o Commonwealth

chociaż Wspólnota znajduje swoje korzenie w końcu XIX wieku, „nowoczesna” wspólnota powstała w 1949 roku wraz z deklaracją londyńską. Deklaracja ta zmieniła przynależność z opartą na wspólnej lojalności wobec Korony Brytyjskiej, pozwalając Indiom pozostać członkiem Wspólnoty Narodów, stając się jednocześnie Republiką. Z tytułu zrezygnowano z nazwy „Brytyjczycy”, która stała się „Wspólnotą Narodów”, wolnym i równym Stowarzyszeniem Niepodległych Państw. Projekt ten koncentruje się na okresie po 1965 roku, kiedy Sekretariat Wspólnoty Narodów został ustanowiony jako główna międzyrządowa Agencja Stowarzyszenia.

Commonwealth Chronology of Key Events

1926 Imperial Conference: the UK and its Dominions agree they are „equal in status, in no way subject one to another in any aspect of their domestic or external affairs, though united by common allegiance to the Crown, and freely associated as members of the British Commonwealth of Nations”.

16 sierpnia 1930 pierwsze Igrzyska Imperium Brytyjskiego (prekursorzy Igrzysk Wspólnoty Narodów), Hamilton, Kanada.

11 grudnia 1931 Statut Westminsterski formalizuje deklarację Balfoura (1926). Parlament zrzeka się władzy ustawodawczej nad Dominiami. Została przyjęta przez Kanadę, Wolne Państwo Irlandzkie, Nową Fundlandię i Związek Południowej Afryki. Australia i Nowa Zelandia spadają.

16 lutego 1934 Samorząd Dominium Nowej Fundlandii zostaje zawieszony i zastąpiony przez Komisję Rządową. Nowa Fundlandia przestaje być we Wspólnocie.

4 sierpnia 1934 w Londynie rozpoczęły się II Igrzyska Imperium Brytyjskiego.

5 lutego 1938 w Sydney w Australii odbyły się III Igrzyska Imperium Brytyjskiego.

1 maja 1944 w Londynie zwołana zostaje pierwsza konferencja premierów Wspólnoty Narodów.

23 kwietnia 1946 w Londynie zwołana zostaje druga konferencja premierów Wspólnoty Narodów.

14 sierpnia 1947 Pakistan (w tym nowoczesny Bangladesz) przyłącza się do Wspólnoty po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię

15 sierpnia 1947 Indie przyłączają się do Wspólnoty po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię

21 października 1947 Indie i Pakistan rozpoczynają pierwszą wojnę Indo-pakistańską o Kaszmir i Dżammu. (Pierwszy konflikt zbrojny między dwoma członkami Wspólnoty Narodów).

25 listopada 1947 Nowa Zelandia uchwala Statut Westminster Adoption Act (1947) i staje się członkiem Wspólnoty Narodów.

4 lutego 1948 Cejlon (obecnie Sri Lanka) przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

16 czerwca 1948 w Perak giną Trzej europejscy zarządcy plantacji, co wywołało kryzys malajski, co doprowadziło do rozmieszczenia wojsk Wspólnoty Narodów na Malajach.

11 października 1948 w Londynie zwołana zostaje trzecia konferencja premierów Wspólnoty Narodów.

31 grudnia 1948 Indie i Pakistan podpisały zawieszenie broni, kończąc pierwszą wojnę Indo-pakistańską

31 marca 1949 Nowa Fundlandia (Dominium od 1934) dołącza do Kanady jako prowincja.

18 kwietnia 1949 Eire opuszcza Commonwealth, stając się republiką (kiedy wchodzi w życie ustawa Republiki Irlandii z 1948.)

22 kwietnia 1949 IV Konferencja premiera Wspólnoty Narodów. Agenda jest zdominowana przez przyszłość Indii w ramach Wspólnoty Narodów.

