w tym tygodniu wyróżniony wiersz pochodzi z jednej z naszych grup w ramach projektu Merseyside Volunteer Reader Scheme finansowanego przez Wielką loterię, gdzie nasi asystenci wolontariuszy i nasi oddani wolontariusze czytają w domach opieki osobom żyjącym z demencją. Do tej pory przeszkoliliśmy i wspieraliśmy ponad wolontariuszy 300, aby prowadzili sesje wspólnego czytania jeden na jeden w domach opieki na północnym zachodzie i wielu innych w Wielkiej Brytanii, a wpływ poezji, która jest dzielona, jest często głęboko głęboki – jak podkreślono podczas naszego AGM 2015, które odbyło się w Calderstones Mansion zeszłej nocy. Jedno z najbardziej poruszających świadectw pochodzi od jednego z naszych wolontariuszy Merseyside Big Lottery project, który mówił o tym, jak czytanie poezji „trafia prosto do serca” i wywołuje emocje ludzi żyjących z demencją – coś, co nie jest stracone niezależnie od ciężkości choroby.
lider grupy tej konkretnej sesji prowadzi nas przez lekturę Blue Remembered Hills A. E. Housman:
grupa została przyciągnięta do bogatych zwrotów „Kraina utraconych treści” i „szczęśliwe autostrady”, A ja byłem w stanie „pozostać w”, powtarzając te linie w zagadkowym tonie w dowolnych „przerwach”. Niektóre podpowiedzi, których użyłem, to „zastanawiam się nad” krainą utraconych treści ” … ” czy ktoś może rzucić światło na tę linię? Ciekawe co to może być” szczęśliwe autostrady”?”Również” czy możemy sobie wyobrazić, kto może mówić w tym wierszu?”Wierzyłem, że wiersz wykonuje swoją pracę w ciszy, i pracował przez każdą linijkę i frazę po kolei.
jedna z członkiń wiersza mocno nawiązała do jej doświadczenia bycia dzieckiem na wojnie, zabieranego do „Farm”, „szczęśliwych autostrad” były czasy przed wojną, a „kraina utraconych treści” po wojnie. To skłoniło grupę do głębokiej refleksji nad rolą i znaczeniem zapamiętywania rzeczy. Odpowiedź K była niuansowa w odniesieniu do dzieciństwa – ” nie zawsze było szczęśliwe!”- które prowadzą nas do odkrywania pomysłów na własne dzieciństwo, Czy zawsze było ono szczęśliwe?
a co nam zostało na końcu wiersza „i nie może wrócić” ciekawe dlaczego?…
Blue Remembered Hills
Into my heart a air that kills
From Yon far country blows:
what are those blue remembered hills,
What igres, what farms are those?
to jest kraina utraconych treści,
widzę, że świeci gładko,
szczęśliwych autostrad, gdzie poszedłem
i nie mogę wrócić.
A. E. Housman