to, że odpady są użyteczne, jest jedną z głównych zasad królestwa zwierząt. Odrzuty jednego stworzenia są obiadem innego, i tak kontynuuje krąg życia. Ale meduzy, jak się wydaje, naginają regułę.
ich odpady są na ogół niejadalne, pożywienie głównie dla kilku dziwnych gatunków bakterii, które żyją wystarczająco długo, aby emitować powiew CO2, a następnie tonąć. Całe to odżywianie i energia znikają bez śladu.
podczas kwitnienia meduzy, sieci pokarmowe mogą być zatem wyrywane i przestawiane, tak aby karmić galaretki, które z kolei karmią prawie nic. To, czy reprezentuje przyszłość ziemskich oceanów, zależy od tego, kogo zapytasz, ale samo w sobie jest to interesujące zjawisko.
„meduzy zużywają mniej więcej wszystko, co jest obecne w sieci pokarmowej”-powiedział Robert Condon, Virginia Institute of Marine Science i współautor badania wpływu meduzy opublikowanego 7 czerwca w Proceedings of the National Academy of Sciences. „Jedzą dużo sieci pokarmowej i zamieniają ją w galaretowatą biomasę. Kradną dużo energii, a potem ją odkładają.”
Twoje użądlenie meduzy może pomóc nauce
przez większość XX wieku „badania rybackie traktowałyby meduzy jako śmieci”, powiedział Robert Condon Z Virginia Institute of Marine Science. „Po prostu je wyrzucali.”
w poszukiwaniu danych, Monterey Bay Aquarium Research Institute założył Jellywatch, serwis internetowy dla ludzi do zgłaszania obserwacji meduz, zakwitów glonów i lokalnych warunków morskich. Dzieląc się tym, co widzą, obywatele mogą prowadzić badania na dużą skalę, na które naukowcy nie mogą sobie pozwolić. Baza danych jest swobodnie dostępna dla naukowców i opinii publicznej.
„jeśli twoja mama pójdzie na plażę i zostanie użądlona, może to nagrać” – powiedział Kondon. „Używamy tego jako części naszej bazy danych.”
Condon i jego współautorzy są częścią społeczności badawczej, której uwagę ostatnio pochłonęła Meduza, która wyewoluowała ponad 500 milionów lat temu i kiedyś zdominowała ziemskie oceany, ale aż do końca XX wieku były w dużej mierze Ezoteryczne zainteresowania naukowe.
jednak w latach 90. populacje meduz eksplodowały w Morzu Beringa, zwiększając się o 40 razy w mniej niż dekadę. Do czasu ustąpienia tych zakwitów, rybacy na Morzu Japońskim byli przyzwyczajeni do 500-milionowych rojów lodów wielkości, tonących na statkach meduz Nomura, których liczba jest niespotykana w najnowszej pamięci. W basenie Morza Śródziemnego raz sezonowe galaretki stały się faktem przez cały rok, ponownie siejąc spustoszenie w rybołówstwie.
kwiaty stały się przedmiotem popularnej i naukowej fascynacji. Niektórzy badacze mówili o „powstawaniu śluzu”, interpretując kwiaty jako zapowiedź” galaretowatej przyszłości”, w której przełowione, przeludnione i szybko przegrzewające się ekosystemy morskie są opanowane przez glony i galaretki.
takie ponure oceny mogą okazać się poprawne, choć Condon uważa, że jest za wcześnie, by się dowiedzieć. Długoterminowe zbiory danych są nieliczne (patrz pasek boczny), a te pozornie apokaliptyczne zakwity mogą reprezentować mieszankę lokalnych zakłóceń i naturalnej jazdy na rowerze, a nie globalny punkt zwrotny do śluzu. Ale niezależnie od przypadku, studiowanie meduzy jest rozsądną rzeczą do zrobienia.
„są wielką niewiadomą”, powiedział Kondon, a jedną z największych niewiadomych jest to: na poziomie ekologicznym, co dokładnie dzieje się podczas kwitnienia meduzy?
w tym, co może być najbardziej wszechstronnym badaniem meduzy do tej pory, grupa Condona spędziła prawie cztery lata zbierając dane z zatoki Chesapeake na temat Mnemiopsis leidyi i Chrysaora quinquecirrha, dwóch gatunków, które spowodowały problemy gdzie indziej i są uważane za reprezentatywne dla zwyczajów meduz na całym świecie.
naukowcy policzyli je na morzu, zmierzyli składniki odżywcze w otaczającej wodzie i obliczyli skład pobliskich społeczności bakteryjnych. W laboratorium obserwowali, jak bakterie w wodzie morskiej reagują na meduzy i śledzili chemikalia przepływające przez ich akwarium.
odkryli, że meduzy, podobnie jak wiele innych gatunków morskich, wydalają związki organiczne jako odpady ciała i jako śluz, który pokrywa ich ciała. Ale podczas gdy wydaliny innych gatunków są spożywane przez bakterie, które tworzą ważne części oceanicznych sieci pokarmowych, wydaliny meduz odżywiają gammaproteobakterie, klasę drobnoustrojów, które niewiele innych w oceanie lubi jeść, i które niewiele daje dalszego wykorzystania biologicznego.
„wiele stworzeń morskich tworzy rozpuszczoną materię organiczną, którą bakterie wykorzystują do życia. Ale celem tego artykułu jest to, że materia organiczna produkowana przez galaretki nie tworzy kopii zapasowej w sieci żywnościowej”, powiedziała współautorka badania Deborah Steinberg, również biolog z Virginia Institute of Marine Science. „Kiedy galaretki są w pobliżu, przenoszą tę energię do formy, która nie jest zbyt użyteczna. Odciągają energię od reszty sieci pokarmowej.”
w normalnych warunkach gammaproteobakterie występują rzadko. Podczas kwitnienia meduzy mogą stać się wszechobecne. I choć wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi — być może meduzy i gammaproteobakterie kończą jako pożywienie w otwartym oceanie, poza granicami tego badania — implikacje są surowe. Biorąc pod uwagę czas i liczbę, Meduza może być w stanie wyssać ekosystem do sucha, przekształcając jego hojność w krótkotrwałe bakterie.
nawet jeśli jest zbyt wcześnie, aby powiedzieć, że wszystkie oceany Ziemi powracają do jakiegoś starożytnego, zdominowanego przez meduzy stanu, jasne jest, że w niektórych obszarach ludzie ułatwili galaretki, powiedział Steinberg. Przełowienie i zanieczyszczenie pozostawiają luki, które galaretki poświęciły pół miliarda lat na rozwój.
„daleko nam do przejęcia świata przez meduzy, ale dzięki naszym działaniom ludzie zmieniają sieci pokarmowe w oceanie” – powiedział Steinberg. „To eksperyment, wielki eksperyment i jeszcze nie wiemy, jaki będzie jego wynik. Musimy być ostrożni.”
*Image: Sea nettles at the Monterey Bay Aquarium. (jimg944 / Flickr).
Zobacz:
- meduzy są ciemną energią oceanów
- Oczy meduzy rozwiązują zagadkę optycznego pochodzenia
- Morze Śródziemne jest przerażającym Laboratorium oceanicznych przyszłości
- kochający błoto, żelazo rzucony, Galaretożerny ekosystem Zbawiciel
cytat: „zakwity meduzy powodują poważny mikrobiologiczny pochłaniacz węgla w układach morskich.”Robert H. Condon, Deborah K. Steinberg, Paul A. del Giorgio, Thierry C. Bouvier, Deborah A. Bronk, William M. Graham, i Hugh W. Ducklow.