Historia Varanasi

Varanasi (lub Benares, Banaras, Kashi), na lewym brzegu Gangesu, jest jednym z siedmiu świętych miast Hindusów. Wśród najstarszych stale zamieszkanych miast na świecie, jego wczesna historia to pierwsza aryjska osada w środkowej Dolinie Gangesu. Pod koniec drugiego tysiąclecia p. n. e.Varanasi było siedzibą aryjskiej religii i filozofii oraz centrum handlowym i przemysłowym słynącym z muślinu i jedwabnych tkanin, perfum, dzieł z kości słoniowej i rzeźby. Stolica Królestwa Kashi w czasach Buddy (VI w. p. n. e.), który wygłosił swoje pierwsze kazanie w pobliskim Sarnath, pozostawała centrum działań religijnych, edukacyjnych i artystycznych, co poświadczył słynny Chiński podróżnik Hsüan-tsang, który odwiedził ją w ok. 635 r. n. e. i powiedział, że miasto rozciągało się na około 5 km wzdłuż zachodniego brzegu Gangesu.
Varanasi upadło w pierwszych wiekach muzułmańskich rządów w Indiach, od 1194 roku. Jego świątynie zostały zniszczone, a uczeni uciekli do innych części Indii. W XVI wieku Akbar przyniósł ulgę w działalności religijnej i kulturalnej miasta. Niepowodzenia przyszły ponownie za panowania Aurangzeba, ale marathowie później sponsorowali przebudzenie. W XVIII wieku stało się niezależnym królestwem; pod rządami brytyjskimi pozostało centrum handlowym i religijnym, a w 1910 roku Brytyjczycy uczynili z Varanasi nowe państwo Indyjskie (do 1949 roku).
Varanasi ma najwspanialszą rzekę w Indiach, z kilometrami Ghatów (stopni) do kąpieli; szereg kapliczek, świątyń i pałaców wznosi się z poziomu na poziom z brzegu. Ponad milion pielgrzymów odwiedza każdego roku; wielu ma nadzieję umrzeć tam na starość. Centrum Nauki hinduskiej przez wieki, ma wiele szkół i niezliczone panditów braminów. Jego trzy uniwersytety to duży i ważny Uniwersytet Banaras Hindu (1915)i kilkanaście kolegiów. Centrum Sztuki, Rzemiosła, muzyki i Tańca, słynie również z produkcji jedwabiów i brokatów ze złotymi i srebrnymi nitkami, a także z drewnianych zabawek, bransoletek ze szkła, kości słoniowej i wyrobów z mosiądzu.