28 kwietnia 1949 szefowie rządów Wspólnoty Narodów wydają deklarację londyńską. Pozwala to Indiom (i odtąd wszystkim pozostałym członkom) pozostać we Wspólnocie bez posiadania brytyjskiego monarchy jako głowy państwa, tworzy pozycję głowy Wspólnoty i zmienia nazwę organizacji na „wspólnota narodów”.

26 stycznia 1950 Indie stają się republiką, będąc pierwszym członkiem Wspólnoty Narodów.

4 lutego 1950 w Auckland w Nowej Zelandii odbyły się IV Igrzyska Imperium Brytyjskiego.

4 stycznia 1951 w Londynie zwołana zostaje piąta Konferencja premierów Wspólnoty Narodów.

28 lipca 1950 zostaje utworzona Pierwsza Dywizja Wspólnoty Narodów, łącząca siły Australijskie, Brytyjskie, kanadyjskie, indyjskie i Nowozelandzkie biorące udział w wojnie koreańskiej.

6 lutego 1952 Jerzy VI Umiera, a jego następcą jako monarcha Królestw Wspólnoty Narodów i głową Wspólnoty jest Elżbieta II.

28 kwietnia 1952 siły okupacyjne Brytyjskiej Wspólnoty Narodów zostają oficjalnie rozwiązane, po przekazaniu kontroli nad siłami Dalekiego Wschodu siłom Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w Korei.

3 czerwca 1953 w Londynie zwołana zostaje szósta Konferencja premierów Wspólnoty Narodów. Utworzenie federacji Środkowoafrykańskiej (połączenie Kolonii Rodezji Północnej i Nyasaland oraz samorządnej Kolonii Rodezji Południowej.)

30 lipca 1954 Igrzyska Imperium Brytyjskiego zostały przemianowane na „Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Narodów”, wraz z otwarciem igrzysk w 1954 w Vancouver w Kanadzie.

26 lipca 1955 w Londynie zwołana zostaje siódma Konferencja premierów Wspólnoty Narodów.

27 Czerwca 1956 w Londynie zwołana zostaje ósma Konferencja premierów Wspólnoty Narodów.

6 marca 1957 Ghana (Złote Wybrzeże) przyłącza się do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię, stając się pierwszym afrykańskim członkiem rządzonym przez większość.

26 czerwca 1957 r. w Londynie zwołana zostaje IX Konferencja premierów Wspólnoty Narodów.

31 sierpnia 1957 Federacja Malajów przyłącza się do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

3 stycznia 1958 Federacja Indii Zachodnich została utworzona z brytyjskich Indii Zachodnich jako samodzielna Kolonia.

30 lipca 1958 otwarte Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Narodów w Cardiff.

3 lutego 1960 Harold Macmillan wygłosił przemówienie „Wiatr zmian” w Parlamencie RPA.

3 maja 1960 w Londynie zwołana zostaje dziesiąta Konferencja premierów Wspólnoty Narodów.

1 października 1960 Nigeria przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

8 marca 1961 jedenasta Konferencja premierów Wspólnoty Narodów zwołuje się w Londynie. (Program zdominowany jest przez krytykę RPA.)

13 marca 1961 Cypr przystępuje do Wspólnoty Narodów, uzyskawszy niepodległość od Wielkiej Brytanii w poprzednim roku. Jest to pierwszy mały kraj, który dołączył.

27 kwietnia 1961 Sierra Leone przystępuje do Wspólnoty Narodów, po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

31 maja 1961 RPA staje się republiką, wycofując się ze Wspólnoty Narodów.

9 grudnia 1961 Tanganika, obecnie część Tanzanii, przyłącza się do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

31 maja 1961 Federacja Indii Zachodnich upada. Jej państwa składowe powracają do bycia koloniami Wielkiej Brytanii, a przygotowania zaczynają przyznawać im oddzielną niepodległość w ramach Wspólnoty Narodów.

6 sierpnia 1962 Jamajka dołącza do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

31 sierpnia 1962 Trynidad i Tobago przyłącza się do Wspólnoty po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

10 września 1962 w Londynie zwołana zostaje dwunasta Konferencja premierów Wspólnoty Narodów.

