pomaganie dzieciom radzić sobie z separacją i rozwodem

jeśli przechodzisz rozwód, prawdopodobnie martwisz się o wpływ na twoje dzieci. To może być dla nich trudny okres. Emocje dzieci mogą przechodzić przez etapy i zmieniać się. Twoje dziecko może czuć się smutne, zdezorientowane, wściekłe, winne lub martwić się o to, co się z nim stanie. Sposób radzenia sobie ze zmianami będzie ważny dla dobrego samopoczucia Twojego dziecka.

co powinniśmy powiedzieć naszym dzieciom o separacji/rozwodzie?

• zaplanuj, jak powiesz dzieciom. Jeśli możesz, najlepiej dla obojga rodziców zrobić to razem. Pomyśl o dobrym miejscu i czasie na rozmowę. Bądź szczery, ale także pamiętaj o wieku swoich dzieci, decydując, ile im powiedzieć. Młodsze dzieci będą potrzebować mniej szczegółów. Starsze dzieci mogą poprosić o więcej informacji.
• Zapewnij swoje dzieci, że nadal je kochasz i że oboje będziecie się nimi opiekować. Daj im znać, że będzie wiele okazji do spędzenia czasu z obojgiem rodziców.
• bądź bardzo jasny, że nie są one przyczyną separacji. Szczególnie małe dzieci będą się martwić, że są winne separacji lub rozwodu. Wyjaśnij, że jest to problem dla dorosłych i nie było nic, co twoje dzieci mogłyby zrobić, aby temu zapobiec. Muszą również wiedzieć, że nie ma nic, co mogliby zrobić (lub inni), aby to zmienić. Pomóż im zrozumieć, że rozwód jest ostateczny.
• zachęcaj dzieci do otwartej rozmowy o swoich uczuciach. Kiedy rozmawiają, słuchaj uważnie i staraj się nie przeszkadzać. To normalne, że dzieci mają problemy z wyrażaniem swoich uczuć, więc bądźcie cierpliwi. Chociaż może to być trudne, ważne jest, aby pozwolić im być uczciwymi w swoich obawach i obawach. Odpowiedz na wszelkie pytania tak szczerze, jak możesz.
• jeśli Twoje dziecko czuje się nieswojo rozmawiając z Tobą, pomóż mu znaleźć kogoś, komu może zaufać, takiego jak inny członek rodziny, lekarz, psycholog lub pracownik socjalny.
• powiedz swoim dzieciom tylko to, co muszą wiedzieć. Nie dyskutuj o dorosłych decyzjach ani nie kłóć się przy dzieciach. Nie powinni uczestniczyć w żadnych spotkaniach z prawnikiem lub innymi osobami związanymi z separacją lub rozwodem.

co możemy zrobić, aby ułatwić przejście?

