do chwytania dnia.
dzisiejsze zadanie: Napisz własną mowę pogrzebową. Zmierz się ze swoją śmiertelnością i zastanów się, jak chcesz być zapamiętany. Nie musisz podążać za wskazówkami lub przykładem podanym tutaj. Bądź tak kreatywny, jak chcesz.