9 października 1962 Uganda przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

22 listopada 1962 Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Narodów 1962 otwarte w Perth, Australia.

10 grudnia 1962 Zanzibar, obecnie część Tanzanii, przyłącza się do Wspólnoty po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię. Jest to (krótko) pierwszy dziedziczny monarcha we Wspólnocie, z wyjątkiem Królestw Commonwealth.

12 grudnia 1963 Kenia przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

31 grudnia 1963 Federacja Środkowoafrykańska formalnie rozwiązała się.

26 kwietnia 1964 dwóch członków Wspólnoty Narodów, Tanganika i Zanzibar, łączą się tworząc Zjednoczoną Republikę Tanzanii, która przyłącza się do Wspólnoty.

6 lipca 1964 Malawi, wcześniej Nyasaland i część Federacji Środkowoafrykańskiej przyłącza się do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

8 lipca 1964 trzynasta Konferencja premierów Wspólnoty Narodów zwołuje się w Londynie.

21 września 1964 Malta przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

24 października 1964 Zambia, wcześniej Rodezja Północna, przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

18 lutego 1965 Gambia przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

17 czerwca 1965 w Londynie zwołana zostaje czternasta Konferencja premierów Wspólnoty Narodów. Konferencja zatwierdza utworzenie Sekretariatu Wspólnoty Narodów.

1 lipca 1965 powstaje Sekretariat Wspólnoty Narodów. Arnold Smith zostaje mianowany pierwszym sekretarzem generalnym.

15 sierpnia 1965 Indie i Pakistan rozpoczynają drugą wojnę Indo-pakistańską o Kaszmir i Dżammu.

6 sierpnia 1965 Singapur przystępuje do Wspólnoty Narodów.

23 września 1965 Indie i Pakistan podpisały zawieszenie broni.

11 listopada 1965 Rodezja wydaje jednostronną deklarację niepodległości, która zostaje odrzucona przez Londyn. To wywołuje 15-letni kryzys we Wspólnocie.

12 listopada 1965 Wielka Brytania nałożyła pełne sankcje gospodarcze na Rodezję.

10 stycznia 1966 piętnasta Konferencja premierów Wspólnoty Narodów zwołuje się w Lagos w Nigerii, aby omówić kryzys w Rodezji. Jest to pierwsza konferencja odbywająca się poza Londynem.

10 marca 1966 r.uchwalono ustawę o sekretariacie Wspólnoty Narodów Z 1966 r., która weszła w życie z mocą wsteczną (1 lipca 1965 r.), przyznając Sekretariatowi immunitet prawny w Wielkiej Brytanii.

26 maja 1966 Gujana, wcześniej Gujana Brytyjska, przyłącza się do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

4 sierpnia 1966 Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Narodów 1966 w Kingston na Jamajce. Po raz pierwszy Igrzyska odbywają się poza tzw. „białą Wspólnotą”, a po raz ostatni Igrzyska zawierają w swojej nazwie Imperium Brytyjskie.

6 września 1966 w Londynie zwołana zostaje szesnasta Konferencja premierów Wspólnoty Narodów. Wielka Brytania zapowiada politykę NIBMARA wobec Rodezji (brak Niepodległości przed większościowym panowaniem afrykańskim).

30 września 1966 Botswana przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

4 października 1966 Lesotho, dawniej Basutoland, przyłącza się do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

30 listopada 1966 Barbados przyłącza się do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

31 stycznia 1968 Nauru przyłącza się do Wspólnoty jako „członek specjalny” po uzyskaniu niepodległości od wspólnego powiernictwa Australia-Nowa Zelandia-Wielka Brytania. Jest to pierwszy mikrostan, który się przyłączył.

12 marca 1968 Mauritius przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

6 września 1968 Suazi przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

7 stycznia 1969 r. w Londynie zwołana zostaje siedemnasta i ostatnia konferencja premierów Wspólnoty Narodów.