• Porozmawiaj z drugim rodzicem, zanim zaproponujesz plan swoim dzieciom.
• po sfinalizowaniu swoich planów mów otwarcie o tym, jak zmienią się warunki życia. Wyjaśnij, z kim i kiedy będą mieszkać Twoje dzieci. Mają prawo znać decyzje podejmowane w ich imieniu. Pamiętaj, że plany mogą wymagać zmiany wraz z wiekiem. Omów warunki życia ze starszym dzieckiem lub nastolatkiem i bądź gotów szanować ich uczucia dotyczące tego, gdzie chcą żyć.
• Zachowaj procedury tak normalne, jak to możliwe. Dzieci czują się bezpiecznie i pewniej, jeśli wiedzą, czego się spodziewać. Pracuj nad stworzeniem wspólnych procedur dla obu gospodarstw domowych.
• jeśli masz więcej niż jedno dziecko, spędź czas sam na sam z każdym dzieckiem.
• nie mów negatywnie o drugim rodzicu swoim dzieciom, rodzinie lub przyjaciołom. Jeśli zmagasz się z własnymi uczuciami i emocjami, znajdź wspierającego przyjaciela lub doradcę, z którym możesz porozmawiać. Może okazać się pomocne ustalenie „podstawowych zasad” podczas rozmowy z drugim rodzicem.
• dzieci mogą czuć się w tej sytuacji same. Jeśli to możliwe, poszukaj innych rodzin z „dwoma domami”, aby Twoje dziecko mogło zobaczyć, że nie są one jedynymi, których rodzice mieszkają osobno.
• bądź uprzejmy, gdy twoje dzieci są odbierane lub odstawiane. Jeśli jesteś kochający i uspokajający, może to pomóc im poradzić sobie z przejściem.
• pozwól dziecku rozmawiać z drugim rodzicem, kiedy tylko będzie to konieczne. Staraj się pokazać zainteresowanie czasem spędzanym z drugim rodzicem. Nie sugeruj słowami lub czynami, że Twoje dziecko jest nielojalne, jeśli cieszy się czasem z dala od Ciebie.
• przestrzegaj rozsądnych limitów ustalonych przez drugiego rodzica. Nie podważaj autorytetu drugiego rodzica ani nie odwracaj jego decyzji. Porozmawiaj o zasadach i dyscyplinie z drugim rodzicem, abyś był jak najbardziej konsekwentny w obu gospodarstwach domowych.
• komunikuj się bezpośrednio z drugim rodzicem i nie oczekuj, że dzieci będą działać jako posłańcy. Nie należy od nich oczekiwać, że udzielą Ci informacji o działaniach, przyjaciołach lub dochodach drugiego rodzica.
• Twoje dzieci mogą czuć, że ich relacje z rozszerzoną rodziną, taką jak ciotki i wujkowie, również się zmieniają. Rozpoznaj te uczucia i daj wiele możliwości utrzymania tych połączeń.
• Informuj innych ważnych dorosłych w życiu swoich dzieci (nauczycieli, opiekunów dzieci, trenerów) o tym, co się dzieje, aby mogli obserwować wszelkie znaki ostrzegawcze, że Twoje dziecko ma problemy z radzeniem sobie.
• dziel się ważnymi informacjami medycznymi i szkolnymi z drugim rodzicem. Staraj się uczestniczyć w spotkaniach i spotkaniach razem, abyś mógł być informowany.

kiedy powinnam zadzwonić do lekarza?

dostosowanie się do tych zmian zajmie Twojemu dziecku trochę czasu. Młodsze dziecko może zacząć zachowywać się, jak już wyrosło. Na przykład mogą poprosić o smoczek. Starsze dzieci mogą być wściekłe lub czuć się przytłoczone zmianą. Są to wszystkie normalne reakcje i powinny się poprawić w miarę upływu czasu.

sygnały ostrzegawcze, że Twoje dziecko ma poważniejsze problemy, mogą obejmować:

• lęk,
• smutek i depresja,
• zmiana nawyków żywieniowych lub sennych,
• kłopoty w szkole lub
• agresywne zachowanie.

jeśli zachowanie utrzymuje się lub pogarsza, należy porozmawiać z lekarzem.

istnieje wiele źródeł wsparcia, które pomogą Tobie i Twoim dzieciom w tym trudnym czasie. Jeśli potrzebujesz, skontaktuj się z przyjaciółmi, krewnymi, społecznością lub grupami wyznaniowymi, aby poprosić o pomoc.

ważne jest również, aby znaleźć czas dla siebie i pozwolić sobie na dostosowanie się do zmian. Musisz być zdrowy i wypoczęty dla swoich dzieci.

co jeśli jest poważniejszy problem?

Niestety są chwile, kiedy separacja lub rozwód może być wynikiem nadużycia w związku lub w Twoim domu. W takim przypadku ważne jest, aby znaleźć bezpieczne miejsce dla siebie i swoich dzieci. Schronisko może być dostępne w Twojej społeczności i może zaoferować Ci potrzebne wsparcie.

skontaktuj się z lekarzem lub skontaktuj się z lokalną agencją opieki nad dziećmi, jeśli uważasz, że Twoje dziecko jest maltretowane lub zaniedbywane.