Jak napisać esej o różnorodności

kiedy byłem dzieckiem, moja babcia przygarnęła mnie, mimo że oznaczało to przesunięcie jej emerytury i kontynuowanie pracy na pełny etat w lokalnym fryzjerze. Nawet pracując na każdej zmianie, nigdy nie przegapiła ani jednego meczu w szkole czy meczu piłki nożnej.

ona i ja mieliśmy naprawdę wyjątkową więź, nawet tworząc nasz własny specjalny język, aby zostawić sobie tajne notatki i wiadomości. Zawsze naciskała na mnie, bym odnosił sukcesy w szkole, i celebrowała wszystkie osiągnięcia naukowe, jakby były warte Nagrody Nobla. Co miesiąc, wszelkie resztki pieniędzy z napiwków, które dostała w pracy, trafiały na specjalny plan oszczędności 509 na moją edukację w college ’ u.

kiedy byłem w 10 klasie, mojej babci zdiagnozowano ALS. Nie mieliśmy ubezpieczenia zdrowotnego, a to, co zaczęło się od rzucenia piłki nożnej, ostatecznie doprowadziło do rzucenia szkoły, gdy jej stan się pogorszył. Pomiędzy wizytami u lekarza, utrzymaniem porządku w domu i zapewnieniem jej komfortu, wykorzystałem te kilka wolnych chwil, aby uczyć się do matury.

na szkolnych zdjęciach w Szkole Podstawowej w Raleigh od razu można było zauważyć mnie jako „tę Azjatkę.”Na obiad, kiedyś przynieść resztki zabawy zobaczyć makaron, ale po moich kolegów zauważył, jak pachną obrzydliwie, błagałem mamę, aby” regularny ” obiad z krojonego chleba, majonez, i Delikatesy mięsa.

chociaż urodziłem się i wychowałem w Karolinie Północnej, czułem kulturalny obowiązek nauczyć się mojego „języka ojczystego” i ponownie połączyć się z moją „ojczyzną”.”Po dwóch latach całodniowej sobotniej szkoły chińskiej, w końcu po raz pierwszy odwiedziłem Pekin, spodziewając się, że w końcu należę do niego. Chociaż moja twarz początkowo zapewniała mieszkańcom moją chińską tożsamość, w chwili, gdy przemówiłem, moja przykrywka została zdemaskowana. Mój chiński był zaśmiecony błędami tonalnymi i od razu zostałem nazwany” ABC”, Chińczykiem urodzonym w Ameryce.

czułem się kulturowo bezdomny.

zacząłem rozpaczać, gdy strona FAFSA po raz kolejny wypełniła się czerwonymi komunikatami o błędach.

byłem w lokalnej bibliotece od wielu godzin i nawet nie byłem w stanie dokończyć formularza, a tym bardziej innych rzeczy do zrobienia dla mojej aplikacji.

jestem pierwszą osobą w rodzinie, która nawet rozważa pójście na studia. Moi rodzice pracują po dwie prace, ale nawet wtedy, czasami bardzo trudno jest związać koniec z końcem. Zamiast grać w piłkę nożną lub konkurować w mowie i debacie, pomagam mojej rodzinie, opiekując się młodszym rodzeństwem po szkole i w weekendy.

„mówimy tu tylko jednym językiem. Mów po angielsku!”ryknął właściciel sklepu, gdy próbowałem kupić chleb i przypadkowo użył niewłaściwego przyimka.

w Gimnazjum bezustannie studiowałem podręczniki do gramatyki angielskiej i otrzymywałem najwyższe oceny.

opuszczenie Seulu było trudne, ale życie w West Orange w stanie New Jersey było znacznie trudniejsze, szczególnie w codziennej komunikacji z Amerykanami.

pewnej nocy, przed północą premiery Avengers: Endgame, zatrzymałem się w domu mojej najlepszej przyjaciółki Marii. Jej matka przygotowywała tamales, churros i meksykańską gorącą czekoladę, pakując je wszystkie starannie w pudełko na lunch Igloo. Jak siedzieliśmy w kolejce snaking wokół teatru AMC, myślałem o tym, kiedy Maria i ja chodziliśmy razem na lekcje salsy i kiedy pasował Seleny „Bidi Bidi Bom Bom” na karaoke. W tym momencie, kiedy chrupałem kurczaka tamale, zdałem sobie sprawę, jak bardzo podziwiałem piękno, złożoność i radość w kulturze Marii, ale stłumiłem i zdewaluowałem moją własną.

w następnym semestrze dołączyłem do model UN. Od tego czasu nauczyłam się dumnie reprezentować inne kraje i zyskałam perspektywy kulturowe inne niż moje. Teraz rozumiem, że wszystkie kultury, w tym moja własna, są równe. Nadal zmagam się z małymi wyzwalaczami, jak wtedy, gdy przechodzę przez ochronę lotniska i czuję podejrzane spojrzenie w moją stronę, lub kiedy czuję się nieśmiały, że przynoszę kabsę na szkolny lunch. Ale w przyszłości mam nadzieję studiować i pracować w stosunkach międzynarodowych, aby kontynuować naukę o innych kulturach i nadać światu pozytywne wrażenie Kultury Saudyjskiej.

zapach porannej rosy i powitalne Jęki koni mojej rodziny to jedne z moich najcenniejszych wspomnień z dzieciństwa. Do dziś nasze gospodarstwo pozostaje tak wiejskie, że nie mamy dostępu do szerokopasmowego Internetu, a my jesteśmy zbyt daleko od najbliższego miasta, aby Poczta do nas dotarła.

regularne chodzenie do szkoły zawsze było walką: między nieustannymi wymaganiami gospodarstwa rolnego a naszym brakiem łączności, trudno było nadążyć za studiami. Pomimo bycia żarłocznym czytelnikiem, zapalonym chemikiem-amatorem i aktywnym uczestnikiem w klasie, nagłe sytuacje i nieprzewidziane wydarzenia na farmie oznaczały, że miałem wiele nieusprawiedliwionych nieobecności.

chociaż było to wyzwanie, moje wychowanie nauczyło mnie odporności, wartości ciężkiej pracy i znaczenia rodziny. Czuwanie przez całą noc, aby obserwować narodziny źrebaka, skuteczne ratowanie zwierząt przed drobnym pożarem i znajdowanie sposobów na ukojenie nerwowej klaczy bojącej się grzmotu doprowadziły do nierozerwalnej więzi rodzinnej.

nasza farma jest prawem narodzin mojej rodziny i naszym źródłem utrzymania, a ja chętnie uczę się, jak zapewnić sukces finansowy i technologiczny farmy przyszłym pokoleniom. Na studiach z niecierpliwością czekam na dołączenie do rozdziału przyszłych farmerów Ameryki i studiowanie biznesu rolniczego, aby przenieść dziedzictwo mojej rodziny do przodu.

na University of Michigan Engineering chcę studiować inżynierię nie tylko po to, aby naśladować osiągnięcia i siłę mojej matki, ale także aby ukształtować własną ścieżkę jako inżynier niepełnosprawny. Doceniam wieloletnie zaangażowanie Uniwersytetu Michigan w wspieranie studentów niepełnosprawnych w sposób, od dostępnego mieszkania po technologię wspomagającą. Na University of Michigan Engineering chcę otrzymywać wykształcenie na najwyższym poziomie i wykorzystywać je, aby inspirować innych do dążenia do siebie, niezależnie od okoliczności.