2 marca 1970 Rodezja ogłosiła się republiką i weszła w życie nowa konstytucja.

4 czerwca 1970 Tonga przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

1 lipca 1970 Arnold Smith rozpoczyna swoją drugą kadencję jako sekretarz generalny Wspólnoty Narodów.

16 lipca 1970 w Edynburgu odbyły się otwarte Igrzyska Brytyjskiej Wspólnoty Narodów 1970.

28 sierpnia 1970 Samoa przystępuje do Wspólnoty Narodów, uzyskawszy niepodległość od Nowej Zelandii w 1962.

10 października 1970 Fidżi przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

14 stycznia 1971 w Singapurze zwołuje się pierwsze spotkanie szefów rządu Wspólnoty Narodów (Chogm).

22 stycznia 1971 na zakończenie pierwszego CHOGM, zebrani szefowie rządów Wspólnoty Narodów wydają deklarację singapurską, określającą podstawowe wartości polityczne Wspólnoty. Obejmuje zobowiązania do wolności jednostki, wolności od rasizmu, pokoju, rozwoju gospodarczego i społecznego oraz współpracy międzynarodowej. (Wraz z deklaracją Harare z 1991 r.jest to jeden z dwóch najważniejszych dokumentów w konstytucji Wspólnoty Narodów.)

26 marca 1971 Pakistan Wschodni ogłosił niepodległość jako Bangladesz.

3 grudnia 1971 Indie interweniują w Bangladeszu, wywołując wojnę Indo-pakistańską w 1971.

16 grudnia 1971 Pakistan poddaje się Indiom, kończąc wojnę.

18 kwietnia 1972 Bangladesz przystępuje do Wspólnoty Narodów, uzyskawszy niepodległość od Pakistanu w grudniu 1972. 1971.

10 lipca 1973 Bahamy przystępują do Wspólnoty po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

2 sierpnia 1973 w Ottawie zwołuje się drugie spotkanie szefów rządu Wspólnoty Narodów.

24 stycznia 1974 w Christchurch rozpoczęły się Igrzyska Brytyjskiej Wspólnoty Narodów 1974. (Ostatni raz Nazwa Igrzysk zawierała odniesienie do Wielkiej Brytanii.)

7 lutego 1974 Grenada przyłącza się do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

29 kwietnia 1975 w Kingston zwołuje się trzecie spotkanie szefów rządu Wspólnoty Narodów.

1 lipca 1975 gujański Shridath Ramphal zastąpił Arnolda Smitha na stanowisku Sekretarza Generalnego Wspólnoty Narodów.

16 września 1975 Papua-Nowa Gwinea przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

29 czerwca 1976 Seszele przystępują do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

8 czerwca 1977 w Londynie zwołuje się czwarte spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów . Deklaracja Gleneaglesa, zniechęcająca do kontaktów sportowych z apartheidem RPA.

7 lipca 1978 Wyspy Salomona dołącza do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

3 sierpnia 1978 otwarte Igrzyska Wspólnoty Narodów 1978 w Edmonton.

1 października 1978 Tuvalu przyłącza się do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

3 listopada 1978 Dominika przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

12 lipca 1979 Kiribati przyłącza się do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

1 sierpnia 1979 w Lusace zwołuje się piąte spotkanie szefów rządu Wspólnoty Narodów.

7 sierpnia 1979 zebrani szefowie rządów Wspólnoty wydają deklarację z Lusaki, potwierdzając sprzeciw wspólnoty wobec rasizmu i dyskryminacji ze względu na płeć, domagając się równości prawnej wszystkich ludzi Wspólnoty.

wrzesień 1979 w Londynie zwołana jest konferencja Lancaster House prowadząca do uzyskania niepodległości przez Zimbabwe.

27 października 1979 St Vincent i Grenadyny dołączają do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

12 grudnia 1979 Zimbabwe Rodezja rozwiązuje się, przywracając władzę Wielkiej Brytanii w ramach przygotowań do uznania niepodległości po wyborach wielopartyjnych.

17 kwietnia 1980 Formalna niepodległość Zimbabwe.

1 lipca 1980 Shridath Ramphal rozpoczyna swoją drugą kadencję jako sekretarz generalny Wspólnoty.

1 października 1980 Zimbabwe przystępuje do Wspólnoty Narodów.

30 lipca 1981 Vanuatu przyłącza się do Wspólnoty po uzyskaniu niepodległości od francusko-brytyjskiego kondominium.

21 września 1981 Belize przystępuje do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości od Wielkiej Brytanii.

30 września 1981 w Melbourne zwołuje się szóste spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów.

1 listopada 1981 Antigua i Barbuda dołącza do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

30 września 1982 w Brisbane odbyły się Igrzyska Wspólnoty Narodów 1982.

9 lipca 1983 Malediwy dołączają do Wspólnoty jako „członek specjalny”, po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię w 1965.

19 września 1983 St Kitts i Nevis dołącza do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

25 października 1983 inwazja USA na Grenadę, po zabójstwie premiera Maurice ’ a Bishopa

23 listopada 1983 w New Delhi zwołane jest siódme spotkanie szefów rządu Wspólnoty Narodów.

1 stycznia 1984 Brunei przyłącza się do Wspólnoty Narodów po uzyskaniu niepodległości przez Wielką Brytanię.

31 października 1984 indyjski premier Indira Gandhi zamordowany.

1 lipca 1985 Shridath Ramphal rozpoczyna swoją trzecią kadencję jako sekretarz generalny Wspólnoty.

20 lipca 1985 Malediwy stają się pełnoprawnym członkiem Wspólnoty Narodów.

16 października 1985 w Nassau zwołuje się ósme spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów. Powstaje grupa wybitnych osób, która bada możliwe drogi rozwoju w Republice Południowej Afryki (luty-maj 1986 r., członkostwo: Malcolm Fraser (Australia), Olusegun Obasanjo (Nigeria), Dame Nita Barrow (Barbados), abp Edward Scott (Kanada), Anthony Barber (Wielka Brytania), John Malecela (Tanzania), Swaran Singh (Indie))

24 lipca 1986 Igrzyska Wspólnoty Narodów 1986 w Edynburgu. Igrzyska są zbojkotowane przez 32 kraje, w tym prawie wszystkie kraje Afryki, Karaibów i Azji, w proteście przeciwko podejściu brytyjskiego rządu do sportu w apartheidowej Republice Południowej Afryki.

3 sierpnia 1986 r. w Londynie zwołuje się dziewiąte spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów. Raport Commonwealth Eminent Persons Group oficjalnie przedstawiony.

13 października 1987 w Vancouver zwołuje się dziesiąte spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów. (Pierwszy poza stolicą kraju przyjmującego.)

15 października 1987 Fidżi zostało zawieszone w Federacji po dwóch zamachach stanu.

29 września 1989 Kamerun ubiega się o status obserwatora we Wspólnocie, torując drogę do członkostwa w 1995.

1 października 1989 Pakistan przyłącza się do Wspólnoty Narodów.

18 października 1989 jedenaste spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów zwołuje się w Kuala Lumpur.

21 października 1989 zebrani szefowie rządów Wspólnoty wydają deklarację Langkawiego, zobowiązującą członków Wspólnoty do zrównoważonego rozwoju środowiska.

24 stycznia 1990 w Auckland odbyły się Igrzyska Wspólnoty Narodów 1990.

21 marca 1990 Namibia przystępuje do Wspólnoty po uzyskaniu niepodległości przez RPA.

1 lipca 1990 szef Nigerii Emeka Anyaoku zastąpił Shridatha Ramphala na stanowisku Sekretarza Generalnego Wspólnoty Narodów.

13 października 1991 w Harare zwołuje się dwunaste spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów. Na zakończenie zebrani szefowie rządów Wspólnoty Narodów wydają deklarację Harare, dodając podstawowe zasady i wartości podstawowych zasad i wartości Wspólnoty, wyszczególniając kryteria członkostwa, a także przedefiniowując i wzmacniając jej cel. (Wraz z deklaracją singapurską z 1971 r. jest uważany za jeden z najważniejszych dokumentów Konstytucji Wspólnoty Narodów.)

21 października 1993 w Limassol zwołuje się trzynaste spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów.

kwiecień 1994 r. czarna większość rządzi w RPA. Republika Południowej Afryki dołącza do Wspólnoty Narodów.

18 sierpnia 1994 Igrzyska Wspólnoty Narodów 1994 otwarte w Wiktorii, Kanada. Wydarzenie to oznaczało powrót RPA na Igrzyska po 36-letniej nieobecności.

1 lipca 1995 szef Emeka Anyaoku rozpoczyna swoją drugą kadencję jako sekretarz generalny Wspólnoty.

10 listopada 1995 w Auckland zwołuje się czternaste spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów.

12 listopada 1995 zebrani szefowie rządów Wspólnoty zgadzają się na program działań Wspólnoty Millbrook w sprawie deklaracji Harare, mający na celu wdrożenie deklaracji Harare potwierdzającej zasady i kryteria członkostwa Wspólnoty. Utworzenie ministerialnej grupy działania Wspólnoty (Commonwealth Ministerial Action Group, Cmag), powołanej w celu zwalczania uporczywych i poważnych naruszających wspólne zasady Wspólnoty. Nigeria zawieszona w Federacji po skazaniu na śmierć pisarza i aktywisty, Kena Saro-Wiwy i grupy innych aktywistów.

13 listopada 1995 Kamerun przystępuje do Wspólnoty Narodów (po uzyskaniu niepodległości przez Francję w 1960, a w 1961 do byłej brytyjskiej kolonii Kamerun Południowy. Mozambik przystępuje do Wspólnoty Narodów, pierwszego kraju, który nie miał konstytucyjnych powiązań z istniejącym członkiem.

1 października 1997 Fidżi wraca do Wspólnoty, po przyjęciu nowej konstytucji bardziej zgodnej z zasadami Wspólnoty.

24 października 1997 r. w Edynburgu zwołuje się piętnaste spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów.

27 października 1997 na zakończenie zebrani szefowie rządów wydają deklarację Edynburską, kodyfikującą kryteria członkostwa Wspólnoty.

11 września 1998 otwarte Igrzyska Wspólnoty Narodów 1998 w Kuala Lumpur. Pierwsze igrzyska odbyły się w Azji.

29 maja 1999 Ministerialna Grupa działania Wspólnoty Narodów znosi zawieszenie Nigerii od Wspólnoty Narodów.

18 października 1999 Ministerialna Grupa działania Wspólnoty zawiesiła Pakistan ze skutkiem natychmiastowym.

12 listopada 1999 w Durbanie odbywa się szesnaste spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów. Thabo Mbeki zostaje pierwszym urzędującym przewodniczącym Wspólnoty Narodów.

1 kwietnia 2000 nowozelandzki Don McKinnon zastępuje Emekę Anyaoku na stanowisku Sekretarza Generalnego Wspólnoty Narodów.

6 czerwca 2000 Ministerialna Grupa działania Wspólnoty Narodów częściowo zawiesiła Fidżi ze skutkiem natychmiastowym.

28 września 2000 spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów (z powodu zwołania w Brisbane 6 października) zostaje odwołane w następstwie ataków z 11 września w USA.

20 grudnia 2000 the Commonwealth Ministerial Action Group znosi zawieszenie Fidżi z Commonwealth, ale utrzymuje go w porządku dziennym, dopóki Sąd Najwyższy nie wyda orzeczenia o konstytucyjności rządu.

październik 2001 wizyta ministrów Wspólnoty Narodów w Zimbabwe. Zapowiedź, że Zimbabwe niewiele zrobiło, aby wywiązać się ze zobowiązań dotyczących zakończenia kryzysu w związku z konfiskatą ziemi.

30 stycznia 2002 Ministerialna Grupa Działania zatwierdza plan działania generała Musharaffa na październikowe wybory powszechne

2 marca 2002 w Coolum w Australii zwołuje się siedemnaste spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów. John Howard zostaje urzędującym przewodniczącym Wspólnoty Narodów.

19 marca 2002 po tym, jak obserwatorzy wyborów Commonwealth donoszą, że wybory prezydenckie w Zimbabwe były pełne oszustw i zastraszania, Trojka, na czele z Johnem Howardem, ogłasza natychmiastowe zawieszenie Zimbabwe z Commonwealth.

25 lipca 2002 w Manchesterze odbyły się Igrzyska Wspólnoty Narodów 2002.

5 grudnia 2003 osiemnaste spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów zwołuje Abudża, Nigeria. Olusegun Osabanjo zostaje urzędującym przewodniczącym Wspólnoty Narodów. Zawieszenie Zimbabwe przedłużyło się na czas nieokreślony. Don McKinnon został ponownie wybrany na Sekretarza Generalnego Wspólnoty Narodów w konkurencyjnych wyborach stosunkiem głosów 40 do 11, przeciwko Lakshmanowi Kadirgamarowi ze Sri Lanki.

7 grudnia 2003 Robert Mugabe osobiście ogłasza natychmiastowe wycofanie się Zimbabwe ze Wspólnoty, po tym jak nie udało mu się znieść zawieszenia broni.

8 grudnia 2003 na zakończenie XVIII CHOGM, zebrani szefowie rządów Wspólnoty wydają deklarację Aso Rock, potwierdzając zaangażowanie wspólnoty w deklarację Harare.

22 maja 2004 Ministerialna Grupa działania Wspólnoty Narodów znosi zawieszenie Pakistanu ze skutkiem natychmiastowym.

25 listopada 2005 w Valletcie na Malcie zwołuje się dziewiętnaste spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów. Lawrence Gonzi zostaje urzędującym przewodniczącym Wspólnoty Narodów.

15 marca 2006 w Melbourne odbyły się Igrzyska Wspólnoty Narodów 2006.

8 grudnia 2006 Ministerialna Grupa działania Wspólnoty zawiesiła Fidżi ze skutkiem natychmiastowym.

24 października 2007 Komitet ds. członkostwa w Federacji wydaje zalecenia dotyczące zmian w kryteriach członkostwa w Federacji.

22 listopada 2007 Ministerialna Grupa działania Wspólnoty zawiesiła Pakistan ze skutkiem natychmiastowym, po ogłoszeniu przez prezydenta Musharrafa stanu wyjątkowego i zwolnieniu najwyższych sędziów.

23 listopada 2007 w Kampali zwołuje się XX Zjazd szefów rządów Wspólnoty Narodów. Yoweri Museveni zostaje urzędującym przewodniczącym Wspólnoty Narodów.

1 kwietnia 2008 Kamalesh Sharma zastąpił Dona Mckinnona na stanowisku Sekretarza Generalnego Wspólnoty Narodów.

22 maja 2008 Ministerialna Grupa działania Wspólnoty Narodów znosi zawieszenie Pakistanu od Wspólnoty Narodów ze skutkiem natychmiastowym.

1 września 2009 r.

27 listopada 2009 w Port of Spain zwołuje się dwudzieste pierwsze spotkanie szefów rządów Wspólnoty Narodów. Patrick Manning zostaje przewodniczącym Wspólnoty Narodów. Rwanda przystępuje do Wspólnoty Narodów po złożeniu wniosku o członkostwo w 2008 roku. (w uznaniu jego „ogromnego postępu” od ludobójstwa w 1994 r.)

3 października 2010

28 października 2011 w Perth zwołuje się dwudziesty drugi zjazd szefów rządów Wspólnoty Narodów. Julia Gillard zostaje Przewodniczącą Federacji.